Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#287 Beekman en Beekman

 

Suus haalt de boeken uit de boekenkast en verdeelt ze in twee stapels: "WEG" en "MEE". De stapel “WEG” gaat naar de vlooienmarkt voor een tweede leven en de andere gaat mee naar hun nieuwe huis. 
Als ze bijna klaar is, valt haar oog op een boek dat blijkbaar al die tijd achter een rij boeken heeft gelegen. Ze herkent het boek met de rode kaft meteen: Beekman en Beekman van Toon Kortooms, het oude exemplaar dat ze uit de boekenkast van haar vader heeft gehaald. Het boek is nog in goede staat, al zijn de bladzijden vergeeld door de tijd en de sigarettenrook.

Suus gaat op de grond tussen de boeken zitten en slaat het boek open. Er staat een stempel op de eerste bladzijde: Bibliotheek van Zeevarenden. Haar vader moet het dus meegenomen hebben op zijn zeereizen, waar hij als scheepskok werkzaam was. Ze bladert door het boek. Hoewel het in het Nederlands geschreven is, is het onmiskenbaar een Brabants verhaal. Terwijl ze bladert, komen de herinneringen aan haar schooltijd naar voren. Voor Nederlands moest ze een scriptie schrijven over een schrijver en ze had voor Toon Kortooms gekozen. Samen met twee andere vriendinnen had ze Beekman en Beekman gelezen. Tranen met tuiten hebben ze gelachen om de streken die de gebroeders Beekman uithaalden met hun vriend/slachtoffer Hendrik van Ham. Tranen met tuiten hebben ze gehuild om wat de jongens in de oorlog meemaakten.

Suus kan zich niet meer herinneren waarom ze destijds voor Toon Kortooms heeft gekozen, maar ze weet nog wel dat hiermee haar liefde voor het lezen is begonnen. Met haar leraar Nederlands had ze regelmatig discussies over de leeslijst. Daar stonden alleen van die literaire, maatschappelijk verantwoorde boeken op die haar absoluut niet bekoorden. Toon Kortooms stond niet op de lijst, want dat was geen literaire schrijver. Meerdere keren had ze haar leraar gevraagd wat dan literair was, maar hij wist haar dat niet uit te leggen. Rebels had ze geantwoord dat zolang hij haar niet kon vertellen wat literair was, zij geen boeken van de lijst las. Helaas trok zij aan het kortste eind. Aan de hand van uittreksels en boekverslagen van medeleerlingen heeft ze zich door de lijst geworsteld.
De liefde voor het lezen is gelukkig gebleven; vooral spannende thrillers en actieboeken genieten haar voorkeur en dan bij voorkeur in het Engels.

Suus kijkt nog eens naar het rode boek, maar ze twijfelt geen seconde: die gaat op de stapel “MEE”.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Lisette, dat klopt. Er had inderdaad kortste moeten staan. Ik dacht dat ik het al veranderd had, maar niet dus. Bij deze. Bedankt voor je reactie en opmerkzaamheid.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hi Fief,

... wat een fijn verhaal. Ik las twee keer: tranen met tuiten huilen. Mmm, maar ik dacht meteen er zijn toch twee Beekmannen!

Ik weet hoe leuk het is om boeken van je vader te vinden. Lekker vlot geschreven.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Riny, bedankt voor je reactie. Je hebt inderdaad twee keer tranen met tuiten gelezen, maar één keer van het lachen en één keer van verdriet.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Prettig leesbaar Fief.

Idd ik kan me het ook nog herinneren dat Toon Kortooms het niet was in het vak Nederlands.

Met hulp van vrienden en vriendinnen kwam je een heel eind!

Fijne herinnering.

Prettig weekend.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief,

Heel mooi geschreven. En voor elke lees- en boekenliefhebber een feest van herkenning. Dit is het voorbeeld van één van de mooie dingen wanneer je af en toe door je boekverzameling wandelt; dat je een boek terugvindt uit een andere fase in je leven en van de herinneringen geniet die daar bij horen. Het boek maakt de herinnering bijna tastbaar.

Ik dacht nog even over de eerdere opmerkingen over kortste eind, of langste eind. Misschien waren beide ok. Je voelde misschien dat je aan het kortste eind trok omdat je je toch door de boekenlijst moest worstelen, maar heeft die tocht door de literatuur je niet op de een of andere manier verrijkt? Ook al hebben die boeken nu niet je voorkeur. Ik zou me kunnen voorstellen dat dat wel zo is.

Groeten,
Ingeborg

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Mijn kinderen eten turf. Dat is het eerste dat bij mij opkomt als ik je verhaal over Toon Kortooms  lees. Dat stond bij mijn oudste zus in de boekenkast en ik las het met veel plezier toen ik daar oppaste als 14,15 jarige. Ik weet ook nog dat het niet op de boekenlijst mocht maar gelukkig kostte het mij niet veel moeite om de lijst vol te krijgen.  

Ik vind je verhaal weer lekker weg lezen. Vlot geschreven en leuke inhoud.