# 274 Het geheim

Je verhaal ademt een mooie sfeer.

Ik moest even nadenken bij deze zin: ' Hij kan nauwelijks geloven wat hij ziet, de boomhut van het stamhoofd, welke veel gelijkenissen heeft van een vogelnest, lijkt steeds kleiner te worden. Zou de boom gegroeid zijn?'

Begrijp ik goed dat de boomhut vanaf de grond gezien kleiner lijkt omdat de boom gegroeid is?

En het is: gelijkenis vertonen met ...

Klopt Annetteke, de boomhut lijkt vanuit de grond steeds kleiner te worden omdat de boom groeit. Misschien zou ik deze zin iets aan moeten passen. 

Het is natuurlijk gelijkenis (met), een foutje dat ik ga aanpassen. Dank je voor je positieve commentaar!

Anke,

... wat een geweldig verhaal en ook de namen. Is dat eigen verzinsel of bestonden die al? 

Knap gedaan.

Hoi Riny, dank je voor je compliment en je reactie! De namen bestonden al, ik heb ze van een internetsite uitgekozen. Ik wilde een beetje een exotische sfeer in het verhaal creëren en daar hoorden ook 'inheemse' namen bij. Ik heb om die reden gekozen voor Indiase mannen namen. 

Ja,natuurlijk; goed idee. Ik heb dat eens gedaan toen ik Griekse jongensnamen nodig had.

 👍 😉

Hoi! Graag gelezen. Je schept een mooie wereld.  😊👍

Opmerking 1: Wat ik verwarrend vind is dat eerst wordt gesproken over 'Arush' en dan over 'Varun'. Pas na een tweede lezing was het me duidelijk dat dit twee aparte personen zijn. Het zou misschien beter zijn als er een overgang komt tussen de eerste zin en de volgende alinea. Is Arush een man die altijd in zijn boom blijft en nooit naar beneden komt en moeten de dorpelingen zijn dagelijks voedsel met  een soort katrolsysteem naar omhoog brengen? Is dat de reden waarom Varun en z'n zoon de boom zo vaak bezoeken? 

Opmerking 2: en waarom draagt de vader z'n kind in een draagdoek? Is de moeder er niet? Of is het de gewoonte van dit volk dat ook mannen daar kinderen dragen? 

Anke, je hebt een sterk verhaal geschreven. De sfeer is precies zoals ik me voorstelde toen ik de opdracht uitschreef. Er is een mooie balans tussen het normale en het fantastische, goed gedaan!

Het enige waar ik een beetje moeite mee heb, zijn de eerste paar zinnen:

 

Lang geleden leefde er eens een wijze man in een boomhut, zijn naam was Arush.

Telkens als Varun in de buurt komt van de boom, wijst zijn zoontje Ishaan met zijn handen naar de woeste verschijning. Dan komen er klanken uit zijn mond die Varuns wenkbrauwen doen fronsen.

 

Je introduceert in twee zinnen drie personages. De tweede zin begin je met 'Telkens als Varun in de buur...' terwijl de lezer nog niet weet wie Varun is. Dit kan verwarring scheppen. Vervolgens ga je over op Ishaan. Doordat er drie personages zo snel worden geïntroduceerd en het dus niet duidelijk is vanuit wiens perspectief het verhaal wordt verteld, is de 'zijn' in de derde zin niet heel duidelijk. Zijn dit klanken uit Ishaans mond, of Arush' mond? Uiteindelijk wordt het duidelijk dat het gaat om Ishaan, maar kijk uit dat je niet te veel personages ineens introduceert.

Graag gelezen!

Dank je voor je reactie Tilma. Jammer dat ik je niet mee kon slepen in mijn verhaal. 

Ik kan niet meteen plaatsen wat je bedoelt met pijn en ik heb honger?

Dank je voor je commentaar Nele. 

Ik vond het lastig of ik de vader van Ishaan een naam moest geven of juist niet. Je hebt een punt om de overgang iets anders te laten verlopen na de eerste alinea. 

Arush komt af en toe naar beneden, hij moet ook voor zijn volk zorgen. Helaas moest het verhaal in 300 woorden geschreven worden, anders had ik het uitgebreider omschreven. Varun kwam erachter dat zijn zoon Ishaan een sterke verbinding had met de boom. Om die reden ging hij er steeds vaker naartoe. De boom heeft Ishaan toen al uitgekozen voor de opvolger van Arush. Zijn wijsheid werd letterlijk naar de boom toegetrokken. 

Ik heb geen idee waarom de vader zijn zoon draagt, waarschijnlijk omdat er iets diep binnen in mij borrelt dat de emancipatie nog niet helemaal is doorgedrongen in de maatschappij...

Hoi Mike, dank je voor je fijne feedback! Ik heb geprobeerd om mij zo goed mogelijk in te leven in de opdracht. Dit verhaal kwam vrij snel in mij op.

Ik ben het met je eens met de drie personages, het kan verwarrend zijn. Vaak sta ik niet stil vanuit welk perspectief ik ga schrijven, meestal is het automatisme, maar dat is niet altijd goed. In elk geval dank je voor je advies!