Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#273 de heksenkring

Ze keek me aan op een wel heel venijnige manier. Vreemd, zo’n mooie vrouw met een blik zo venijnig dat je er een appel mee kon schillen. Inwendig haalde ik mijn schouders op, die blik was misschien niet voor mij bestemd. De bar, die interesseerde me meer. “Mag ik een alcoholvrij biertje,” vroeg ik. “Barman, doe mij er ook eentje.” De harmonieuze stem deed me opzij kijken, het was de vrouw van die giftige blik. “Bert, herken je me niet?” “Nee, ik herken je niet. Moet dat dan? Als die hatelijke blik voor mij bedoeld was, dan ontnam mij dat alle interesse in jou.” “Sorry, ik keek zo boos omdat jij mij vroeger altijd negeerde.” “Dat lijkt me sterk, je bent veel te mooi om negeert te worden.” Voor het eerst hoorde ik haar lach, een mooi klaterend geluid. Het boosaardige was van haar afgegleden, wat volgde was een gesprek want ik wilde weten hoe ze mijn naam wist en waarom ik haar zou moeten herkennen. De receptie interesseerde me niet meer, dat was toch maar een zakelijke bijeenkomst. Nee, naast mij stond een vrouw die belangstelling voor mij als persoon had. “Je herkent me nog steeds niet?” “Je hebt iets heel bekends, iets vertrouwd. Sorry, maar ik ben heel slecht in het onthouden van gezichten.” “Zo lang is het niet geleden. Ik ben Lydia van de 6de klas middelbare school.” De gezichten van die klas passeerden mijn geheugen, althans voor zover ik ze nog kon oproepen. Toen wist ik het: “Lydia van de heksenkring!” Opnieuw klonk haar heerlijke lach en het gebaar, waarmee ze haar gitzwarte haar weg veegde, deed mij haar echt herkennen. “Ja, de heksenkring, die vijf meiden, waar iedereen doodsbang voor was. Als jullie een knul apart namen, zagen wij van een afstandje hem snel kleiner worden, tot jullie door liepen en een zielig hoopje mens achter lieten.” Lydia vond een reactie overbodig, ze nam liever een slok bier maar ze had wel een vraag: “Zeg Bert, heb jij je nooit afgevraagd waarom we jou nooit tot de grond toe afbranden?” Dat was zo, ze lieten mij altijd met rust. Mijn vragende blik zei genoeg. “Omdat ik het niet wilde. Ik wilde hele andere dingen met jou.” Ik nam een slok bier, ik stelde een reactie liever uit. Zou ik het haar vertellen? Ach, het was lang geleden, de jaren waren er overheen gegroeid, dus waarom niet: “Lydia, ik had een heilig ontzag voor jullie maar ik was ook smoor verliefd op je.” Een vlaag van weemoed, misschien verdriet lag heel even op haar gezicht: “Bert, eigenlijk zit mij dat jaar nog steeds dwars. Iets wat had kunnen zijn maar nooit was.” Zwijgend, nadenkend dronken we ons glas leeg. We hadden hier iets gevonden wat we niet zochten. Zou die oude liefde dood zijn? Zou er nog leven inzitten? Hier hadden we niets meer te zoeken, we vertrokken. We gaven elkaar een hand, twijfelden even en kusten elkaar toen innig.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Sorry, dit is niet het goede verhaal. Dit is wel het juiste verhaal over de kortste dag. December bestaat niet 22 december, de kortste dag van het jaar, is voor mij niet één dag maar een symbool voor een hele maand. Die maand waarvan ik altijd zeg: “December bestaat niet.” Ten eerste neem ik bijna altijd zoveel mogelijk vrij in die maand. Het is de maand van St.Nicolaas, Kerstmis en de jaarwisseling. Tussen al die feestdagen in, ben ik liever vrij. Lekker uitslapen en alles gaat langzamer, luier, heerlijk. Een beetje het gevoel van de Kinks “Lazy on a Sunny afternoon,” het is alleen geen Sunny afternoon, maar een kniesoor die daar op let. Wat mij automatisch naar de tweede reden leidt: de dagen in die maand zijn wel heel kort. Als ik geluk heb, vriest het en schijnt de zon. En als het drie dagen vriest, je kan er de klok op gelijk zetten, komen de eerste voorspellingen voor de Elfstedentocht. Ik vind het grappig maar meer ook niet: ik ben geen schaatser, nooit geweest. Mij maak je blij met een pak sneeuw. Maar ja, dat zit er in deze tijd van opwarmende aarde ook dit jaar vast niet in. Kerstliedjes zijn aan mij niet besteed, die zoete dromerige tonen laten het glazuur van mijn tanden springen. De top 2000 is andere koek, daar luister ik graag naar, ook dat hoort bij de kortste dag. Oliebollen, appelflappen, kerststollen: dat soort lekkernijen horen bij december, net zoals de rookworst bij de HEMA hoort. Zittend bij de kachel met een goed glas port in mijn hand komen de bespiegelingen: hoe moet dat verder met de mens. O, het zal mijn tijd wel duren, maar ik heb kinderen en kleinkinderen. De aarde overleeft de klimaatcrisis, maar halen die kleinkinderen de 22ste eeuw? Zulke bespiegelingen gaan er, zeker op die verdomde kortste dag, door mij heen. Ik vind die korte donkere dagen namelijk nogal deprimerend. Je hebt er ook geen grip op en ik heb graag grip op dingen. En 22-12 is echt de kortste dag waarop de zon laat op komt en snel weer ondergaat. Aan de andere kant ben ik ook blij als het 22 december is, dan gaan de dagen tenminste weer lengen. Elke dag komt die vermaledijde laagstaande zon een pietje langer naar ons kijken alsof hij toch nog hoop voor ons heeft. De kortste dag heeft één voordeel: je mag het woord winterwende gebruiken. Wat een fraai woord, laat het eens door je mond rollen. Prachtig. En het is dubbel heerlijk omdat winterwende echt het moment aangeeft waarop de somberheid van het korter worden verandert in het optimisme van het langer worden. Dit jaar daalt de winterwende om 4uur en 19 minuten, als we nog liggen te slapen, op ons neer. De winterwende is gelijk het begin van de winter, toch heeft die kortste dag voor mij al de belofte van een nieuwe lente, een nieuw begin in zich. Voor mijn gevoel slaat 22-12 de winter over: we gaan naar de lente!

