Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#279 2 januari 2020 en hoe oren uitspuiten helpt tegen plasproblemen

 

 

‘Rambo, het moet er nu echt van komen.’ Met pijn in mijn buik pak ik mijn mobiel en zoek het nummer van de dierenarts op. Mijn wijsvinger hangt boven de rode knop, maar dan komt het stemmetje in mijn hoofd: Liever niet doen, castreren is slecht voor de spieren van een grote hond. Aan de andere kant, hij plast weer zo moeilijk. Ik heb nog een kuur antibiotica, want helaas de Vogelpreparaten helpen niet, net zoals de cranberrie pillen, noch de Proctavite. Of zou ik het niet lang genoeg gegeven hebben? Dit duurt nu al maanden, het gaat dan ineens weer niet en dan weer prima. Ik kan er geen vinger opleggen waardoor het plasprobleem komt.
Mijn telefoon doe ik in mijn broekzak, ik zucht diep. Rambo kwispelt en duwt zijn neus tegen de halsband. ‘Tuurlijk jongen, we gaan hoor.’

Hij snuffelt, staat stil, tilt zijn poot op. Ik kijk tersluiks. ’t Is gek, maar ik heb het gevoel dat ie het niet prettig vindt als ik op zo’n moment mijn ogen op hem richt. Rambo staart over de sloot en een pak van mijn hart: een ferme straal! Ik kijk naar de voorbijkomende fietsers en nu voel ik aan de lijn dat hij weer verder loopt.Morgen opnieuw kijken. Maar doe je hem niet te kort, hoor ik het stemmetje in mijn hoofd.

Hoe gaat het met onze meneer, heeft ie al een afspraak,’ vraagt Pim, als hij thuiskomt.
‘Het gaat weer erg goed met Rambo, dus ik heb geen afspraak gemaakt.’
‘Geef je hem antibiotica?’
‘Nee, het gaat uit zichzelf goed.’
‘Marie, we kunnen niet zo doormodderen met Rambo. Zal ik Jaap bellen?’
‘Nee, ik ben mans genoeg hoor, maar het gaat nu toch goed. Waarom dan opereren?’
‘Rambo, ik hou ook een oog in het zeil . Als het morgenochtend niet gaat, bel ik.’
En met een aai over Rambo’s kop pakt Pim zijn krant.

Pim komt met een druipende Rambo binnen en droogt hem af in de gang.
‘Marie, het is nu duidelijk, het gaat zo echt niet. Dat wil jij toch ook niet voor ‘m?’
‘Maar straks gaat het weer prima, Pim, kunnen we nog niet even wachten?’
‘Marie, nee, over en uit. Bel jij?’
‘Oké, ik zal een afspraak maken, Jaap heeft het ons al zo vaak uitgelegd. En dan vraag ik gelijk of hij naar Rambo’s oren wil kijken, misschien moeten ze weer uitgespoten worden, kan dat meteen.’

De dag breekt aan dat we naar de dierenarts gaan. Jaap geeft Rambo een verdoving en onderzoekt hem.
‘Raar hoor, geen vergrote prostaat. We maken een röntgenfoto, kijken of er iets anders wellicht te zien is.’
Ook daar is niets afwijkends, gelukkig. Daarna spuit Jaap Rambo’s oren uit en gaan we met een diepslapende Rambo naar huis.

Pim vertelt dit zo vaak als hij maar kan en eindigt steevast met: ‘Geloof het of niet mannen, maar bij die ouwe Rambo werden zijn oren uitgespoten en daarna heeft hij geen last meer gehad van het plassen.’

 

 

 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk verhaal. De beste wensen voor het komende jaar. Moge het een inspiratievol jaar zijn.

Wat betrefr kopiëren uit Word: ik doe dat waarschijnlijk op een omslachtige manier. Ik kopieer het, wrsch net als jij, hier in het vakje. Dan gebruik ik backspace om de zinnen achter elkaar te zetten en tot slot gebruik ik shift enter om ze op de volgende regel te krijgen.

Het is denk ik handiger om je tekst in Word helemaal achter elkaar te typen. En pas op de site met shift enters de zinnen op de goede plek te zetten. Met een alleen een enter ko.t er zo'n witregel tussen de zinnen, met een shift enter komen ze zinnen onder elkaar.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk om ook in 2020 over Rambo te mogen lezen, zelfs al is het een gevoelig onderwerp.
Ik ben blij dat hij er met oorspuiten vanaf kwam.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Marie, ook voor jou een heel mooi nieuwjaar toegewenst!! 

