Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#272 De verdrukking onder ogen zien

Het is vijf minuten voor half vijf, ik snuif de geuren op van verse pizza's. Het water loopt in mijn mond als ik het bord in mijn verbeelding voor me zie met vier verschillende soorten kaas welke innig met elkaar zijn verbonden en een deegbodem die bij elke hap knispert in mijn mond. Op de bovenverdieping is het nog rustig. Het geroezemoes van beneden echoot zachtjes door de ruimte. Nadat de serveerster met een glimlach het glas water overhandigt, maakt ze de kaarsjes aan die op de tafels staan. De houten balken aan het plafond stralen iets robuust uit, toch voelt de ruimte knus met het lichtbruine draaghout en de rode tafellakens. Hoewel het nog geen kerst is, staren de beeldjes mij van boven engelachtig aan. Opeens hoor ik de pieptoon van mijn telefoon. Ik graai in mijn tas naar het aluminium doosje dat mij zojuist geroepen heeft. Het zal toch niet... Ik veeg met mijn vinger over het scherm en ja hoor: 'Hoi Anke, er is iets tussengekomen op het werk, ik kom wat later! Groetjes Kees.' Jij wilde hier persé vandaag om half vijf afspreken en nu dit weer! Je bent niets veranderd Kees, flitst er door mijn hoofd. Ik krijg spijt en vraag mij af waarom ik die afspraak heb gemaakt. Ik stuur hem zo meteen wel een bericht terug. Zodra ik de telefoon terug in mijn tas stop, bedenk ik me dat ik mijn boek bij me heb. Ik zal de tijd immers moeten doden totdat hij er is. Ik sla het open en lees: 'Visioenen uit het verleden', daar was ik gisterenavond gebleven. Mijn ogen slurpen de woorden op in mijn gedachten, alles om mij heen vervaagt. Na een poosje beginnen de letters te bewegen. Ik wrijf met mijn hand door mijn ogen, maar de letters stoppen niet met trillen, ze dansen ineens voor mijn netvlies. Voordat ik op kan kijken zie ik een vaag beeld. Ik hoor geschreeuw, ik voel een angst door mijn lichaam stromen die mijn strottenhoofd direct dichtknijpt. Een getinte man met een donkere baard kijkt met een blik naar me of hij mij terplekke wil vermoorden. Hij slaat hard met zijn zweep, de slag siddert door mijn lijf. Hij wijst naar beneden en gilt dat ik op moet schieten anders kom ik in de gevangenis van de farao terecht. De taal klinkt vreemd in mijn oren, toch begrijp ik wat hij bedoeld. Ik kijk onmiddellijk weer naar de immense marmeren vloer die besmeurd is met modder. Ik schuifel op handen en knieën vooruit, haastig wrijf ik met mijn voddendoek over de grond. Zomaar uit het niets zie ik de dansende letters weer, tijd om bij te komen krijg ik niet. Ik hoor geweerschoten, de ondergrond voelt hard aan. Mijn zicht is wazig, maar een luide knal laat mij ontwaken in een nachtmerrie. 'Steh auf und grabe weiter!' hoor ik iemand achter mij gillen. Mijn lichaam is verdoofd, langzaam kom ik overeind. Op het moment dat ik op mijn benen probeer te gaan staan, voel ik een stekende pijn in mijn rug. De geluiden verstommen vluchtig weer. 'Mevrouw, gaat het wel goed met u?' Ik sper mijn ogen op, ik hap enkele keren diep naar adem. De vriendelijke, maar ernstige blik van de serveerster kalmeert mij enigszins. 'Ja hoor, ik..., ik denk dat ik in slaap ben gevallen, mevrouw...' Ze vraagt of ze nog iets voor me kan betekenen, maar ik verzeker haar dat het goed met mij gaat. Het geklop in mijn hals houdt nog even aan. Ik pak mijn telefoon beet, met open mond zie ik dat het pas zestien uur veertig is. Voor mijn gevoel lijkt het of ik een halve dag ben weg geweest. Op het moment dat ik aan Kees denk komt er een bericht binnen: 'Heb je mijn vorige bericht nog niet gelezen? Het wordt laat vanavond, ik kan de afspraak helaas niet meer halen! Je hoort snel weer van me! X Kees' Ik merk dat mijn hoofd rood wordt, maar dan zie ik aan de andere kant van het tafeltje dat de lucht zachtjes begint te trillen. Ik deins achteruit, tegelijkertijd houd ik het mistige beeld aandachtig in de gaten. Geleidelijk verschijnen er twee schimmen, ik herken ze meteen, de slavin uit Egypte en de gevangene uit de oorlog. De woede stroomt uit mijn lichaam, een warme gloed kruipt vanuit mijn buik naar mijn hartstreek. Ik kijk in de ogen van mijn verleden en ik zeg zachtjes: 'Het is goed.'

