Personages: hoe diep ga je?

Ik maak ook eerst een lijstje zoals jij hierboven beschrijft. Als er een personage tijdens het schrijven iets erbij krijgt, b,v ze heeft nog een moedervlek op haar bovenarm en dat staat niet op mijn lijstje dan schrijf ik dat direct op. Het is raar als je een hoofdstuk verder opeens schrijft, nee hoor ze heeft nergens een moedervlek. Ik wijk ook nog wel eens af van mijn lijstje, als me dat tijdens het schrijven beter lijkt maar noteer dat dan direct. En ook hoe ze spreekt de taal gebruikt kan een personage karakter geven en die moet je dan ook constant bij die persoon houden. Ze kan een bepaald stopwoordje hebben b.v. Hopelijk heb je hier wat aan. Succes :thumbsup:

De taal die een personage spreekt heb ik inderdaad nooit overwogen (nja, zover kom ik ook nooit in een verhaal).

Ik heb me ooit in het kat-zijn verdiept. Ja, ik bedoel dat beest op vier poten. In het begin is het moeilijk, maar hoe dieper ik me in het beest wurmde, hoe makkelijker het ging. Als je jezelf kats voelt, heb je het goed gedaan. Misschien is dit niet wat je bedoelt, maar ik hoop dat ik je toch op weg heb geholpen.

Inleven is denk ik het grootste struikelblok. Je kunt inderdaad een hele gedetailleerde lijst maken en al die dingen subtiel in je tekst verwerken, maar dan is het net het monster van Frankenstein: een aan elkaar genaaid geheel. Die vonk electriciteit die het tot leven werkt, mist nog. En ik denk dat dat een kwestie van "talent" is, dat soort dingen kun je niet echt leren. Als je niet in je personage zit, moet je bij elke zin nadenken of het wel past en dan wordt het krampachtig.

Is 't niet lastig om je bij elk persoon te moeten inleven? Ik kan me nog voorstellen dat je de drijfveren van de personen kent, maar wat in mij opkomt - enigszins frivool als ik van nature ben -, is dat je nogal schizofreen zou worden als je je in ieder personage van je boek 'moet' inleven...

Ja. Maar niemand zei dat schrijven (goed schrijven) makkelijk is. Nu lijken mijn hoofdpersonen wel allemaal op elkaar, hoor ;) Maar dat is neit erg, zolang het maar niet in hetzelfde boek is.

Ik verdiep me misschien wel te veel in mijn personages. (Vinden sommige mensen, waar ik me uiteraard niets van aantrek :wink: ) Via method acting zet ik ze in verschillende situaties en bekijk hoe ze daarop reageren (blocnote bij de hand, want ze kunnen wel eens ineens met een briljante oneliner komen die beslist in het boek moet komen). Wat Wonderer zegt is inderdaad zo, je moet 'in' je personage zien te geraken. Je moet hem, als het ware, wórden. Wat op zich dan weer niet zo heel moeilijk is, aangezien elk personage vanuit jouzelf komt en dus eigenschappen (hoe huiveringwekkend ook) van jou in zich draagt. Het is maar net welk vat je durft aan te boren. Ik vind het een van de leukste aspecten van het schrijven, het inleven in een personage en kijken wat-ie allemaal zegt en hoe hij reageert. En uiteraard zijn er zo personages bij wie het een groter plezier is om te schrijven dan anderen. Ik denk dat we dat allemaal wel herkennen. :) Het meest wonderlijke vind ik dat de personages toch allemaal anders reageren op situaties en gebeurtenissen, en dat dat iets is dat ik helemaal niet bewust hoeft te doen, daar hoef ik helemaal niet bij na te denken. Van zoiets als 'oh ja, zij is verlegen, dus zij zou dat nu nóóit zeggen, ze moet nu stilletjes mokkend weglopen', heb ik nooit last. Van mijn personages heb ik een excelbestand gemaakt met de volgende kolommen: Eigenlijk kijk ik alleen op dit lijstje voor de minder voorkomende personages. Iemand schreef ooit (of 't nou op dit forum was of elders, weet ik niet meer): Als ik mijn personages zo slecht ken dat ik lijsten van hen moet bijhouden, kan ik maar beter geen boek over ze schrijven. ;)

ja die laatste opmerking heb ik ook gelezen. Volgens mij klopt hij wel grotendeels. Als je de kenmerken van je hoofdpersoon steeds moet opzoeken, ken je hem niet en ben je niet in hem gekropen.