Ik ben blij dat in dit nieuwe jaar ook Rambo weer present is! Heel herkenbaar dat uitstelgedrag. Dat heb je levensecht beschreven. Gelukkig dat het achteraf toch meeviel. 

 

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hi mw.Marie, fijn je weer te ontmoeten.

Met plezier je verhaal gelezen. Aanvankelijk dacht ik dat het door het toedienen van de 'menselijke' medicijnen wat beter met Rambo ging. Jij wilde hem toch niet laten opereren?
De nieuwe site is nog even wennen. Het lukt mij ook niet in een keer.

Een goed schrijfjaar mw.Marie.

 

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mij lijken bijvoorbeeld de meeste innerlijke overwegingen niet nodig. Zoals:

Aan de andere kant, hij plast weer zo moeilijk. Ik heb nog een kuur antibiotica, want helaas de Vogelpreparaten helpen niet, net zoals de cranberrie pillen, noch de Proctavite. Of zou ik het niet lang genoeg gegeven hebben? Dit duurt nu al maanden, het gaat dan ineens weer niet en dan weer prima. Ik kan er geen vinger opleggen waardoor het plasprobleem komt.

Dat kan er volgens mij helemaal uit. En ook dit:

, dus ik heb geen afspraak gemaakt.’
‘Geef je hem antibiotica?’
‘Nee, het gaat uit zichzelf goed.’
‘Marie, we kunnen niet zo doormodderen met Rambo. Zal ik Jaap bellen?’
‘Nee, ik ben mans genoeg hoor, maar het gaat nu toch goed. Waarom dan opereren?’
‘Rambo, ik hou ook een oog in het zeil .

Zo ga je zonder omwegen rechtstreeks op je doel af.

Wat denk je?

Ook voor jou alle goeds in 2020, mw. Marie :)

 

 

 

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Riny

Riny, fijn je in het mooie 2020 hier weer te onmoeten, ook voor jou een heel goed schrijfjaar toegewenst en dat je ons je verhalen blijft  delen!

Idd wilde de Marie haar Rambo niet laten opereren, maar zoals in de overpeinzing staat, de 'menseijke' medicijnen helpen niet helaas.

Prettige zondag.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Annetteke

Annetteke dan wordt het nu zo:

Rambo, het moet er nu echt van komen.’ Met pijn in mijn buik pak ik mijn mobiel en zoek het nummer van de dierenarts op. Mijn wijsvinger hangt boven de rode knop, maar dan komt het stemmetje in mijn hoofd: Liever niet doen, castreren is slecht voor de spieren van een grote hond.
Mijn telefoon doe ik in mijn broekzak, ik zucht diep. Rambo kwispelt en duwt zijn neus tegen de halsband. ‘Tuurlijk jongen, we gaan hoor.’
Hij snuffelt, staat stil, tilt zijn poot op. Ik kijk tersluiks. ’t Is gek, maar ik heb het gevoel dat ie het niet prettig vindt als ik op zo’n moment mijn ogen op hem richt. Rambo staart over de sloot en een pak van mijn hart: een ferme straal! Ik kijk naar de voorbijkomende fietsers en nu voel ik aan de lijn dat hij weer verder loopt. Morgen opnieuw kijken. Maar doe je hem niet te kort, hoor ik het stemmetje in mijn hoofd.

Pim komt met een druipende Rambo binnen en droogt hem af in de gang.
‘Marie, het is nu duidelijk, het gaat zo echt niet. Dat wil jij toch ook niet voor ‘m?’
‘Maar straks gaat het weer prima, Pim, kunnen we nog niet even wachten?’
‘Marie, nee, over en uit. Bel jij?’
‘Oké, ik zal een afspraak maken, Jaap heeft het ons al zo vaak uitgelegd. En dan vraag ik gelijk of hij naar Rambo’s oren wil kijken, misschien moeten ze weer uitgespoten worden, kan dat meteen.’

De dag breekt aan dat we naar de dierenarts gaan. Jaap geeft Rambo een verdoving en onderzoekt hem.
‘Raar hoor, geen vergrote prostaat. We maken een röntgenfoto, kijken of er iets anders wellicht te zien is.’
Ook daar is niets afwijkends, gelukkig. Daarna spuit Jaap Rambo’s oren uit en gaan we met een diepslapende Rambo naar huis.

Pim vertelt dit zo vaak als hij maar kan en eindigt steevast met: ‘Geloof het of niet mannen, maar bij die ouwe Rambo werden zijn oren uitgespoten en daarna heeft hij geen last meer gehad van het plassen.