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik weet niet of ik je tekst goed begrijp. Het hoofdpersonage in het nu wordt in de steek gelaten voor een romantisch etentje met haar vriend / lief / man. Er zijn hints dat de relatie toxisch is (bvb: als er bubbels geserveerd worden, moet het wel een belangrijk etentje geweest zijn), maar het hoofdpersonage verdraagt het niet zo fraaie gedrag van de ander (hij is nog niets veranderd, dus is het niet de eerste keer dat dit gebeurt). Het boek 'Visioenen uit het verleden' roept visioenen op van soortgelijke situaties waarbij vrouwen verdrukt worden: eerst een slavin in het oude Egypte, dan een vrouw in een Duitse gevangenschap. Die visoenen worden onderbroken door de serveerster, waarna het bericht komt dat ze de rest van de avond alleen zal zijn, maar toch niet helemaal: de geesten van de slavin en de gevangene houden haar gezelschap, die misschien wel vorige incarnaties waren ("ik kijk in de ogen van mijn verleden"). Het lijkt alsof het hoofdpersonage weet dat ze als een soort slavin gevangen zit in een toxische relatie, maar de warme gloed die volgt en de "Het is goed" begrijp ik niet. Waarom is haar situatie goed? Persoonlijk had ik verwacht dat ze door die verwijzingen naar het verleden zou inzien dat haar huidige relatie niet goed is. Ik verwachtte dat ze zou opstappen en het verleden achter zich laten. Doordat ze integendeel zo gelaten reageert, heb ik niet de indruk dat ze de verdrukking onder ogen ziet. Als ze echt van die man houdt en hem echt niet kwijt wil, zou ze zich Scarlett O'Hara-gewijs sterker kunnen uitdrukken, met een monoloog in de aard van de slotquote van "Gone with the Wind": 'I can't let him go. I can't. There must be some way to bring him back. Oh, I can't think about this now! I'll go crazy if I do! I'll think about it tomorrow. But I must think about it. I must think about it. What is there to do? What is there that matters? Tara! Home. I'll go home. And I'll think of some way to get him back. After all... tomorrow... is another day!' Misschien ben ik te gewoon om met sterke vrouwen om te gaan. Ik ontmoet in het echte leven zelden vrouwen die zo over zich heen zouden laten lopen. Misschien dat ik het daarom niet goed begrijp. Foutje: je bent niets verandert => je bent niets veranderd

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik weet niet of ik je tekst goed begrijp. Het hoofdpersonage in het nu wordt in de steek gelaten voor een romantisch etentje met haar vriend / lief / man. Er zijn hints dat de relatie toxisch is (bvb: als er bubbels geserveerd worden, moet het wel een belangrijk etentje geweest zijn), maar het hoofdpersonage verdraagt het niet zo fraaie gedrag van de ander (hij is nog niets veranderd, dus is het niet de eerste keer dat dit gebeurt). Het boek 'Visioenen uit het verleden' roept visioenen op van soortgelijke situaties waarbij vrouwen verdrukt worden: eerst een slavin in het oude Egypte, dan een vrouw in een Duitse gevangenschap. Die visoenen worden onderbroken door de serveerster, waarna het bericht komt dat ze de rest van de avond alleen zal zijn, maar toch niet helemaal: de geesten van de slavin en de gevangene houden haar gezelschap, die misschien wel vorige incarnaties waren ("ik kijk in de ogen van mijn verleden"). Het lijkt alsof het hoofdpersonage weet dat ze als een soort slavin gevangen zit in een toxische relatie, maar de warme gloed die volgt en de "Het is goed" begrijp ik niet. Waarom is haar situatie goed? Persoonlijk had ik verwacht dat ze door die verwijzingen