Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 274 Het geheim

Lang geleden leefde er eens een wijze man in een boomhut, zijn naam was Arush.

Telkens als Varun in de buurt komt van de boom, wijst zijn zoontje Ishaan met zijn handen naar de woeste verschijning. Dan komen er klanken uit zijn mond die Varuns wenkbrauwen doen fronsen. Vervolgens wordt Ishaan onrustig, dan begint hij met zijn benen te trappelen. Ook vandaag haalt hij hem weer voorzichtig uit de doek die hij om zijn rug heeft gewikkeld. Zo snel als de kleine jongen kan, loopt hij naar de boom en staart nieuwsgierig met zijn bruine kijkers omhoog. Hij grijpt naar de lianen die verleidelijk voor hem hangen. Varun zet enkele stappen terug. Hij tuurt net als Ishaan naar boven. Hij kan nauwelijks geloven wat hij ziet, de boomhut van het stamhoofd, welke veel gelijkenis heeft met een vogelnest, lijkt steeds kleiner te worden. Zou de boom gegroeid zijn? Hij gaat weer dichter bij de boom staan en houdt zijn hand tegen de stam, hij voelt de ruwheid en de kracht die hem een gevoel van ontzag geeft. Hij schudt zijn hoofd, de boom is zo oud, het is onmogelijk dat hij nog groeit, het zal wel een verbeelding zijn. 

Twaalf jaar zijn verstreken. De boom is uitgegroeid tot de hoogste van het oerwoud. Er wordt dikwijls door het volk over gesproken, velen denken dat hij magische krachten heeft. Arush legt zijn hand op Ishaans schouder. Hij staart naar de glazige blauwe ogen van het stamhoofd. Zijn lange baard is grijs geworden en zijn gezicht is getekend door de tijd. De wind waait zachtjes door Ishaans haar, de bries die hem kippenvel bezorgt ademt hij diep in. Hij voelt hoe zijn hart klopt in zijn keel. Aandachtig luistert hij naar de woorden van het wijze stamhoofd: 

'Ishaan, ik heb je bij me geroepen omdat mijn laatste dagen hier op aarde zijn aangebroken. Je wordt langzaam volwassen, jouw lichaam zal zich ontwikkelen tot een sterk man. De boom heeft jouw wijsheid hierheen gebracht. Dat betekent dat je mijn opvolger zult worden.' 

Arush legt vervolgens een krans van passievruchtbloemen op zijn schouders. Daarna pakt hij een voorwerp beet dat hij op zijn handen legt. Ishaan staart er met grote ogen naar, het glinstert in de laatste zonnestralen. Het voorwerp lijkt op een kruis maar dan met een ronding aan één zijde. Ishaans mond zakt langzaam open. Arush knikt en zegt: 

'Dit is de staf des levens, ik draag hem aan jou over. Hiermee heb ik de boom laten groeien tot een grote en machtige uitkijkpost. Bescherm en onderhoudt de boom, net als het volk en zorg dat de levensstaf nooit in verkeerde handen komt.' 

Ishaan glimlacht verlegen, een exotisch gezang weerklinkt opeens door het oerwoud. Een rode gloed verschijnt aan de horizon. 

 

 

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Je verhaal ademt een mooie sfeer.

Ik moest even nadenken bij deze zin: ' Hij kan nauwelijks geloven wat hij ziet, de boomhut van het stamhoofd, welke veel gelijkenissen heeft van een vogelnest, lijkt steeds kleiner te worden. Zou de boom gegroeid zijn?'

Begrijp ik goed dat de boomhut vanaf de grond gezien kleiner lijkt omdat de boom gegroeid is?

En het is: gelijkenis vertonen met ...

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Annetteke

Klopt Annetteke, de boomhut lijkt vanuit de grond steeds kleiner te worden omdat de boom groeit. Misschien zou ik deze zin iets aan moeten passen. 

Het is natuurlijk gelijkenis (met), een foutje dat ik ga aanpassen. Dank je voor je positieve commentaar!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Anke,

... wat een geweldig verhaal en ook de namen. Is dat eigen verzinsel of bestonden die al? 

