Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

258 Kaiju

De echo’s sterven weg. Het is muisstil. Het weer slaat om. Waar eerst de zon lachend het strand liet delen in haar stralend humeur, is de hemel nu uit het niets grijs geworden. Donkergrijs, groen bijna. De perfecte lucht voor een onweer. Het water borrelt, alsof iemand iets op de zeebodem aan het koken is. Grote bellen komen aan de oppervlakte en spatten uiteen. Prosper ziet het met lede ogen aan. De hitte is er wel nog – verzengender dan voorheen. De bol pistache-ijs kiest het hazenpad weg uit de cornet in zijn hand en komt met een plof op het zand terecht. Andere voedingswaren volgen zijn voorbeeld – de hotdog van Zulma schiet tussen twee broodjes weg, geholpen door een overdadige kwak mosterd en ketchup. In al zijn vijfenzeventig jaar heeft Prosper dit nog nooit gezien. Het water kookt. Dampen stijgen op uit de bubbelende massa. Hij wrijft zich in de ogen, vol ongeloof voor het tafereel dat zich afspeelt. Een kop doemt op. Een hagedis, groter… ‘Zulma, ik…’ Prosper zoekt naar de juiste woorden. Vijftig jaar huwelijk heeft er echter voor gezorgd dat dat niet meer nodig was. Zulma grijpt naar zijn hand en trekt hem weg van de waterlijn. Het monster staat in vol ornaat op het strand. Angstige mensen krioelen als mieren over elkaar heen. Vijftig meter monster torent boven alles en iedereen uit, zelfs de appartementen op het strand van Kortegem lijken dwergen in vergelijking met het creatuur. Een blauwe straal schiet uit zijn mond en verbrandt alles op zijn pad. Zulma sleurt Prosper verder landinwaarts. ‘Dat… Dat is een kaiju!’ roept Prosper. ‘Een wat?’ ‘Weet je niet meer? In de cinema, vijftig jaar geleden? Godzilla?’ ‘Wat heeft… Oh God!’ Als het strand grondvesten had, dan davert het er op. Het duo loopt zo goed en zo kwaad het kan verder. Het beest schopt auto’s en strandhuisjes opzij als zijn het voetballen. De ene vrije schop na de andere laat een desolate ravage achter. Slachtoffers vallen bij bosjes. Een influencer die de instagrampost van het jaar dacht te maken, wordt opgeschept door de gigant. Nooit nog zal hij reclame maken voor hebbedingetjes en andere rommel.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Eigenlijk heb ik weinig affiniteit met dit 'genre', maar dit verhaal vind ik erg vermakelijk. Met plezier gelezen dus. Twee dingetjes: Naar mijn idee is het ongeloof 'over' en niet 'voor', maar misschien zit hier ook iets Vlaams. Moet de naam van het monster niet met een hoofdletter?

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Eigenlijk heb ik weinig affiniteit met dit 'genre', maar dit verhaal vind ik erg vermakelijk. Met plezier gelezen dus. Twee dingetjes: Naar mijn idee is het ongeloof 'over' en niet 'voor', maar misschien zit hier ook iets Vlaams. Moet de naam van het monster niet met een hoofdletter?
Waarvoor dank. Ik twijfelde ook tussen over en voor. Wellicht zal u gelijk hebben. Kaiju hoeft niet met hoofdletter. Pruts is een hond, zoals Godzilla een kaiju is.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Kijk, dat verklaart alles. (Wat betreft de hoofdletter. ;-) ) 'Wellicht' vind ik een mooie reactie, twijfel altijd aan de adviezen en kies als schrijver zelf. :-)

Lid sinds

4 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Vermakelijk stuk Tim. Als je zou willen zou je het nog wel wat spannender kunnen maken door minder uitweidingen en meer emotie. 'De hitte is er wel nog' zou ik veranderen naar: 'de hitte is er nog wel'. Groeten, Jay

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Tim: grappig. :) :thumbsup: Vooral de tweede alinea en de laatste vind ik zeer geslaagd qua humor. Bij de tweede alinea dacht ik eerst wel, euh, waar wil de schrijver naartoe? Maar met het verder lezen viel alles op zijn plaats. Ik zou de witregels tussen de alinea's weglaten en alles aan elkaar schrijven, eventueel met wat insprongen. Graag gelezen. :) Doei.

Lid sinds

4 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Oei, sommige zinnen zijn mij te moeilijk (maar dat ligt helemaal aan mij en mijn woordenkennis :)) dus af en toe was ik het kwijt. Dan stapte ik even uit het verhaal om te denken 'wat staat er nu eigenlijk?' en dan moest ik er ook weer in stappen. Dat maakte het voor mij dat ik minder aan het meeleven was en meer aan het ontcijferen. Maar nogmaals, dat ligt meer aan mijn woordenschat. Ik ben (nog) een leek in schrijven maar wellicht is mijn mening toch waardevol voor je. Verder ben ik het eens met JayB: minder uitweidingen, meer emotie. Ik vind de laatste twee zinnen erg leuk! En uiteraard het verhaal ook!

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi, (opmerking over de opmerkingen) Jay B en Renske vragen meer emotie, maar ik twijfel eraan of het dan nog hetzelfde verhaal zal zijn. Voor mij is er voldoende evenwicht tussen de humor en de spanning. Humor in een spannend verhaal is moeilijk omdat de humor vaak de spanning onderbreekt of zelfs wegneemt. Hier vind ik het wel geslaagd. Ik heb nog niet veel voorbeelden gezien van een spannend verhaal met veel emoties en humor. Lijkt me een zeer moeilijk huwelijk. Tips zijn altijd welkom. :nod: Ik ben benieuwd hoe de coach erover denkt.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Tim, mooi vermakelijk stuk, je laatste zin die met influencers de grond gelijk maakt :D Ik ken deze personages alleen via verhalen van mijn kinderen, ooit weleens gezien op tv lang geleden. Graag gelezen, ik hou van humor :thumbsup: Veel leerzame reacties al gehad hierboven, mij valt op:De hitte is er wel nog – verzengender dan voorheen. De hitte is verzengender dan voorheen. mss een idee? Fijne vond.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De arme instagrammer.... Social media is en blijft killing. Leuk en ook weer een absurd verhaal. Als ik naar je eerste alinea kijk: De echo’s sterven weg. Het is muisstil. Het weer slaat om. Waar eerst de zon lachend het strand liet delen in haar stralend humeur, is de hemel nu uit het niets grijs geworden. Donkergrijs, groen bijna. De perfecte lucht voor een onweer. Het water borrelt, alsof iemand iets op de zeebodem aan het koken is. Grote bellen komen aan de oppervlakte en spatten uiteen. Kunnen daar misschien een aantal dingen wel geschrapt worden al dan niet verplaatst. Dit is een sfeermaker, in best wel stijlvolle zinnen. Die trend zet je echter niet door de rest van het stuk, waar je wat meer recht voor z'n raap wordt. Met betrekking tot meer emotie, sluit ik me aan bij N.D.D. Hoe je het nu hebt gedaan, past het bij het verhaal en de personages. Prosper en Zuma zijn beiden ingetogen. Bovendien je hebt al spanning en humor, en niet alles kan en mag de boventoon voeren in een kort verhaal. Goed gedaan!