Je moet ze voor je hebben. Als in een film.

Nee, juist niet ;) Dan ben je toeschouwer, je moet juist IN je personages zitten.

Dat is inderdaad zo met de hoofdpersoon maar als er nog een paar een grote bij rol hebben is het toch handig om bepaalde dingen van die persoon naast je te hebben liggen met de belangrijkste kenmerken. Dit om ze niet perongeluk door te geven aan de ander.

Ik werk niet met een vast lijstje maar met een woordveld. Of een 'mindmap', zoals dat nu ineens heel modern schijnt te heten. Zo'n statisch lijstje trekt mij persoonlijk niet zo, hoewel ik wel merk dat bepaalde "poten" van het woordveld bij elke persoon wel terugkomen. (o.a. hobby's en familie) Een woordveld maken kan op papier of nog lekkerder; op een schoolbord. Helaas is niet iedereen gezegend met een lekker groot schoolbord, dus het kan ook digitaal. Ik hebruik het gratis programma Freeminds.

Nee, dat heb ik echt alleen met de bijpersonages. Ik heb meerdere hoofdpersonen, maar die verschillen dermate van elkaar, dat ik voor hen geen geheugensteuntjes nodig heb.

Ik reageerde overigens op Jeanet, ik denk dat wij ongeveer tegelijktijdig zaten te tikken, Kippiemet ;)

Ik heb dat programmatje (Freeminds) even gedownload, eens kijken hoe dat werkt, is misschien wel handig! :D

Wanneer ik ga schrijven heb ik een gevoel over mijn personages. Dingetje is van dat gevoel, dangetje is van dat gevoel, dongetje zus... ik kan echt niet zo'n hele lijst van hen invullen want bij mezelf vind ik dat al gigalastig. Dan werkt dit veel beter :P

Op mijn lijstje staan alleen: naam uiterlijk (lengte, haarkleur, kleur ogen, andere kenmerken) geboortedatum familierelaties andere dingen, zoals karakter e.d. zitten in mijn hoofd. Ik leer ze kennen door in het personage te gaan zitten. Ik gebruik Freemind ook, maar dan om mijn verhaal in scènes/hoofdstukken te verdelen.

Pff....veel tips. Ik geloof niet dat ik alles in mijn hoofd kan houden, omdat ik er in meer of mindere mate ook wel naar steef dat niet alle personen klonen van mijzelf zijn. ('Klonen' is een wat aangedikte term.) Dus ik probeer kenmerken erin te stoppen die ik niet bij mezelf herken, al maak ik 't nooit zo raar dat ik mijn personages begin te haten. Maar... vandaag weer Maatschappijleer-2 gehad, over andere het mensbeeld (positief/negatief) en waarden. We zijn nu in de sociologie aangekomen, net psychologie gehad, maar er zijn zoveel dingen die je dus kan 'verzinnen' of 'aanvoelen' bij je personages. En al die dingen bepalen hoe je (hoofd)personen handelen: - Zijn ze wat minder sociaal, omdat ze toch denken dat iedereen om heen een boos persoon is? - Doen ze dit niet, omdat dat met hun waarden (of principes) in botsing komt? Ik denk dat ik gaandeweg wel de beste manier heb gevonden om voor mij personages op te stellen, maar dan komt dit. Ga je bij elk boek in op drijfveren, waarden, mensbeelden, etc? Naar mijn idee wordt 'je' boek er wel wat "meer literatuur" van en dat zou ik graag schrijven (al is dat wellicht wat raar geformuleerd en zal 't toch echt uit andere dingen moeten komen dan het verzinnen van een psychologische analyse).

