#265 telefoontje
Ik houd mijn telefoon vast en staar er stom naar. Plat en zwart ligt hij in mijn handpalm. Hij had 'mama' gezegd. Hij had dat woord echt gebruikt. Ik kijk naar het lege scherm alsof dat een verklaring zal geven. Een uitleg hoe Jonas dat mens 'mama' kan noemen.
Arme Jonas.
“Wat is er, schat?”
Ik kijk op van het zwarte scherm, in het gezicht van mijn man.
“Wat is er?” vraagt hij nogmaals.
“Jonas belde,” zeg ik.
“Jonas? Dat is lang geleden.”
“Onze moeder is dood.” Ik leg de telefoon op tafel. Eindelijk.
Kort, maar hevig. En
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
ha, ik zat terwijl jij hier
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Kort en krachtig,
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
schrijvenmaar schreef: Ik
Lid sinds
6 jaar 11 maandenRol
Tilma schreef: schrijvenmaar
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
schrijvenmaar schreef: Ik
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
@schrijvenmaar: kort en
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
Hallo Schrijvenmaar, Een
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Hoi Schrijvenmaar, Op deze
Lid sinds
7 jaarRol
Interessante tekst! In het
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol