schrijfopdracht #283 - Vrij
Tachtig jaar werd ze. Negentig. Ze haalde ook de honderd. Men deed alsof het een wedstrijd was die ze had gewonnen. Maar ze had verloren. Eerst haar man, toen haar zoon en niet veel later ook haar dochter. Daarna viel er niets meer te verliezen. Dacht ze.
Toch wel. Ze verloor de soepelheid in haar spieren. Ze verloor de beweging in haar gewrichten. Ze verloor het licht in haar ogen. En het licht in haar leven.
Ze kon gaan waarheen ze wilde, de hele wereld over. Niemand zou haar tegenhouden. De ruimte was oneindig. Maar ze zat opgesloten. Opgesloten in het donker. Opgesloten in haar lichaam.
En nu? De ruimte waarin ze zich bevindt is klein, maar toch is ze vrij. Ze fladdert rond als een vlinder. Haar bewegingen zijn als een dans. Snel, huppelend, draaiend en springend. Afgewisseld met langzame zweefmomenten, dromerig en teer. Hoewel er geen spoortje licht binnen dringt in deze afgesloten ruimte, ziet ze wel prachtige kleuren. Flitsen van groen, blauw en paars. Vlekken geel en oranje in een waas van rood. Een paradijsje. Een veilige miniwereld vol verwachtingen voor een nieuw leven. De gevangenis die lichaam heet, heeft ze afgeworpen. Ze is vrij! Vrij van geest!
Hoi Annemiek, je eerste…
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Hoi Annemiek, je eerste alinea vind ik prachtig. Maar de zin "Ze kon gaan waarheen ze wilde, de hele wereld over. " vind ik een vreemde overgang. Omdat je net daarvoor beschrijft hoe immobiel ze is. Dat strookt voor mij niet met deze zin. Maar verder heel erg mooi geschreven!
Dank voor je reactie. Zou…
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Dank voor je reactie. Zou het beter zijn als ik het stukje "niemand zou haar tegenhouden" voor "ze kon gaan.." zet?
Het ging mij om het contrast dat ze niet meer met iemand rekening hoeft te houden en in die zin vrij is, maar dat dus niet kan vanwege haar beperkingen.
In het volgende stukje is de ruimte zo klein dat ze eigenlijk niet vrij zou zijn, maar dat toch wel zo voelt. Lastig om precies op papier te krijgen.
Annemiek, ik lees idd de…
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Annemiek, ik lees idd de hoge leeftijd, waar je het verlies aangeeft en dan de vrijdheid, die na de dood is.
De overgang met de regel die Fief aangeeft is qua toon wat abrupte overgang, het haalt mij wat uit je verhaal, dat verder zacht van toon is.
Je hp verliest alle zintuigen en dus het leven, maar krijgt het zevende zintuig: de geest ervoor terug.
Help ik je mss zo een beetje op weg?
Ik ben zelf geen grote schrijver hoor, maar vind het schrijfproces intrigerend!
Fijne dag.
Hoi Annemiek, jouw verhaal…
Lid sinds
18 jaar 2 maandenRol
Hoi Annemiek, jouw verhaal is bijna poëtisch geschreven. Het heeft een fijne sfeer. We leren de hoofdpersoon kennen door die sfeer. Het had ook gekund door handelen, door communiceren, door omgeving... Zelf vind ik het een grappig effect, de overgang van het eerste naar het tweede deel. Maar ik vind die lichtflitsen minder poëtisch en daardoor gaan ze erg opvallen wat me ongewenst lijkt. Als je zin hebt kun je proberen het zo te herschrijven dat het een geheel is dat helemaal poëtisch blijft van toon.
Dank voor jullie feedback…
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Dank voor jullie feedback. Daar leer ik weer van.