Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#284 Horror

 

Het is mijn beurt om vanavond te koken. In mijn hoofd doorloop ik de mogelijkheden. Ik zou kunnen gaan voor een veggie maaltijd maar dat hadden we gisteren al. Dus zou het iets worden met vlees, logisch. Hele varkens, koeien en allerlei pluimvee passeren de revue. Ik kan niet kiezen. Ik zal straks, na het werk, langsgaan bij de keurslager. Daar is inspiratie genoeg. De rest van het gerecht zal van de vleeskeuze afhangen.

De deur gaat met een leuk ouderwets belgerinkel open. Dit vind je tegenwoordig bijna nergens meer. Er is niemand in de winkel, ook de beenhouwer staat niet achter z’n kraam. Ik heb dus rustig de tijd om het aanbod te bekijken. Diverse vleessoorten liggen broederlijk naast elkaar te pronken en zelfs al zeggen ze niets je ziet ze, als je goed kijkt natuurlijk, zo onder elkaar concurreren en zichzelf aanprijzen. Ik zou nu niet verschieten moest er een lap vlees ineens zeggen:’Neem mij!’ Maar dat gebeurt natuurlijk niet.

Ik schrik. Een schreeuw, ergens achteraan het huis, gaat door merg en been. Geen gewone gil en moeilijk te omschrijven. Ik kan zelfs niet zeggen of hij van een mens of dier is. Zo akelig dat ik er nu nog koude rillingen van krijg als ik eraan terugdenk. De schreeuw omvatte alles. Er zat angst in, afschuw, paniek en agressie. Heel onwezenlijk. Het blijft bij die ene gil. De daaropvolgende stilte is oorverdovend. De andere kant van de toog is nog altijd leeg.

Ik heb m’n keuze gemaakt en wacht. Nee, ik twijfel nog tussen de prachtige malse steaks en die uitnodigende kip. Ik weet het, twee verschillende dingen, maar toch.

Plots scheurt een gekraak de geladen stilte in stukken. Wegrennende voetstappen volgen. Ik voel me ongemakkelijk en wil eigenlijk weg als dan net de deur opengaat en de slager met erg bebloede voorschoot binnenkomt. Nu is dat voor een beenhouwer op zich niet abnormaal maar om zo voor de klanten te verschijnen vind ik toch ongepast.

Ik ga toch voor de steaks en kijk hoe de man een inpakpapier klaarlegt op de weegschaal. Het valt me op dat hij maar één hand gebruikt. De andere zit weggeborgen in de zak van zijn schort. Ik volg de hand die naar de steaks reikt en er twee oppakt.

Dan zie ik het liggen, de steaks lagen erop. Ik geloof mijn ogen niet. Mijn lichaam reageert op de beelden die het binnen krijgt. Ik moet kokhalzen en loop, uiteraard zonder steaks, de zaak uit.

Onder het vlees lag een afgerukte bebloede hand.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Wilfried, de vraag is nu waarom werd er gegild en hoe komt die hand ineens onder het vlees te liggen?
Ik geloof dat ik de slager voorlopig even vermijd. Met rillingen gelezen.

Een paar opmerkingen over de tekst:
Dus zou het iets worden met vlees, logisch.  -- dus zal/gaat/moet het iets worden ...

Zo akelig dat ik er nu nog koude rillingen van krijg als ik eraan terugdenk. De schreeuw omvatte alles. Er zat angst in, afschuw, paniek en agressie. --- hier ga je ineens naar de verleden tijd. Je vertelt het verhaal in het hier en nu, dus dan kun je er nog niet aan terugdenken. 
Zo akelig dat ik er koude rillingen van krijg. De schreeuw omvat alles: angst, afschuw, paniek en agressie.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt Fief, terechte opmerkingen. Ik moet me inderdaad aan de tegenwoordige tijd houden.

Wat betreft de waaroms, tja een beperking van het aantal woorden is de reden hiervan. Bovendien denk ik niet dat het een afgerond verhaal moet zijn. 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Klopt,  maar ik probeer me voor te stellen waarom er gegild wordt en hoe die hand onder het vlees terecht is gekomen.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Wilfried,

Het verhaal kan me niet zo bekoren omdat er inderdaad vragen rijzen hoe het gebeuren in elkaar steekt. Maar ja, de fantasie mag altijd een woordje meespreken en ieder kan er zelf een gebeuren aan vastknopen. Een schrijver moet zijn fantasie kunnen gebruiken, ook als hij of zij een lezer of lezeres is. 

Je schrijftrant vind ik goed, het leest vlot. Dus toch ergens: graag gelezen.

 

 

Lid sinds

5 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mijn excuses voor de veel te late feedback. In de eerdere reacties lees ik dat een aantal mensen moeite heeft met de gang van zaken. Daar heb ik niet zo'n last van, mijn fantasie slaat meteen op hol en ik kan verschillende scenario's bedenken waarbij zowel die gil passen als later die hand onder het vlees. Wat bij mij iets moeilijker was was de overgang tussen het moment dat de hp op het werk aan het denken is over eten en het moment van binnenlopen bij de slager. Als de hp bijvoorbeeld al onderweg was naar de winkel om te bepalen wat te eten dan was de overgang iets makkelijker geweest. Verder wel echt een top verhaal.