Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#259 Psychische verandering

Kort verhaal Hij kijkt in de spiegel en zegt tegen mij: 'Kijk mijn broer! Ik ben zo gelukkig hem terug te zien!' Ja, mijn vader had zijn broer heel erg gemist. Het afscheid was heel langzaam gegaan. Pauls geest kromp beetje bij beetje terug tot enkele oude herinneringen. Mijn vader had nochtans herhaaldelijk gepoogd hem wakker te schudden.Tevergeefs. Pauls geest sijpelde uiteindelijk volledig weg. Nu kijkt mijn vader naar zichzelf en vindt Paul. Ontroerend blij is hij. Ik neem mijn vader in mijn armen en geef hem mijn liefste kus. Wakker schudden doe ik niet.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een lief stukje. Het doet me denken aan mijn eigen vader en zijn broer maar dan in omgekeerde volgorde. Mijn oom gaf dezelfde reactie na de dood van zijn broer, mijn vader. Je hebt het geschreven voor opdracht #259 maar het past ook prima bij opdracht #260

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik moest het een paar keer lezen voor ik het helemaal begreep, maar dat maakte het niet minder mooi. Heel krachtig geschreven.

Lid sinds

4 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat en treffend geschreven stuk, en dat in zo weinig woorden. Knap. Voor de HP moeilijk om nu ook zijn of haar vader te verliezen, op eenzelfde manier als waarop ze Paul verloren. Klopt het dat je een erfelijke aandoening impliceert? Ik vraag me dan ook direct af of de HP zich hiervan al bewust is en in hoeverre hij/ zij eenzelfde toekomst vreest. Ongetwijfeld zal deze angst even naar de achtergrond verdwijnen wanneer de vader wordt omhelst. Wat Fief ook al aangeeft, deze tekst past goed in zowel #259 als #260. Heb je het ook met die bedoeling geschreven?

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor uw lieve reacties. Of de ziekte erfelijk is, weet ik niet. Beiden werden er het slachtoffer van, maar op vrij late leeftijd. Niettemin ben ik bang om hetzelfde mee te maken. Over de taalfoutjes, had ik graag wat meer geweten, zodat ik die in de toekomst kan vermijden. De opdracht 260 heeft mij geinspireerd voor 259. Niettemin ik heb voor 260 een andere tekst geschreven. Ik voer hem straks in. Groetjes en nog veel schrijf- en leesgenot!

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Kort verhaal Hij kijkt in de spiegel en zegt tegen mij: 'Kijk, mijn broer! Ik ben zo gelukkig hem terug te zien!' Ja, mijn vader had zijn broer heel erg gemist. Het afscheid was heel langzaam gegaan. Pauls geest kromp beetje bij beetje terug tot enkele oude herinneringen. Mijn vader had nochtans herhaaldelijk gepoogd hem wakker te schudden. Tevergeefs. Pauls geest sijpelde uiteindelijk volledig weg. Nu kijkt mijn vader naar zichzelf en vindt Paul. Ontroerend blij is hij. Ik neem mijn vader in mijn armen en geef hem mijn liefste kus. Wakker schudden doe ik niet.
Dit is een 'verbeterde' versie. Aanpassingen: - Komma in 'Kijk, mijn broer!' Althans, ik denk dat je het zo bedoelt. - Hoofdletter in dezelfde zin als hierboven: 'Kijk'. Na dubbele punt in principe kleine letter, maar er zijn wat uitzonderingen, bv. als je citeert, zoals hier. - In diezelfde zin "...' vervangen door '...' (ongelijke aanhalingstekens: dubbel + enkel). - Zelfde zin: er mag geen spatie staan vóór een dubbele punt. - Een aantal dubbele spaties. - 's in "Paul's" is Engelse interferentie. In het Nederlands plak je deze bezits-s er gewoon aan vast, dus 'Pauls'. Succes!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Roos, … wat ontroerend. Wat goed dat de HP haar vader niet wakker schudde, maar hem haar liefste kus gaf. Deze kus houdt zoveel in. Dank voor je verhaal.