Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#273 Huwelijksreis

Hilde stond naakt in de sneeuw. De kou prikte als naalden in haar voetzolen. Ze beefde ongecontroleerd en haar ademhaling was schokkerig.

Hilde en Casper waren op huwelijksreis in Finland. In een plaatsje met een onuitspreekbare naam een paar kilometer boven de poolcirkel hadden ze een blokhut gehuurd voor een week. Het was midden december en de temperatuur schommelde tussen -15 en -20. De zon kwam niet boven de horizon uit. Dicht tegen het middaguur verkleurde de gitzwarte lucht naar een diepdonker blauw, maar licht werd het niet. Dat maakte ook niet uit. Ze waren hier vooral voor de lange nachten en voor het noorderlicht.

Het was de ochtend van hun laatste dag. De week was omgevlogen. Alhoewel het hun bedoeling was geweest niet van het rendierenvel voor de open haard af te komen, hadden ze zich niet kunnen verzetten tegen hun enthousiaste gids Petvi. Uiteindelijk hadden ze zich door de vrolijke Lap laten overhalen tot een toeristische husky safari, een bezoek aan een rendierfarm en hadden ze een traditionele Sami hut bezocht. Casper wilde vanochtend ook nog gaan ijsvissen, maar daar had Hilde voor bedankt.

Casper vond het moeilijk om Hilde alleen te laten op hun huwelijksreis maar ze had hem praktisch gedwongen om te gaan. Wanneer heb je nou helemaal de kans om te gaan ijsvissen? Zij vermaakte zich wel. Zo kwam ze nog aan haar boek toe dat tot op heden haar koffer niet uitgekomen was. Als ze de laatste nacht maar samen doorbrachten en hopelijk eindelijk het noorderlicht konden zien.

Nadat Casper vertrokken was, bedacht Hilde zich en besloot de sauna te gebruiken die in hun hutje ingebouwd zat. Ze stookte hem hoog op en trok haar kleren uit. Ook haar ring deed ze af. Zorgvuldig legde ze hem op het tafeltje naast de open haard. Naast haar mobiele telefoon. Ze droeg alleen nog het kettinkje met een hangertje van rendiergewei dat ze op het vliegveld gekocht had, een vruchtbaarheidssymbool.

Ze kroop de sauna in en gaf zich over aan de weldadige hitte en genoot van het uitzicht op de dichtgesneeuwde buitenwereld door het kleine raampje. Af en toe zag ze een eekhoorntje voorbij schieten. En plotseling bedacht ze iets. Ze zou de sneeuw in hollen, helemaal afkoelen en dan weer terug de sauna in. Was dat niet hoe de Finnen het deden?

Ze pakte haar badjas en hing hem aan de kapstok naast de deur van de blokhut. Ze haalde drie keer puffend adem en trok de deur open. Ze holde de veranda af en stapte de sneeuw in. Eén, twee, drie stappen. Ze rilde even. Dit viel best mee. Ze spreidde haar armen en ademde uit en voelde de koude lucht tintelen aan haar huid. Ze ademde in. De kou sloeg toe. Haar adem stokte en ze realiseerde zich dat ze een vergissing begaan had. Haar armen schokten. Haar borst verkrampte. Ze moest terug naar binnen maar haar benen reageerden niet. Haar hart fladderde onregelmatig. 'Kom op,’ wilde ze zichzelf vermanen maar er kwam geen geluid over haar lippen. Ergens achter in haar gedachten was ze bijna geamuseerd dat ze geen paniek voelde. Haar hart stopte.

Casper zag een groene waas over de saffierblauwe lucht glimmeren. ‘Petvi!’ zei hij en wees. Petvi knikte. ‘Aurora bad omen. Souls of the dead. Better not talk about.'

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Brrr.... Past heel goed bij de tijd van het jaar. Het verhaal had niet misstaan in "Dood door onschuld" (het boek van de "Met de beste bedoelingen" wedstrijd van UItgeverij LetterRijn).

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Fantastisch geschreven verhaal. Vanaf het moment dat je begint te vertellen over de sauna, voel je al dat er iets staat te gebeuren. Tot het laatste toe hoop je dat het niet is wat je vermoedt. En dan toch dat tragisch einde. Het Noorderlicht maakt het af.

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ben volledig mee in het verhaal getrokken. Nog maar het bewijs dat de sauna niet aan te raden is als je hartproblemen hebt. Mij krijg je er niet in. De hele opbouw van het verhaal is prachtig. Kleine opmerking: 'voelde de koude lucht tintelen aan haar huid' zou ik veranderen in 'voelde de koude lucht tintelen op haar huid'. De drie eerste zinnen die het einde aankondigen zou ik in de tegenwoordige tijd zetten omdat je verderop begint met: 'ze pakt haar badjas...' en dan verder schrijft in de verleden tijd. Misschien ook die hele alinea in de tt. zetten, en ook de laatste zinnen met Casper in tt.? Het is maar een voorstel en misschien volg ik daarmee niet de geldende regels. De overgang van tt. naar vt. blijft voor mij ook een struikelblok als ik schrijf. Je kunt ook alles in vt. zetten. In elk geval: een prachtig geschreven stukje!

