#282: dichtvorm

Hoi,

Een mooi gedicht hoor. Echt een tekst om nog eens te lezen en te laten bezinken. En een tekst waar iedereen iets anders uithaalt. Voor mij heb je goed gespeeld met de vrije vorm.

Goed gedaan!

Groeten,

Ingeborg

De levensloop van menigeen in een notendop. Mooi!

Mooi geschreven. Stof tot nadenken.

Hoi Lisette, eens met Dos. En Fief. In het laatste deel lees ik het onvermijdelijke einde.
Zou je niet een andere titel overwegen? 'Dichtvorm' lijkt mij een voorlopige titel die je even gebruikt als je aan de opdracht begint; dit gedicht verdient mijns inziens een titel die meer recht doet aan de inhoud, niet aan de vorm.    

Bedankt voor jullie reacties!

Je hebt helemaal gelijk Ton, dat ik de schrijfopdrachten eigenlijk nooit een titel geef, maar altijd gewoon onder de gegeven titel uitwerk. Het is een compliment dat je het een echte titel waard vind en ik zal erover denken.

gewoon Levensloop wellicht?

(maar dat voelt dan weer zo prozaïsch ...)

Mooi!

Levensloop doet jouw gedicht eer aan.

Mss levenswandeling meer in jouw taalgebruik?

Ik noem maar wat hoor.

Jouw taalgebruik heeft voor mij iets speels, waar ik jaloers op ben en van probeer te leren.

Door jouw reactie bij webkabouter durf ik nu mijn dichtsel ook te plaatsen, dank daarvoor

Fijne dag

Hoi Lisette,

In je gedicht zie ik mooi de fragiele balans tussen kinderlijke onschuld en de zwaarte van het leven: woorden als rap en stap stappend doet me bv. denken aan Paul van Ostaijen; het is ook de enige plek waar je de grammatica doorbreekt, afgezien van de laatste zin van het gedicht, die (passend) onaf is. Ook de schurende g in strofe 2 past daar goed, en de snelheid van de korte zinnetjes in strofe 3. Veel ritme en melodie. Wel vind ik 'gapende gronden' op het randje van effectbejag, doordat 'gapende afgronden' zo'n vast paar is.

Levensloop lijkt mij persoonlijk als titel iets te generiek en onpersoonlijk: er spreekt een bepaalde warmte uit de tekst, en je trapt meteen in  zin 1 van strofe 1 (en die strofe lijkt een soort samenvatting) af met aardig wat drama; en zo eindigt het gedicht ook. Daartegenover staan de 'gelukkige' strofe 3 (maar nog altijd langs de afgrond) en de 'veilige vlakte' (maar meteen daarna, of zelfs daardoor, valt ze stil en struikelt ze).

Het woord 'opzij' lijkt te staan voor de misstap, de afgrond, het einde. In de min of meer centrale zin 'zijwaartse gedachten' laat je in het midden of die gedachten er wel zijn of juist niet (zo diep kunnen we haar/ 'de ander' misschien ook niet leren kennen). Die zin zet wel de toon voor de zwaarte die erop volgt. ik krijg er daardoor een gevoel bij van bipolariteit, als 'opzij' inderdaad symbool staat voor de dood. 'Na enig slikken' krijgt in die lezing ook wel een grimmige bijklank (of het zijn juist behulpzame antidepressiva, maar ook die hebben hun keerzijde).

De rechte lijn als beeld voor het leven heeft ook iets benauwends: het is best onvrij als zelfs een zijwaartse gedachte al narigheid oplevert. Het doet me denken aan een rechtlijnig milieu waar 'ze' in opgroeit, of een mentale dwang. 

Die rechte lijn contrasteer je in de slotzin met 'de wirwar van anderen'. Ook daarbij krijg ik een indruk van sociale onveiligheid. In dat geval staat 'de veilige vlakte' voor haar eigen binnenwereld, of haar overzichtelijke leventje dat ze opgeeft. Het is me niet duidelijk hoe die veiligheid zich verhoudt tot de eerder genoemde afgronden. Is de veiligheid misschien juist de vlucht naar voren? Of de doodswens? Het lijkt me in ieder geval een erg relatieve veiligheid, met het oog op de afgronden c.s.

