#271 In de ban van de aarde

Lief zusje, Alles wat ze zeggen is waar! Nog nooit zag ik iets mooiers dan dit. Ik staar de hele dag al als een verliefde dwaas naar buiten. Van hieruit gezien lijkt ze op een toverbal; een magische bal vol kleur, perfect uitgelicht door de Grote Schijnwerper. Daar waar de gouden gloed haar oppervlakte raakt, glanst ze blauw en groen, net zo helder als de watersteen die ik je gaf. Ze zindert van de energie. Zelfs van deze afstand zie ik haar gloeien, ook al probeert ze het hier en daar wat te temperen met haar witte stormdragers. En zelfs die zijn adembenemend! Soms zie ik er beelden in, die het volgende moment alweer verdwenen zijn. Alsof de stormdragers haar verhaal vertellen, maar tegelijkertijd nog niet alles willen prijsgeven. Daar waar haar oppervlakte donkerder kleurt, verschijnen er kleine lichtjes in fascinerende patronen. Op sommige plekken klonteren ze samen als sterrenstickers; op andere plekken blijft het donker. Als ik mag gokken dan heeft het iets met haar bewoners te maken. Nog slechts 700 annuaren vliegen en dan kan ik het je vertellen. Ja zusjelief, ik weet dat ik je beloofd heb niet te zwichten voor de verleiding; dat ik veilig binnen de gepantserde muren van mijn schip zou blijven. Maar zoveel schoonheid is gewoonweg niet te weerstaan! Je zou er hetzelfde over denken als je hier bij me was. Overigens geloof ik helemaal niet dat ze gevaarlijk is. Ze is krachtig, ongetwijfeld, maar ze heeft ook iets kwetsbaars. Iets dat maakt dat je voor haar wilt zorgen. En haar bewoners? Als je onderdeel bent van zoiets wonderlijks, dan kan je in essentie toch alleen maar goedaardig zijn? Je zal me wel een romantische dwaas vinden, maar iedere keer dat ik naar haar kijk, slaat mijn galactische zwevershart een paar slagen over. Maak je geen zorgen zusje, ik zal voorzichtig zijn, me onopvallend gedragen, geen galaxyproppers gebruiken en niet in zeven zwarte gaten tegelijk lopen. Maar landen zal ik, want ik ben compleet in de ban van de Aarde! Kus van je broer, CC