Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#282 De tragiek van het gele monster

23 januari 2020 - 0:48

Ellebogen laten mijn oren imploderen.
Vingers semi-blinderen mijn ogen.
Benen bezorgen me een hamstringblessure.
Voeten schrapen mijn knieholtes uit. 

Drie koffers vouwen mijn benen in een bankschroef.
Een blaffende labrador eet zonder tanden mijn oren op.
Natte jassen snuiven mijn neusgaten uit.
De vrouw die op een bitse toon tegen haar kroost zegt ‘dat ze alsjeblieft moeten zitten’, omdat ze in haar ogen ‘de hele tijd al klieren, wat moeten anderen daar wel van denken’, bitchslapt mijn hersenen vol met...laat ook maar.

Ik elleboog me langs wervelende haren.
Mijn vingers pulken de ogen uit.
Ik been me langs zwabberige- en spillebeentjes.
Mijn voeten zetten de knieholtes op slot. 

De man met het fluitje beschouw ik niet als een kameraad.
Hij verspert me de weg naar dichterlijke vrijheid.
Zijn scanner zuigt al mijn privacy op.
Zijn servicegerichte glimlach ontdoet me van mijn waardigheid. 

Frisse lucht kietelt mijn longen.
Vaste grond zuigt brandstof naar mijn voeten.
Het geluid van het weg racende gele monster ontdoet me van elke oorontsteking.
Het bericht van het bliepapparaat ‘u heeft niet genoeg saldo’, het daaropvolgende telefoontje waarin ik de servicemensen mededeel dat ik ‘automatisch opladen toch echt had aanstaan’, vervolgens een heel lulverhaal krijgend met de in hun ogen ‘overduidelijke conclusie’ dat ik toch een boete krijg, zuigt mijn hersenen vol met...laat ook maar. 

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2020 - 10:36

Als ik in de trein zit zal ik denken aan: Ik elleboog me langs suizende oren.

Ik voel me vaak geëlleboogd😂, je kan jouw gedicht voor meerdere invalshoeken lezen.

Bijzonder geschreven weer Virtuoso.

Fijne dag.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2020 - 10:48

Hoi Virtuoso, graag gelezen! 👍
Perfecte titel, situatie zeer herkenbaar, de stress is voelbaar. Is het toch opluchting aan het eind, ondanks de boete?
Mvg Ton Badhemd

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2020 - 12:30

ik houd van treinen
ik mis treinen

te zeer om nog iets over je gedicht te zeggen
mijn hoofd zit nu te vol treingemis om aan iets anders te kunnen denken

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 januari 2020 - 17:26

Hoi Virtuoso,

Een geweldig gedicht
Ik zeg; voorpagina Metro!
Zie de gezichten voor me
Lachend, beamend

Alles mag in een gedicht. Maar ik zou een specifiek woord als hamstring niet twee keer gebruiken in zo'n korte tekst, mits daar aanleiding voor is.

Groeten,
Ingeborg
 

Lid sinds

13 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 januari 2020 - 12:24

Hoi Virtuoso, jouw gedicht doet me denken aan poetry slam.  Wat ik ook leuk vind, is dat je niet alleen jouw irritatie laat zien, maar daar tegenover ook oog hebt voor het feit dat je zelf ook onderdeel bent van het treingedruis (alinea 3). Althans, zo interpreteer ik het. En omdat ik veel oren in je gedicht lees, een tip. Koop een geluiddichte koptelefoon :). Hoop dat je volgende reis rustiger verloopt!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
29 januari 2020 - 19:58

Hoi Virtuoso, graag gelezen! 👍
Perfecte titel, situatie zeer herkenbaar, de stress is voelbaar. Is het toch opluchting aan het eind, ondanks de boete?
Mvg Ton Badhemd

Dank voor het lezen Ton Badhemd. HP is vooral opgelucht dat de reis er weer op zit, denk ik.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
29 januari 2020 - 20:00

ik houd van treinen
ik mis treinen

te zeer om nog iets over je gedicht te zeggen
mijn hoofd zit nu te vol treingemis om aan iets anders te kunnen denken

Je hebt helemaal gelijk schrijvenmaar. Ik ben zelf ook dol op treinen, alleen kan ik me ook wel soms de irritatie voorstellen op een spitstraject Amsterdam-Utrecht of de 'voetbaltrein' waar je je langs alle  supporters mag ellebogen.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
29 januari 2020 - 20:01

 

Hoi Virtuoso,

Een geweldig gedicht
Ik zeg; voorpagina Metro!
Zie de gezichten voor me
Lachend, beamend

Alles mag in een gedicht. Maar ik zou een specifiek woord als hamstring niet twee keer gebruiken in zo'n korte tekst, mits daar aanleiding voor is.

Groeten,
Ingeborg

Wow, dank voor het compliment, dat is bijna te veel eer. Eens ook met de hamstring, die heb ik even aangepast.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
29 januari 2020 - 20:03

Hoi Virtuoso, jouw gedicht doet me denken aan poetry slam.  Wat ik ook leuk vind, is dat je niet alleen jouw irritatie laat zien, maar daar tegenover ook oog hebt voor het feit dat je zelf ook onderdeel bent van het treingedruis (alinea 3). Althans, zo interpreteer ik het. En omdat ik veel oren in je gedicht lees, een tip. Koop een geluiddichte koptelefoon :). Hoop dat je volgende reis rustiger verloopt!

Dank voor het lezen, dat is zeker een goede tip. Heb meestal wel een goede bij de hand voor dit soort situaties; bij een zondagsreisje ergens ver buiten de Randstad is het gelukkig wat minder nodig...

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 februari 2020 - 14:13

Je had me gefopt. ik dacht eerst in een baarmoeder te zijn en dat bleek de buik van een trein. Dat mocht ook. De korte zinnen geven een cadans aan de beweging die telkens stopt en weer verdergaat. Het is zowel sterk herkenbaar als persoonlijk geschreven. Goed gedaan.