#263 IntelligenteKledingDotCom

Vandaag zal ik jullie eens vertellen over de ontmoeting van Isabelle en Marco en hun allereerste begrafenis. Isabelle Miezeerie en Marco Sado waren twee succesvolle influencers, zij van het pasteltype op Instagram, hij van de no-nonsens op Reddit en Tumblr. Hun virtuele levens namen een start van bij hun geboorte, sedertdien waren ze iedere dag wel ergens op asociale media te spotten, ze groeiden ermee op, verworven die tweede natuur zo sterk dat het hun eerste natuur werd. Het verdiende goed en ze stelden er zich nauwelijks vragen over. IntelligenteKledingDotCom contacteerde hen, de startup wilde een zo breed mogelijk publiek bereiken en zij zagen Isabelle en Marco als twee gedroomde partners. Ze tekenden beiden een duur vierentwintiguurscontract voor het dragen en promoten van de allereerste intelligente T-shirts van IntelligenteKledingDotCom. Het bedrijfje wou hen graag samenbrengen voor een promotiefilmpje bij een lunch in MacDonalds. Daar ontmoetten Isabelle en Marco elkaar voor het eerst in real life en daar ging het ongelooflijk mis. Ze waren al chagrijnig toen ze daar op die middag toekwamen. Die zogenaamd intelligente shirts hadden hun leven al behoorlijk verpest sinds ze die deze morgen hadden aangetrokken. Marco had met geen enkele mogelijkheid een sigaret kunnen opsteken, en Isabelle had zich niet kunnen maquilleren met de producten die ze zelf graag wilde. Die verwaande truitjes deden niets anders dan zeuren en herhalen, ze waren met geen mogelijkheid tot zwijgen te krijgen, het was onmogelijk om ze af te doen, en als hun dragers hun bevelen negeerden deelden ze elektroshocks uit. Maar Isabelle en Marco waren zo getraind in de verkoopsmile dat ze nog lachten toen ze elkaar voor het eerst zagen bij de MacDonalds. ‘Het flesje water en de Cesarsalade is het enige product dat u hier kan bestellen zonder gevaar voor uw gezondheid,’ zeiden de T-shirts tegen hen beiden. Daar zaten ze dan, elk met een glas water en een bord sla voor hun neus, glimlachend als twee onnozelaars. Zij snakte naar een glas cola en hij ging bijna dood aan de gedachte aan een hamburger. Naast hen kwamen twee mensen te zitten met een normaal MacMenu. En toen konden ze het niet laten. Ze zwommen in het geld, maar ze waren zo gewend om hun zin te krijgen dat ze er eigenlijk niet bij nadachten. Hij greep de hamburger van zijn buurman, en zij pakte het glas cola van haar buurvrouw. Toevallig waren die mensen daar niet van gediend en toevallig waren ze allebei impulsief van aard. Op het moment dat hij de hamburger naar zijn mond bracht en dat zij het glas cola tegen haar lippen zette, bespoten de twee bestolenen hun belagers met ketchup en mosterd. De intelligente kledingstukken konden het niet meer volgen. En de twee shirts gingen down voor een uitgebreide systeemoplading. Isabelle en Marco zakten in elkaar. ‘Dood,’ zeiden de ambulancebroeders. Enige uren later werden ze wakker in het mortuarium in een kist met open deksel. ‘Dit is onze kans op een nieuw leven in anonimiteit,’ zei Marco. ‘Hoe bedoel je?’ vroeg zij. ‘We vullen de kisten met iets zwaars, doen het deksel erop en smeren hem.’ Ze vonden enkele ziekenhuisschortjes, ontdeden zich van hun akelige shirts en ze vulden de kisten met dikke pakken laken. En zo kwam het dat zij incognito naar hun eigen begrafenis gingen en definitief afstand namen van hun virtuele leven. Hun leven in real life kon beginnen. Dat liep natuurlijk niet over rozen. Ze waren contactgestoord opgevoed, dat was de eerste moeilijkheid waar ze mee te kampen kregen. En dan was er nog de ongewenste energie-overdacht die had plaatsgevonden tijdens de eerste knockdown van de uitgebreide systeemoplading van de intelligente shirts. Zo nu en dan herhaalde het zich. Het was nooit de bedoeling geweest dat er een samensmelting van AI en gebruiker zou hebben plaatsgevonden, maar door die systeemfout vielen Isabelle en Marco regelmatig eens ‘uit’ wanneer hun hersenen de nood aangaven tot update. In die toestand waren ze een paar uren klinisch dood. Het verging Isabelle en Marco niet zo goed. Zowel het leven als de dood was moeilijk voor hen. Meer dan een keer werden ze bij leven ondood begraven. IntelligenteKledingDotCom ging op de fles zonder één T-shirt te kunnen verkopen. Volgens geruchten zou het Chinese leger het concept van IntelligenteKledingDotCom hebben overgenomen en zouden zij er een vlekwerende versterking tegen ketchup en mosterd in hebben geïmplementeerd.