naar het verleden zou inzien dat haar huidige relatie niet goed is. Ik verwachtte dat ze zou opstappen en het verleden achter zich laten. Doordat ze integendeel zo gelaten reageert, heb ik niet de indruk dat ze de verdrukking onder ogen ziet. Als ze echt van die man houdt en hem echt niet kwijt wil, zou ze zich Scarlett O'Hara-gewijs sterker kunnen uitdrukken, met een monoloog in de aard van de slotquote van "Gone with the Wind": 'I can't let him go. I can't. There must be some way to bring him back. Oh, I can't think about this now! I'll go crazy if I do! I'll think about it tomorrow. But I must think about it. I must think about it. What is there to do? What is there that matters? Tara! Home. I'll go home. And I'll think of some way to get him back. After all... tomorrow... is another day!' Misschien ben ik te gewoon om met sterke vrouwen om te gaan. Ik ontmoet in het echte leven zelden vrouwen die zo over zich heen zouden laten lopen. Misschien dat ik het daarom niet goed begrijp. Foutje: je bent niets verandert => je bent niets veranderd
Je zit in de goede richting Bruno, alleen heb je deze zin niet goed begrepen denk ik (of ik was onduidelijk); 'Ach ja, het kan gebeuren, maar je bent niets veranderd.' (Misschien zou ik iets anders kunnen omschrijven). Kees is niet haar lief, maar een ex-vriend van school. Ze heeft hem na lange tijd ontmoet, tijdens het maken van de afspraak voelde ze weer vlinders. Maar na het 1e bericht knapt ze meteen op hem af en herhaalt het verleden zich weer. Daarna pakt ze het boek, dat was haar echte verlangen. De slavin en de gevangene zijn inderdaad haar incarnaties uit haar vorige leven. Ze hunkert nu (onbewust) om weer in het reine te komen met zichzelf. De schimmen laten zich daarom aan tafel zien, dan weet ze dat ze het verleden (de onderdrukking) die haar in het heden ook parten speelt, kan aanvaarden of loslaten. Ze heeft een déjà vu met zichzelf gehad. Het was geen toeval dat Kees niet kwam opdagen. Ze zal hem ook nooit meer willen zien. Stiekem is mijn verhaal een beetje biografisch. Dank je voor het lezen en de lange uitleg!

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je zit in de goede richting Bruno, alleen heb je deze zin niet goed begrepen denk ik (of ik was onduidelijk); '
Zou het kunnen dat de zin niet doorgekomen is met het copy/pasten?
Kees is niet haar lief, maar een ex-vriend van school. Ze heeft hem na lange tijd ontmoet, tijdens het maken van de afspraak voelde ze weer vlinders. Maar na het 1e bericht knapt ze meteen op hem af en herhaalt het verleden zich weer.
Die uitleg maakt het duidelijker voor mij. Ik had eigenlijk niet door dat ze afknapt na het eerste bericht. Er staat "Haastig bericht ik hem terug dat ik al bij het restaurant ben en dat ik op hem zal wachten." Vanwaar die haast als ze hem toch niet meer wil zien? Ze koeioneert er Kees meer mee als ze niet direct antwoordt (serves him right). Ik begin nu te twijfelen aan "je bent niets veranderd". Eerst dacht ik dat de "je" in deze zin Kees was, maar na je uitleg twijfel ik. Misschien is het hoofdpersonage hier tot zichzelf aan het spreken. Dat is me niet helemaal duidelijk. Ik vind het verhaal goed en vooral het thema interessant, maar met een paar kleine aanpassingetjes zou het heel goed kunnen worden. Dat komt wel in orde.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je zit in de goede richting Bruno, alleen heb je deze zin niet goed begrepen denk ik (of ik was onduidelijk); '
Zou het kunnen dat de zin niet doorgekomen is met het copy/pasten?
