Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#270 - Setting

Opdracht # 270 – Setting … Heerlijk, wat een fijn huis is dit toch. Judith pakt het boek waarin ze aan het lezen was en neemt het mee naar de tuin. Ze kijkt op haar horloge, het duurt nog even voor de kinderen komen. Ze nestelt zich in een van de tuinstoelen met zachte kussens en verdwijnt in haar verhaal. ‘Mam, het was leuk op school. Krijgen we nu tomatensoep met een broodje?’ vraagt Emke en Jacob vult aan: ‘Nou ik wil wel een boterham met rauwe ham en een gebakken ei.” Judith verrast: ‘Hoe kom je op dat idee?’ ‘Nou, alle jongens eten dat iedere dag. Daar wordt je sterk van, hoor!’ En hij toont zijn spierballen. ‘Mag het ook boterhamworst zijn?’ ‘Ja natuurlijk, als je niets anders hebt.’ Even later zitten zij aan de keukentafel. ‘Mmm, het is lekker mam.’ ‘Dat is fijn, maar je moet niet zo gulzig eten, je hebt toch geen haast?’ ‘Eigenlijk wel, ik wil straks onder de grond kruipen.’ Judith verslikt zich en Femke klapt in haar handen. ‘O, wat goed dat je dat durft. De broer van Hieke heeft dat ook gedaan. Het is jammer dat hij alleen maar rommel vond. zand en stukken steen. Wat ga jij zoeken?’ ‘Dat weet ik nog niet, ik wil wel iets bijzonders vinden.’ Judith hapt naar lucht. ‘Je bedoelt het kruipgat onder de gang? Dat vind ik doodeng, er is daar niets, alleen maar elektriciteitsdraden of ander snoerspul. Doe dat nou maar niet!’ ‘Ik ben geen klein kind meer; jij nog wel.’ Hij kijkt zijn zusje aan. ‘Ik ben bijna een brugpieper.’ Judith zucht, wat moet ze nou, zo zonder Frits. Hij zit voorlopig nog in het buitenland. ‘Ik heb toch flink gegeten, ik kan wel tegen een stootje, hoor!’ ‘Nou vooruit dan, maar niet te ver en te lang. Je krijgt een riem om en ik maak daar een lang stuk touw aan vast. Zo kan ik je een beetje volgen, en je neemt een zaklantaarn mee.' ‘Ja, mam …’ Laat het alsjeblieft snel voorbijgaan bidt Judith in stilte. ‘Het is hier wel benauwd mam, ik zie nog geen bijzonders, of … wacht ja. Ik zie een rieten mandje met paaseieren op wat houtwol en ook … Mam - hij roept nu heel hard – er zit een granaat bij’. ‘Wàt …, een granaat!’ ‘Ja. Die hebben we toch op de televisie gezien?’ zegt Emke. Judith bevriest. Gedachten en gevoelens razen door haar heen. Maar nu komt het eropaan. ‘Jacob, kruip heel rustig terug, zo’n ding klapt niet zomaar uit elkaar. Laat alles liggen zoals het er ligt dan kan er niets gebeuren. Ik trek nu aan je riem, voel je wel?’ Langzaam kruipt Jacob weer terug en even later belt Judith, voorlopig opgelucht, 112.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk verhaal! Dat onschuldige gekibbel van die kinderen en dan plots een granaat onder het huis ontdekken :lol: [quote: Riny]‘Ik ben geen klein kind meer; jij nog wel.’[/quote] Zegt hij nou tegen zijn moeder dat zij nog een kind is? Zo niet, dan is het misschien beter om 'zij nog wel' te schrijven in plaats van 'jij'. Graag gelezen!

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Riny, heerlijk ontspannend verhaal. Mijn 'Rambo' is bij jou: met een fijn boek wegduiken in lekkere zachte kussens :D Kortom, fijn dat je toch nog kwam met je inzending, graag gelezen. Fijne dag.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Mike, … fijn dat je het toch nog gelezen hebt. Helemaal mee eens met je opmerking over die zin. Ik zal dat veranderen. Natuurlijk zei Jacob dat tegen zijn zusje. Hij voelt zich een hele held: bijna brugpieper! Jouw officiële opdracht is verdwenen; er stond toch in dat we de spanning moesten opvoeren? Ik kwam toen als vanzelf bij het vinden van een granaat tussen paaseieren. Een ei, het begin van het leven en een granaat die aan alles plotseling een einde kan maken. "Judith bevriest. Gedachten en gevoelens razen door haar heen." Hier kan het zijn dat Judith denkt aan haar niet zo goede huwelijk (Frits, haar man in het buitenland en zij met haar kinderen in een nieuwe woning. Wie heeft dat geschenk daar neer gelegd en met welke bedoelingen?) Kijk, mijn fantasie begint te komen. Ik moest dit even kwijt Mike. Dankjewel voor deze opdracht.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Riny, heerlijk ontspannend verhaal. Mijn 'Rambo' is bij jou: met een fijn boek wegduiken in lekkere zachte kussens :D Kortom, fijn dat je toch nog kwam met je inzending, graag gelezen. Fijne dag.
Hallo mw.Marie, … fijn dat je toch nog reageert. Haha, ik heb mijn kast vol "Rambo's"! Wat een leuke opmerking van jou. Weet je, ik kan maar niet zo 1 - 2 -3 een verhaaltje uit mijn mouw schudden. Het duurt altijd even ... Lees ook mijn reactie #3 aan Mike. Groetjes