Ik gebruik windows OneNote. Lekker handig, gewoon alles door elkaar typen.

@Carduelis: gaandeweg het schrijven leer je je personages natuurlijk ook beter kennen. De dingen die je later in het boek over hen leert, kun je tijdens het redigeren in de eerdere hoofdstukken weer toevoegen.

Als je de hoofdpersonen graag diep uitwerkt, is het misschien ook interessant om het vierkantje van de kernkwadranten te maken. Deze theorie zegt dat elke kwaliteit die je hebt, ook bepaalde valkuilen, uitdagingen en allergieën met zich meebrengt. Zie: http://www.scar.dds.nl/enneagram/kernkwadrant.htm

Da's wel handig, kippiemet! Jammer dat niet alles een voorbeeld heeft, want ik ben dan weer niet zo geweldig in het bedenken van die allergieen en valkuilen enzo, maar ik denk dat ik het toch ga proberen. Gewoon als overzicht en houvast.

He dat OneNote is zeker handig zeg! Zit er nu even mee te spelen en het werkt superhandig! Ga ik mooi gebruiken voor mn komende verhaal!

Interessant, dat van die kernkwadranten. Eens zien in hoeverre ik dat bij mijn personages kan toepassen.

Ik kan ook alleen maar lovend zijn over die kernkwadranten. Moet 't nog even nader doorlezen, maar ziet er inderdaad zeer interessant uit.

Ik heb de site over de kernkwadranten bij mijn favorieten gezet. :) In het kader van enneagram is het ook leuk om zo'n test te maken met een personage in je achterhoofd, om erachter te komen welke van de 9 types hij of zij is.

In het begin heb ik zoals Eufdrie gebruik gemaakt van zo'n excelschema. Ik had daarbij ook de namen van de personages zowel in een rij als in een kolom staan, waardoor ze dingen over elkaar zeggen: bijv (heel beknopt): x-------- Jaap------ Henk----- Merel------ Kees leeftijd-: 50-------- 45 ------- 39----------20 hobby--: fitness----lezen----- lezen ------cabaret Jaap---: knap------ tof!------- betweter---sexy Henk--: suffo-------slim------ lief--------- belhamel Merel-: zeurpiet----lief ------ zorgzaam--stoere bink Kees--: gladjanus-- ingekakt- hysterisch-the man! Op die manier gaan je personages meteen wrijven tegen elkaar. Jaap die van zichzelf denkt dat ie knap is, vindt Kees sexy, maar Kees met z'n ego, vindt Jaap maar een gladjanus. Wat zal er gebeuren als die tegenover elkaar komen te staan in het verhaal? En Henk en Merel, die zouden wel eens een goed koppel kunnen zijn, of zou Merel van Kees dromen...? Maar eigenlijk vond ik dit soort schema's meer een leuk dingetje om gevoel voor het verhaal te krijgen, dan echt nodig. Tegenwoordig gebruik ik ze niet meer; het gaat vanzelf, bovendien groeien personages ook. Ze groeien het schema uit, sowieso.

Ik ben heel slecht in One note toestanden, of excelschema's. Brrr, ik schrijf ze eerst (gewoon) op papier uit. Daarna ga ik het in Word zetten. (Vista, ojee, wat een gedoe ...) Print ik het uit. En dan redigeer ik zelf een hoop. Vervolgens stuur ik het digitaal op. En krijg het terug voor verbetering vatbaar ... haha.

One Note is heel makkelijk hoor! Je kunt gewoon typen waar je wilt, alsof je op een notitieboekje aan het schrijven bent, alleen typ je het ;) Je klikt met de muis en je kunt typen, kan over het hele vel :) Maar normaal (voordat ik OneNote ooit had gebruikt) gebruik ik word ook altijd gewoon hoor, werkt ook prima natuurlijk.