Vanuit een Bildung-idee kan de tekst ook staan voor het einde van de (onveilige?) kindertijd, als een onzeker meisje als puber, studente of jongvolwassene uit haar schulp moet kruipen. "L'enfer, c'est les autres.' Zo bezien heeft het gedicht misschien zelfs existentialistische trekjes.

Mijn braindump, maar wellicht heb je zo wat inspiratie voor je titel 🤪 😵😉

@mw Marie: wat heerlijk dat ik durf gecreëerd heb, dat is pas een compliment!

@Kruidnagel: dank voor je uitgebreide reactie, erg leuk om te zien wat jij allemaal ziet in mijn woorden.

Inmiddels had ik Levenspad overwogen, omdat het iets meer keuze suggereert, en iets met 'passen' ... maar ik denk nog rustig verder

Misschien iets met 'lijn'? Die staat centraal in de tekst, en aan de lijn ben je onvrij, in allerlei opzichten. En daar laat ik het bij ;-)

ja, lijnen heb ik ook aan gedacht

maar in mijn hoofd willen die steeds maar iets met dansen (omdat ik ooit als schrijfopdracht een kopgedicht maakte met titels uit mijn boekenkast, waarin voorkwam 'een waanzinnig verlangen te dansen/ langs lijnen van geleidelijkheid' (en omdat het in mijn hoofd een beetje chaos is, en associaties de boventoon voeren, daarom ook wel, denk ik))

Lisette, omdat het leven in jouw gedicht tot aan de volwassenheid in alle richtingen uit elkaar spat, zou ik 'Het levenspat' geen onwelriekende titel vinden. Of anders "Leven is beleven'. Er zijn vast nog 98 andere passende titels, alleen schieten die mij nu niet te binnen.

'Het levenspat' -- Dos, je bedoelt waarschijnlijk "Het Levenspad"

Nee Fief, ik bedoel wel degelijk levenspat. Dichterlijke vrijheid voor een leven dat uit elkaar spaT. Twee vliegen in één klap. Misschien een doordenkertje?

Dos, goed gevonden. Misschien met dubbel s: levensspat?

Daar heb ik ook aan gedacht, Fief, maar daarmee verraad je de ingebouwde clou. Beter is dat de lezer aanvankelijk, zoals bij jou, denkt aan een schrijffout en even later ziet dat je het ook anders kunt interpreteren. Kunst heeft nu eenmaal een schop onder de kont nodig.

Lisette, enkele minuten later vind ik 'Het levenspat' toch weer niet zo'n goede titel voor je gedicht. Ik omschrijf de levensloop in jouw gedicht dan wel als een jeugdig uiteenspatten, waarmee ik de titels associeer, maar als dat woord 'uiteenspatten' niet in jouw gedicht voorkomt, legt de lezer dat verband ook niet snel. Dan kom je, zoals Fief, niet verder dan te denken aan een schrijffout.

Poging tot kunst krijgt zelf ook wel eens op z'n donder.

'Zijlijn'?

"In de wirwar van anderen" : dat vind ik een prachtige vondst! Heel fijn ritme ook; het leest zonder enige moeite.

Heel mooi! Een levensloop omvat.

Ja, mooi en in mooie woorden vervat. Fijne klanken, heel leven in een paar streken.

Het verdient zeker een titel. Verlopen, zou kunnen, maar kies vooral zelf iets dat vooral niet te specifiek is. Laat ons lezers maar werken.

Bedankt voor jullie reacties; leuk dat jullie meedenken!

Ik zat inmiddels aan 'zonder titel' te denken (iets met naam- en statusloosheid ... Maar da's wellicht weer een brug te ver)
ik broed nog even verder