Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Opdracht #282 - Dichtvorm

Je zei;

ik zal altijd bij jou zijn,

vervolgens,

lag je onder de trein.

 

Zij zei;

wij zij echt 'n set,

vervolgens,

sprong ze van de flat.

 

Hij zei;

ik zal jou altijd omarmen,

vervolgens,

kwam hij om in koolmonoxide walmen.

 

Wij zeiden;

we blijven altijd één,

vervolgens,

werd jij egoistisch en gemeen.

 

Mijn moeder zei;

eindelijk een meid,

vervolgens,

kon ze daar haar agressie op kwijt.

 

Mijn vader zei;

ik wil geen 2de kind,

vervolgens,

werd hij ná vele jaren mijn vrind !

 

Ik zei;

ik wil een jongen,

vervolgens,

heeft heel mijn hart gezongen.

 

Hij zei;

hier ben ik,

vervolgens,

is 't soms alsof ik van moederliefde stik.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Petrouska, als je dit vanuit je eigen ervaringen schrijft, heb je heel veel voor je kiezen gekregen. Dan vind ik het extra mooi dat de laatste verzen zo positief zijn. Dat je toch nog zoveel liefde mag ervaren. Dat gun ik je van harte.

Ik mis alleen nog een mooie titel.
 

 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Nou Petrouska, de stemming zit er wel in bij jou! Maar gelukkig eindig je wat positiever met een zingend hart en moederliefde.
Klein zeurtje; in de 2e regel van de 2e strofe 'wij zijn ...' 

Mvg Ton Badhemd

 

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Petrouska, emoties spatten uit jouw gedicht.

Dat het leven nog maar veel liefde mag schenken aan deze hp!

Kleine verschrijving: 2de: tweede

Fijne avond.

 

 

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Petroushka,

Wat knap gedaan; een levensverhaal in honderdtien woorden.
Het is fijn om te lezen dat het hart uiteindelijk toch overliep van liefde.

Die twee kleine foutjes hebben Marie en Ton al opgemerkt.
Verder heel mooi gedaan.

Groeten en nog een fijn weekend,
Ingeborg