Kees is niet haar lief, maar een ex-vriend van school. Ze heeft hem na lange tijd ontmoet, tijdens het maken van de afspraak voelde ze weer vlinders. Maar na het 1e bericht knapt ze meteen op hem af en herhaalt het verleden zich weer.
Die uitleg maakt het duidelijker voor mij. Ik had eigenlijk niet door dat ze afknapt na het eerste bericht. Er staat "Haastig bericht ik hem terug dat ik al bij het restaurant ben en dat ik op hem zal wachten." Vanwaar die haast als ze hem toch niet meer wil zien? Ze koeioneert er Kees meer mee als ze niet direct antwoordt (serves him right). Ik begin nu te twijfelen aan "je bent niets veranderd". Eerst dacht ik dat de "je" in deze zin Kees was, maar na je uitleg twijfel ik. Misschien is het hoofdpersonage hier tot zichzelf aan het spreken. Dat is me niet helemaal duidelijk. Ik vind het verhaal goed en vooral het thema interessant, maar met een paar kleine aanpassingetjes zou het heel goed kunnen worden. Dat komt wel in orde.
Op het moment dat ik die zin nog wilde aanpassen, kreeg ik visite! Je bent me voor, er is niets mis gegaan... Er staat "Haastig bericht ik hem terug dat ik al bij het restaurant ben en dat ik op hem zal wachten." Vanwaar die haast als ze hem toch niet meer wil zien? Ze koeioneert er Kees meer mee als ze niet direct antwoordt (serves him right). Je hebt gelijk, waarom zou ze haastig een bericht terugsturen. Hoogstwaarschijnlijk omdat het ook (nog) in mijn aard zit ;) 'Je bent niets veranderd', 'je' is hier inderdaad Kees. Ik ga het aanpassen, dan is het zeker duidelijk. Wederom bedankt voor je snelle en positieve reactie :thumbsup:

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Anke, een intrigerend verhaal, dat mij in eerste instantie ook met vragen achterliet. Na de extra informatie uit #2 wordt het duidelijker. Ik denk dan ook eigenlijk dat je verhaal te groot is voor 500 woorden. Als er meer ruimte was, dan was je verhaal ook beter uit de verf gekomen. En de titel: Ik denk dat je onderdrukking bedoelt ipv 'verdrukking'? 'Het gebonk ik mijn hals' vind ik een beetje gek klinken, net als 'Mijn ogen slurpen'. Maar dat is uiteraard persoonlijk.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Anke, ik begreep de reïncarnaties direct na eerste lezing, maar zag de onderdrukking niet mbt Kees. Ik vind hem meer een sukkel, zeker de hp niet waard. Dus die boodschap breng je voor mij als lezer goed over. Weer mooi gevonden en zelfs jouw 'handtekening' overgebracht met spanning in deze tekst. Voordat ik op wil kijken zie ik een vaag beeld. Ik hoor geschreeuw, ik voel een angst door mijn lichaam stromen die mijn strottenhoofd direct dichtknijpt. Deze zin: Voordat ik op wil kijken: voordat ik op kan kijken? (Ik heb niet alle reacties van a tot z gelezen, dus als dit nu dubbel staat, sorry) Heel graag weer jouw tekst gelezen en fijne zondagavond.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wauw Anke, … wat heb ik met je meegeleefd. Ook ik ken dat, zo in het verhaal verdwijnen, maar dan zo'n nachtmerrie? goed, daar is het dan toch een verhaal voor. Prachtig. Fijn dat het je inzicht heeft gegeven. Dromen doen dat wel eens. Nog even dit: ik ben niet zo van de interpunctie (foei) maar ik struikelde wel direct over die inmens marmeren vloer, die immens moet zijn. ;) Met aandacht gelezen.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Anke, een intrigerend verhaal, dat mij in eerste instantie ook met vragen achterliet. Na de extra informatie uit #2 wordt het duidelijker. Ik denk dan ook eigenlijk dat je verhaal te groot is voor 500 woorden. Als er meer ruimte was, dan was je verhaal ook beter uit de verf gekomen. En de titel: Ik denk dat je onderdrukking bedoelt ipv 'verdrukking'? 'Het gebonk ik mijn hals' vind ik een beetje gek klinken, net als 'Mijn ogen slurpen'. Maar dat is uiteraard persoonlijk.