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Wim, ik herken de eerste en laatste zin van je eerste tekst als een schrijfopdracht van schrijverspunt.nl Heb er onlangs zelf ook een ingezonden. Ja die decembermaand. Ik kan nog niet echt uit je verhaal halen of je nou blij bent met deze maand of hem het liefst overslaat. Het is ook een maand met verschillende gezichten. Graag gelezen. Een paar opmerkingen: 22 december, de kortste dag van het jaar, is voor mij niet één dag maar een symbool voor een hele maand. -- Ik zou van het woord "een" (voor symbool) "staat" maken. "staat symbool voor" Halverwege is er waarschijnlijk iets mis gegaan met het kopiëren van de tekst. Voor mijn gevoel slaat 22-12 de winter over: we gaan naar de lente! -- deze zin leest een beetje raar. Hoezo slaat 22-12 de winter over? Of bedoel je te zeggen dat na 22-12 we langzaam richting de lente gaan?

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Winterwende is een prachtig woord. Die ga ik erin houden! Een mooie bespiegeling op het einde van het jaar en ja, die Top 2000, het hoort er gewoon bij. De verjaardag van mijn vriendin is op 21 december. Ze baalde daar van, omdat ze die kortste dag wel heel deprimerend vond om jarig te zijn. Totdat ze inzag dat het juist de dag van het keerpunt was, de winterwende (Ik gebruik het woord gelijk maar even), de terugkeer van het licht. Daarna heeft ze nooit meer gemopperd :).

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Winterwende, jouw mijmerende verhaal geeft duidelijk weer, waar een mens zoal bij stil kan staan op de kortste dag. Idd ik heb ook altijd het gevoel dat de dagen daarna weer lengen: ook mooi woord trouwens. Je eerste verhaal vond ik vooral het begin grappig. Graag gelezen en prettige zondagavond.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Quillaume, … ik lees net deze zin: 22 december, de kortste dag van het jaar, is voor mij niet één dag maar een symbool voor een hele maand. Die maand waarvan ik altijd zeg: “December bestaat niet.” Waar ik nu aan moet denken: de eerste negen maanden van onze voorbereiding waren ook voor 't licht. We bestonden toen nog niet, maar waren ergens wel aanwezig. Zo is het toch ook met de donkere dagen voordat het weer licht wordt. Morgen lees ik je verhaal verder.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik heb nu net met plezier je verhaal gelezen. 'Heksenkring' prachtig gevonden.           Iets wat me opviel was deze regel:  … zagen wij van een afstandje hem kleiner worden > zagen wij hem van een afstandje kleiner worden. afbranden > afbrandden. Moet volgens mij vt zijn.