#284 Horror

Het is mijn beurt om vanavond te koken. In mijn hoofd doorloop ik de mogelijkheden. Ik zou kunnen gaan voor een veggie maaltijd maar dat hadden we gisteren al. Dus zou het iets worden met vlees, logisch. Hele varkens, koeien en allerlei pluimvee passeren de revue. Ik kan niet kiezen. Ik zal straks, na het werk, langsgaan bij de keurslager. Daar is inspiratie genoeg. De rest van het gerecht zal van de vleeskeuze afhangen.

De deur gaat met een leuk ouderwets belgerinkel open. Dit vind je tegenwoordig bijna nergens meer. Er is niemand in de winkel, ook de beenhouwer staat niet achter z’n kraam. Ik heb dus rustig de tijd om het aanbod te bekijken. Diverse vleessoorten liggen broederlijk naast elkaar te pronken en zelfs al zeggen ze niets je ziet ze, als je goed kijkt natuurlijk, zo onder elkaar concurreren en zichzelf aanprijzen. Ik zou nu niet verschieten moest er een lap vlees ineens zeggen:’Neem mij!’ Maar dat gebeurt natuurlijk niet.

Ik schrik. Een schreeuw, ergens achteraan het huis, gaat door merg en been. Geen gewone gil en moeilijk te omschrijven. Ik kan zelfs niet zeggen of hij van een mens of dier is. Zo akelig dat ik er nu nog koude rillingen van krijg als ik eraan terugdenk. De schreeuw omvatte alles. Er zat angst in, afschuw, paniek en agressie. Heel onwezenlijk. Het blijft bij die ene gil. De daaropvolgende stilte is oorverdovend. De andere kant van de toog is nog altijd leeg.

Ik heb m’n keuze gemaakt en wacht. Nee, ik twijfel nog tussen de prachtige malse steaks en die uitnodigende kip. Ik weet het, twee verschillende dingen, maar toch.

Plots scheurt een gekraak de geladen stilte in stukken. Wegrennende voetstappen volgen. Ik voel me ongemakkelijk en wil eigenlijk weg als dan net de deur opengaat en de slager met erg bebloede voorschoot binnenkomt. Nu is dat voor een beenhouwer op zich niet abnormaal maar om zo voor de klanten te verschijnen vind ik toch ongepast.

Ik ga toch voor de steaks en kijk hoe de man een inpakpapier klaarlegt op de weegschaal. Het valt me op dat hij maar één hand gebruikt. De andere zit weggeborgen in de zak van zijn schort. Ik volg de hand die naar de steaks reikt en er twee oppakt.

Dan zie ik het liggen, de steaks lagen erop. Ik geloof mijn ogen niet. Mijn lichaam reageert op de beelden die het binnen krijgt. Ik moet kokhalzen en loop, uiteraard zonder steaks, de zaak uit.

Onder het vlees lag een afgerukte bebloede hand.