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor jullie reacties, Bruno, fief en greet berghmans. 'pakt' was een ordinaire typfout of slordigheid. Het moet allemaal verleden tijd zijn. Wat betreft dat tintelen heb je waarschijnlijk ook gelijk. Ik weet niet zeker of een ander voorzetsel daar genoeg is. Mogelijk moet de zin helemaal anders. Kijk ik nog eens naar. It'll come to me.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Tilma, ijskoud en steengoed begin. Je weet dat het fout gaat, maar met zo'n begin moet je wel doorlezen. Prachtige setting ook voor dit onheilspellende verhaal. "In een plaatsje met een onuitspreekbare naam een paar kilometer boven de poolcirkel hadden ze een blokhut gehuurd voor een week." In deze zin zou ik ergens een komma plaatsen. Denk dat het de leesbaarheid ten goede komt. En is het diepdonker blauw, of diep donkerblauw? 'Glimmeren': ik hou van dit soort woorden, alhoewel ik me afvraag of deze in de Dikke van Dale staat :).

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ik heb zo sterk het gevoel dat ik dit al eens gelezen heb maar dat kan aan mij liggen blijft een heerlijk oh-ik-weet-dat-het-mis-moet-gaan-verhaal

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
N.D.D., wel hoor. FInland is schitterend. Hoi Chantal, bedankt voor de aandachtige lezing. Goed dat het blauwe je opvalt. Ik heb daar lopen friemelen en het saffierkleurtje weggehaald omdat het later opdook. Er is iets vreemds achtergebleven. 'Glimmeren' is vanuit het Engels mijn tekstje ingeslopen, maar heb ik voor de zekerheid opgezocht en we hebben het in het Nederlands ook. @schrijvenmaar: dat komt denk ik door de universele herkenbaarheid die mijn teksten zo kenmerken, ahum. Ik heb het niet eerder geschreven dan woensdagochtend.En iemand anders ook niet.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Tilma, … prachtig verhaal over een wel heel koude periode in Finland. Het was duidelijk dat het mis ging. Triest. Mij heb je warm gemaakt doordat ik 'Aurora bad omen' heb opgezocht. Ik heb genoten. Ik heb al een boek over Noorse goden en nu met de kennis van Google erbij is het geweldig. Dank voor je fijne inzending.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed geschreven Tilma, door die eerste zinnen trek je de lezer het verhaal in. Want waarom staat Hilde naakt in de sneeuw? Het is vanaf daar al duidelijk dat dit niet goed kan komen. Door kleine details is het verhaal levensecht, zoals 'Ook haar ring deed ze af. Zorgvuldig legde ze hem op het tafeltje naast de open haard. Naast haar mobiele telefoon. Ze droeg alleen nog het kettinkje met een hangertje van rendiergewei dat ze op het vliegveld gekocht had, een vruchtbaarheidssymbool.' En toch, bij het einde was ik even teleurgesteld - ik weet niet wat ik verwachtte, maar niet een 'gewone' hartaanval. Het is hierdoor wel extra cru, of ontnuchterend, dus als dat je bedoeling was, is dat zeker goed gelukt!

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Tilma, heel graag gelezen. Eens met de spanning en de mooie beelden die je oproept met je tekst. Een ding is symbolisch wel mooi gevonden, maar niet handig: het kettinkje met een hangertje van rendiergewei. Een kettinkje brand in de huid in een sauna :crybaby: Wel met Lizette eens: een hartaanval bij deze vrouw ligt mi. ook niet zo voor de hand. Bevangen van de kou wel. Maakt het extra creepy :D Fijne zondagavond.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha Riny, Lizette en Mw Marie, Bedankt voor het lezen en wat een genoegen dat jullie er ook nog aardigheid in gehad hebben. Ik begrijp wat je aangeeft met 'teleurstelling' Lizette, en wellicht is de opbouw van mijn verhaal inderdaad niet deugdelijk. Ik had meer in moeten zetten op de idylle van een huwelijksreis, de kwelling van de eindigheid ervan en hoe liefde een zaak van het hart is en hoe je nog zo kunt proberen je hart aan een ander te verpanden, het uiteindelijk toch je eigen persoonlijke tikker blijft die je kan verraden of in de steek laten als je er onzorgvuldig mee omspringt. En kijk, daar maak ik ook weer zo'n lange zin. Het kettinkje is authentiek en probleemloos door de sauna gegaan, Mw Marie. Duimpje-omhoog-emoji.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi, goed geschreven verhaal. Wel zou ik het plezierig vinden als het hier en daar werd opgebroken door een witregel. De bladspiegel wil ook wat.

Wordt er in Finland nog steeds met oravannahka betaald?

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik heb genoten van je verhaal. Tijdens het lezen voel je zowel de weldaad van de sauna als de bittere kou buiten.

Knap, al ik ik graag wat meer leestekens gezien. Misschien was het de bedoeling?