Knap gedaan.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Riny

Hoi Riny, dank je voor je compliment en je reactie! De namen bestonden al, ik heb ze van een internetsite uitgekozen. Ik wilde een beetje een exotische sfeer in het verhaal creëren en daar hoorden ook 'inheemse' namen bij. Ik heb om die reden gekozen voor Indiase mannen namen. 

 

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
baart. baard. Je hebt de hele scène een soort anderwereldlijk gemaakt. Het is onze wereld,maar niet de mijne zeg maar. Misschien dat het me daarom ook niet echt meesleept. Waar zit de pijn? Maar ik heb ook honger, dat leidt ook af.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi! Graag gelezen. Je schept een mooie wereld.  😊👍

Opmerking 1: Wat ik verwarrend vind is dat eerst wordt gesproken over 'Arush' en dan over 'Varun'. Pas na een tweede lezing was het me duidelijk dat dit twee aparte personen zijn. Het zou misschien beter zijn als er een overgang komt tussen de eerste zin en de volgende alinea. Is Arush een man die altijd in zijn boom blijft en nooit naar beneden komt en moeten de dorpelingen zijn dagelijks voedsel met  een soort katrolsysteem naar omhoog brengen? Is dat de reden waarom Varun en z'n zoon de boom zo vaak bezoeken? 

Opmerking 2: en waarom draagt de vader z'n kind in een draagdoek? Is de moeder er niet? Of is het de gewoonte van dit volk dat ook mannen daar kinderen dragen? 

 

 

 

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Anke, je hebt een sterk verhaal geschreven. De sfeer is precies zoals ik me voorstelde toen ik de opdracht uitschreef. Er is een mooie balans tussen het normale en het fantastische, goed gedaan!

Het enige waar ik een beetje moeite mee heb, zijn de eerste paar zinnen:

 

Lang geleden leefde er eens een wijze man in een boomhut, zijn naam was Arush.

Telkens als Varun in de buurt komt van de boom, wijst zijn zoontje Ishaan met zijn handen naar de woeste verschijning. Dan komen er klanken uit zijn mond die Varuns wenkbrauwen doen fronsen.

 

Je introduceert in twee zinnen drie personages. De tweede zin begin je met 'Telkens als Varun in de buur...' terwijl de lezer nog niet weet wie Varun is. Dit kan verwarring scheppen. Vervolgens ga je over op Ishaan. Doordat er drie personages zo snel worden geïntroduceerd en het dus niet duidelijk is vanuit wiens perspectief het verhaal wordt verteld, is de 'zijn' in de derde zin niet heel duidelijk. Zijn dit klanken uit Ishaans mond, of Arush' mond? Uiteindelijk wordt het duidelijk dat het gaat om Ishaan, maar kijk uit dat je niet te veel personages ineens introduceert.

Graag gelezen!

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door N.D.D.

Dank je voor je commentaar Nele. 

Ik vond het lastig of ik de vader van Ishaan een naam moest geven of juist niet. Je hebt een punt om de overgang iets anders te laten verlopen na de eerste alinea. 

Arush komt af en toe naar beneden, hij moet ook voor zijn volk zorgen. Helaas moest het verhaal in 300 woorden geschreven worden, anders had ik het uitgebreider omschreven. Varun kwam erachter dat zijn zoon Ishaan een sterke verbinding had met de boom. Om die reden ging hij er steeds vaker naartoe. De boom heeft Ishaan toen al uitgekozen voor de opvolger van Arush. Zijn wijsheid werd letterlijk naar de boom toegetrokken. 

Ik heb geen idee waarom de vader zijn zoon draagt, waarschijnlijk omdat er iets diep binnen in mij borrelt dat de emancipatie nog niet helemaal is doorgedrongen in de maatschappij...

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Schrijfcoach M…

Hoi Mike, dank je voor je fijne feedback! Ik heb geprobeerd om mij zo goed mogelijk in te leven in de opdracht. Dit verhaal kwam vrij snel in mij op.

Ik ben het met je eens met de drie personages, het kan verwarrend zijn. Vaak sta ik niet stil vanuit welk perspectief ik ga schrijven, meestal is het automatisme, maar dat is niet altijd goed. In elk geval dank je voor je advies!