Hoi Chantal, Ik durfde de woorden niet te tellen... Het onderwerp fascineert mij, ik bleef schrijven, maar later moest ik mezelf inhouden en weer gaan schrappen. Soms kom ik woorden tekort, bij deze opdracht had er teveel ;) De titel heb ik bewust zo gekozen, ik dacht dat verdrukking beter zou klinken dan onderdrukking. Je zegt anders twee keer 'onder'. Als het goed is hebben de woorden dezelfde betekenis. Ik houd het even in gedachte. 'Het gebonk in mijn hals' en 'Mijn ogen slurpen', zijn probeersels. Ik begrijp dat je het vreemd vindt klinken, 'het gebonk in mijn hals ga ik aanpassen. Dank je voor je positieve reactie!

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Anke, ik begreep de reïncarnaties direct na eerste lezing, maar zag de onderdrukking niet mbt Kees. Ik vind hem meer een sukkel, zeker de hp niet waard. Dus die boodschap breng je voor mij als lezer goed over. Weer mooi gevonden en zelfs jouw 'handtekening' overgebracht met spanning in deze tekst. Voordat ik op wil kijken zie ik een vaag beeld. Ik hoor geschreeuw, ik voel een angst door mijn lichaam stromen die mijn strottenhoofd direct dichtknijpt. Deze zin: Voordat ik op wil kijken: voordat ik op kan kijken? (Ik heb niet alle reacties van a tot z gelezen, dus als dit nu dubbel staat, sorry) Heel graag weer jouw tekst gelezen en fijne zondagavond.
Hoi Marie, Klopt, ik kwam er later achter dat ik de onderdrukking bij Kees terug had moeten laten komen. Alleen weet ik niet hoe, mijn verhaal is ook aan de ruime kant. Ik ga het nog eens overdenken :thumbsup: Daarom heb ik Kees inderdaad de 'rol' van sukkel gegeven ;) 'Voordat ik kan opkijken', is beter :thumbsup: Dat ga ik veranderen. Je zegt het niet dubbel, dank je voor je opmerkzaamheid en voor je fijne commentaar! Een fijne middag!

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wauw Anke, … wat heb ik met je meegeleefd. Ook ik ken dat, zo in het verhaal verdwijnen, maar dan zo'n nachtmerrie? goed, daar is het dan toch een verhaal voor. Prachtig. Fijn dat het je inzicht heeft gegeven. Dromen doen dat wel eens. Nog even dit: ik ben niet zo van de interpunctie (foei) maar ik struikelde wel direct over die inmens marmeren vloer, die immens moet zijn. ;) Met aandacht gelezen.
Hoi Riny, Mooi is dat hè om zo op te kunnen gaan in een verhaal. Het besef van tijd en ruimte heb ik dan niet meer. Alleen is het wel vervelend als ik een was vergeet uit de wasmachine te halen... Het verhaal is misschien een nachtmerrie, maar ergens vind ik het erg mooi en geeft het mij zeker veel inzichten. Ik ben blij dat je mij erop wijst, 'inmens' klopt natuurlijk niet. Je mag gerust 'foei' zeggen! Dank je voor je commentaar :thumbsup: