Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#276 - Kerstavond met een hernieuwde vriendschap

 

Opdracht #276 – Kerstavond met een hernieuwde vriendschap

 De kerstboom straalt en Vera kan zitten waar ze wil. Ze kijkt een beetje in ’t rond en voelt zich uiterst tevreden met wat ze ziet. Zo langzamerhand vliegen de kinderen de deur uit en Freek is nu alweer vier jaar geleden overleden.

Ze schuift een waxinelichtje wat dichter naar zijn foto en knikt naar hem.

Nu ben ik dan echt helemaal alleen met kerst in huis. Ze kijkt naar haar gevoelige handen. Ach, als ze maar kan blijven typen. Typen doet ze al heel lang. Op kantoor, de scriptie van Freek, zijn boek en zijn examenvraagstukken. Ze masseert haar handen en polsen, zoals ze dat op yoga heeft geleerd.

Nu koffie, de kerststaaf ligt te wachten om gesneden te worden. Een verlaten gevoel bekruipt haar. Vera herstelt zich; je wist dat dit stond te gebeuren, richt je aandacht op iets anders. Kijk naar de kerstboom en naar de tuin die er zo goed onderhouden bij ligt. De kinderen groeien gezond op, voldoende redenen om dankbaar te zijn.

Trringg, trringg. Wie zou er in vredesnaam. Ze zwaait de deur open en daar staat – twee keer kijken om het goed te zien: ‘Melia, ben jij dat écht?’

‘Jazeker’ zegt een lachende snuit, ‘je hebt het helemaal goed. Ik kom heel onverwachts.

Via facebook had ik al begrepen dat je de kerstdagen alleen zou zijn, toen dacht ik waarom niet even een bezoekje wagen. Ik heb nu ook tijd.’

‘Daar doe je goed aan.’

Even later zitten ze aan de koffie met staaf en wordt er volop gepraat over heden en verleden. Wanneer Vera een glaasje wil inschenken, weigert Melia: ze moet nog rijden.

‘Ach ja, natuurlijk, maar als je wilt kun je wel een nachtje overblijven, de logeerkamer is altijd gereed, inclusief nachtkleding en wat dies meer zij. Dat weten de dochters ook, ze kunnen altijd zo binnen stappen. Alleen de badkamer zul je moeten delen’.

‘Meen je dat?’

‘Natuurlijk’ glundert Vera.

‘Zo ben je nou altijd geweest! Iedereen maar pleasen.’ Ze kijkt Vera opmerkelijk aan, ‘dat is zo doorgegaan, hè?’

‘Ja, waarom niet? Als je een ander een plezier kunt doen; dat heb ik van mijn moeder geleerd’.

‘En zeg dankjewel als je iets gekregen hebt’ vult Melia lachend aan.

‘Nu een glaasje wijn en dan lekker eten uit de diepvriezer en de koelkast. Echt koken op kerstavond doe ik sinds Freek gestorven is niet meer; gewoon geen zin in.’

‘Zeg, schrijf jij nog wel eens voor je plezier, op school was je zo goed met opstellen. Weet je nog dat meneer Dekker eens voorspelde dat je schrijfster zou worden?’

‘Ja, Dekker had fantasie genoeg. Ik heb wel eens in het Sportblad van het dorp geschreven, maar een verhaal schrijven? No way’.

‘Nu je zo alleen bent - ik weet wel dat de kinderen nog je volle aandacht hebben - maar als zij straks klaar zijn met hun studie …’

‘Jaja, ik weet het, deze kerst zie ik ook als oefenen in het helemaal alleen zijn.’

‘Goed zo! Er valt nog wel meer te oefenen en voor leren ben je nooit te oud. Je zou lid van een schrijfgroep kunnen worden. In een boekhandel vond ik dit tijdschrift.’

En ze overhandigt haar een “Schrijven Magazine”.

Vera kijkt haar vriendin aan: ‘Hoe kom je op dat idee?’

‘Oude schoolvriendschap roest niet en Ik ken je langer dan vandaag, al hebben we elkaar in  lange tijd niet gezien’.  

(Sorry voor de overbodige witregels; ze willen niet weg)

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Riny, eigenlijk een verhaal over eenzaamheid, met een happy end. Fijn als je een vriendin hebt om een en ander mee te delen. Mooi verteld. Graag gelezen. 

Ja die witregels zijn een crime. Ik zag ergens wel hoe je ze kunt vermijden, maar het is me even ontgaan hoe. Moet ik ook weer opzoeken. Paar kleine puntjes in de tekst:

Nu koffie -- nu eerst (een kopje) koffie.

Vera herstelt zich; je wist dat dit stond te gebeuren, richt je aandacht op iets anders. Kijk naar de kerstboom en naar de tuin die er zo goed onderhouden bij ligt. De kinderen groeien gezond op, voldoende redenen om dankbaar te zijn.

Vera herstelt zich -- zou je misschien "Ze spreekt zichzelf streng toe" of zoiets van kunnen maken, omdat je de volgende zinnen ook tot jezelf richt. Of je richt dit stukje tekst ook naar jezelf: Vera, verman je. Of zoiets.

Wie zou er in vredesnaam. Ze zwaait de deur open en daar staat – twee keer kijken om het goed te zien: ‘Melia, ben jij dat écht?’

Ik mis een vraagteken achter 'vredesnaam'. De zin die daarop volgt loopt niet lekker. Ze zwaait de deur open en is verbaasd. Ze moet twee keer kijken om het goed te zien: ....  Of zoiets.

Via fb --- Misschien is het mooier als je Facebook voluit schrijft.

Tot slot: bij gesproken tekst is het volgens mij eerst leesteken, dan aanhalingsteken (ELDA)

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Riny, een verhaal vol warmte. Vera een hoofdpersoon om te koesteren; liefdevol en positief. 

"De kerstboom straalt" 

Door het woord "straalt" lijkt voor mijn gevoel net alsof de kerstboom een levend wezen is. Ik zou misschien eerder 'glinstert' gebruiken.

Verder graag gelezen!

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Riny, warm verhaal van jou, graag gelezen, duimpje!

Je geeft goed weer hoe Vera het verlies van haar partner nog steeds voelt, maar er dapper mee probeert te leven.

Gelukkig komt Melia haar dag goed maken.

Fijne avond.

 

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Fief

Hallo Fief, dank voor je reactie. Ben er blij mee. fb heb ik al veranderd in: voluit zeggen > dat is beter

Voor Vera herstelt zich > had ik ook al iets anders gezegd, maar ik moest aan het woorden tal denken, maakte er dan wel eens iets korters van. Ook had ik al een extra vraagteken maar heb dat verwijderd omdat het al zo vragerig was; je zit al in de verbazing. (Zuiver gevoel allemaal, hoor)

Bedoel je met gesproken tekst: 'Dankjewel Fief en prettige feestdagen.' of zet jij eerst'. 

Ik zal het nog eens extra nakijken!

 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Riny, jij natuurlijk ook fijne feestdagen gewenst.

Bij gesproken tekst: 
Riny zegt: 'fijne feestdagen.'
'vind je de volgende opdracht ook zo lastig?', vraagt Fief.
'Bruno is weer met een verhaal geplaatst in "Schrijven Magazine"!', zegt Fief.

Zoiets

 

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hi Fief,

Dank voor je feedback; het ziet er zo duidelijk uit!

Ja, ik heb het gezien van Bruno. Ik denk dat een verhaaltje schrijven voor hem net zo makkelijk is als voor mij een glas water uit mijn handen laten vallen. Maar hij doet het dan toch maar: 'Bravo Bruno!'