Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#272 Doodnormale lieve mensen

 17 november 2019 - 17:00
Als ik alleen was kroop ik bij jou, mijn koe Marijke. Jij luisterde geduldig naar mijn verhalen. Geen enkele keer deed je me pijn, iets wat ik in mijn latere leven meer dan eens zou voelen. Je diepe zuchten gaven me rust, zonder dat ik me dat realiseerde. Ach, hoe jong was ik, voor mij lag de wereld open, alleen wist ik dat niet. Iedere dag was het er een van spel en meehelpen in het dagelijkse boerenleven. Kuilen graven met mijn broer, water in laten lopen, grote rivieren ontstonden er. Koeienogen keken ons aan vanuit de weilanden. Groene lappen land met slootjes omzoomd, kalfjes op een kleiner stukje weide, altijd in voor een renpartijtje. Hanna, de fjordenpony met haar veulen, we lagen tegen hun flanken, kamden hun vachten totdat ze glansden. Aardappeltjes schrappen, we zaten onder de modderspetters. Tante veegde ons schoon, handen en armen moesten we wassen tot over de ellenbogen. Nadien moest je naar tante om je onderarmen te laten keuren. Pas als het goed was mochten we spelen. Uit de groentetuin trokken we wortels en aten ze op. Bessen plukken voor de jam en als we ze opaten: ‘Het is gezond snoep,’ zei tante met een glimlach. Ze zaaide onze namen met tuinkers, die mochten we zelf afknippen. Daarna op een boterham mèt suiker, mmm. Altijd was het mooi weer, van hittegolven hadden we nog nooit gehoord. Onweer wel, tante liet ons slapen, zodat we niet bang zouden worden voor onweer. Later vertelde tante dat zij beneden aan de trap stond om als de bliksem insloeg, ons direct uit bed te halen. Oom stond bij de grote staldeuren, om in nood die te openen en de koeien naar buiten te jagen, mijn Marijke was een van hen. Friksel, de zwartbonte hond, die grommend met ontblote tanden snel in het rond draaide om in zijn te korte staart trachtte te bijten. Als hij moest hoesten, kreeg hij een dropje en wij ook, uit het trommeltje met de bloemetjes uit de servieskast. Friksel wilde buiten altijd spelen, we gooiden met takken, hij kreeg er nooit genoeg van. In de winter zaten we om de kachel, die op een houten verhoging stond, de warmte straalde, nooit had je het koud. Tante maakte het kachelruitje iedere morgen schoon met koude theebladeren: ‘Anders kunnen we de vlammetjes niet zien,’ zei ze. Er was een heel groot grasveld, waar we in de zomer buitenzaten, wij op een deken en de ‘groten’ op klapstoelen. Heel veel bloemen stonden er, maar daar mocht je niet zomaar van plukken, dat deed tante zelf voor haar eigen boeketten binnen. Een maal per jaar was er een feest van versierde wagens met paarden of tractoren, daarvoor kwamen buren bloemen halen bij tante. Veel later hoorden wij dat tante en oom het niet ‘breed’ hadden, maar wat kregen we veel als kinderen: een rijkdom in je levensbagage, van onschatbare waarde besef je pas op oudere leeftijd.

Profile picture for user Fief
Fief

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 november 2019 - 19:16
Ja mw. Marie, dit is weer een verhaal van jouw hand. Wat een mooie ode aan "doodnormale lieve mensen". Doodnormaal maar daardoor zo bijzonder. Hartverwarmend. Zeer graag gelezen.

Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2019 - 8:43
Inderdaad heel mooi. Ik ben niet echt van het platteland afkomstig, maar het stadje waar ik opgroeide lag middenin de velden en een groot deel van mijn familie bestond uit landbouwers. Het was dus heel herkenbaar. Nog een toemaatje: gisteren was ik in Leidschendam-Voorburg op een boekpresentatie waar mij gevraagd werd een voorleesverhaal te brengen. Ik koos voor "Stamboom", een verhaal dat ook verwijst naar mijn min of meer rurale afkomst: https://lowagie.com/stamboom

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2019 - 9:39
Hallo mw.Marie, … wat een prachtig verhaal. En ook zo waar. Zeker als je wat achteruit kunt kijken dan besef je wat het je gebracht heeft. Met plezier gelezen. :nod: :thumbsup:

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2019 - 22:21
Ja mw. Marie, dit is weer een verhaal van jouw hand. Wat een mooie ode aan "doodnormale lieve mensen". Doodnormaal maar daardoor zo bijzonder. Hartverwarmend. Zeer graag gelezen.
Fief, dank voor je fijne woorden. Gelukkig herken je me weer :D Fijne avond.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2019 - 22:22
Inderdaad heel mooi. Ik ben niet echt van het platteland afkomstig, maar het stadje waar ik opgroeide lag middenin de velden en een groot deel van mijn familie bestond uit landbouwers. Het was dus heel herkenbaar. Nog een toemaatje: gisteren was ik in Leidschendam-Voorburg op een boekpresentatie waar mij gevraagd werd een voorleesverhaal te brengen. Ik koos voor "Stamboom", een verhaal dat ook verwijst naar mijn min of meer rurale afkomst: https://lowagie.com/stamboom
Bruno, dank voor je compliment, je zag geen onlogische dingetjes deze keer. Net je verhaal gelezen, mooi gevonden die stamboom :thumbsup: Weer mooi Vlaams woord: toemaatje :D Fijne avond.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2019 - 22:23
Hallo mw.Marie, … wat een prachtig verhaal. En ook zo waar. Zeker als je wat achteruit kunt kijken dan besef je wat het je gebracht heeft. Met plezier gelezen. :nod: :thumbsup:
Riny, dank voor je lieve woorden, doet me echt supergoed :nod: Fijne avond.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2019 - 22:25
Hoi Marie, wat een mooie herinnering beschrijf je. Dit zijn de kostbare souvenirs waar je een strikje om moet doen. En dat deed je met dit verhaal.
Chantal, wat kan je het toch weer bijzonder onder woorden brengen. Zo bewaar ik het nog mooier :thumbsup: Dank voor jouw mooie compliment, het maakt me trots :nod: Fijne avond.

Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 november 2019 - 11:40
Als ik alleen was kroop ik bij jou, mijn koe Marijke.
'mijn koe' kan weg. Later maak je wel duidelijk dat Marijke een koe is.
Kuilen graven met mijn broer, water in laten lopen, grote rivieren ontstonden er.
Kuilen graven met mijn broer en er water in laten lopen. Grote rivieren ontstonden er. Loopt nmm net iets lekkerder.
Nadien moest je naar tante om je onderarmen te laten keuren.
Hier stap je ineens over op 'je', ik zou hier ook 'we' gebruiken.
Bessen plukken voor de jam en als we ze opaten: ‘Het is gezond snoep,’ zei tante met een glimlach.
Beter leest het zo: en als we ze opaten zei tante met een glimlach: 'Het is gezond snoep.'
Altijd was het mooi weer, van hittegolven hadden we nog nooit gehoord. Onweer wel
Van onweer wel. (Anders staat er dat onweer wel van hittegolven had gehoord ;) )
Friksel, de zwartbonte hond, die grommend met ontblote tanden snel in het rond draaide om in zijn te korte staart trachtte te bijten.
'om' veranderen in 'en'.
Als hij moest hoesten
Als hij hoestte
Heel veel bloemen stonden er, maar daar mocht je niet zomaar van plukken
Ik zou 'maar' veranderen in 'en' omdat 'maar' een tegenstelling aangeeft en dat is hier niet het geval. De beelden zijn duidelijk en de sfeer ook. :thumbsup:

Profile picture for user Fief
Fief

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 november 2019 - 12:17
De zin "Friksel, de zwartbonte hond, die grommend met ontblote tanden snel in het rond draaide om in zijn te korte staart trachtte te bijten" die klopt. De hond draait in het rond omdat hij probeert zijn staart te pakken.

Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 november 2019 - 12:43
De zin "Friksel, de zwartbonte hond, die grommend met ontblote tanden snel in het rond draaide om in zijn te korte staart trachtte te bijten" die klopt. De hond draait in het rond omdat hij probeert zijn staart te pakken.
Nee, de zin klopt niet. Wil mw Marie 'om' laten staan dan wordt het zo: 'Friksel, de zwartbonte hond, die grommend met ontblote tanden snel in het rond draaide om te trachten in zijn te korte staart te bijten' Ik geef de voorkeur aan 'en' ipv 'om'. ;)

Profile picture for user Fief
Fief

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 november 2019 - 13:47
De zin "Friksel, de zwartbonte hond, die grommend met ontblote tanden snel in het rond draaide om in zijn te korte staart trachtte te bijten" die klopt. De hond draait in het rond omdat hij probeert zijn staart te pakken.
Nee, de zin klopt niet. Wil mw Marie 'om' laten staan dan wordt het zo: 'Friksel, de zwartbonte hond, die grommend met ontblote tanden snel in het rond draaide om te trachten in zijn te korte staart te bijten' Ik geef de voorkeur aan 'en' ipv 'om'. ;)
Je hebt gelijk. De woordvolgorde klopt niet. Excuses. Maar dan vind ik "om" toch beter lezen. Aan mw Marie om te beslissen wat ze hiermee wil.

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 november 2019 - 15:07
Hoi Marie, Wat een mooi en levendig verhaal! Voor even waande ik mij tussen de koeien en de 'vlaaien'. Je hebt het op zo'n manier geschreven alsof je het zelf hebt beleefd. Knap gedaan :thumbsup: Met veel plezier gelezen!

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 november 2019 - 12:28
.Als ik alleen was kroop ik bij jou, mijn koe Marijke.
'mijn koe' kan weg. Later maak je wel duidelijk dat Marijke een koe is.
Kuilen graven met mijn broer, water in laten lopen, grote rivieren ontstonden er.
Kuilen graven met mijn broer en er water in laten lopen. Grote rivieren ontstonden er. Loopt nmm net iets lekkerder. .
Nadien moest je naar tante om je onderarmen te laten keuren.
Hier stap je ineens over op 'je', ik zou hier ook 'we' gebruiken.
Bessen plukken voor de jam en als we ze opaten: ‘Het is gezond snoep,’ zei tante met een glimlach.
Beter leest het zo: en als we ze opaten zei tante met een glimlach: 'Het is gezond snoep.'
Altijd was het mooi weer, van hittegolven hadden we nog nooit gehoord. Onweer wel
Van onweer wel. (Anders staat er dat onweer wel van hittegolven had gehoord ;) )
Friksel, de zwartbonte hond, die grommend met ontblote tanden snel in het rond draaide om in zijn te korte staart trachtte te bijten.
'om' veranderen in 'en'.
Als hij moest hoesten
Als hij hoestte
Heel veel bloemen stonden er, maar daar mocht je niet zomaar van plukken
Ik zou 'maar' veranderen in 'en' omdat 'maar' een tegenstelling aangeeft en dat is hier niet het geval. De beelden zijn duidelijk en de sfeer ook. :thumbsup:
Dankjewel Willemina voor je uitgebreide reactie :thumbsup: Ik neem je reactie ter harte en ga op een later tijdstip aanpassingen doen. Fijne dag

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 november 2019 - 12:30
Hoi Marie, Wat een mooi en levendig verhaal! Voor even waande ik mij tussen de koeien en de 'vlaaien'. Je hebt het op zo'n manier geschreven alsof je het zelf hebt beleefd. Knap gedaan :thumbsup: Met veel plezier gelezen!
Anke wat weer een mooi compilment: Je hebt het op zo'n manier geschreven alsof je het zelf hebt beleefd. Dan is het gelukt om de boodschap over te brengen :thumbsup: Fijne dag :thumbsup: .

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 november 2019 - 18:33
Liefelijk verhaal Marie. Ik heb het gelezen met een glimlach. :)
Wat leuk dat je alsnog komt lezen en dank voor je fijne woorden :thumbsup: