Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

# 257 Beethoven is vader geworden

'Papa, papa,’ roept de jongste, Emily, haar vader George wakker. George kijkt ontstelt zijn zitkamer rond. Of er een orkaan doorheen gewaaid is, zo staan de spullen erbij. De bel gaat, Ryce, de oudstse dochter van huize Newton, spurt naar beneden om de voordeur open te doen. Daar is Taylor, hij komt haar halen voor het concert vanavond. Ryce gaat nog snel even haar sweater halen boven. George komt met Alice, zijn vrouw, de hal in en vraagt met strenge blik aan Taylor of hij toch niet met zijn motor is. Nee, gelukkig niet, met de auto van zijn vader. George vertrouwt het niet zo om zijn dochter mee te geven met deze jongeman, maar Alice babbelt er luchtig tussendoor. Ryce is inmiddels weer beneden en ze willen net vertrekken als er op de voordeur geklopt wordt. Floyd komt binnen met Missy, de moeder van onze puppy’s. Wat ziet ze er weer schitterend uit met haar roze strik om haar halsband. Ik fluister in haar oor: ‘Het is tijd om samen te zijn met onze kinderen.’ Een liefdevolle blik ontvang ik van mijn stoere partner. George roept de puppy’s, geen reactie. Emily doet ook een poging, nog geen gehoor. Dan zal ik maar eens: ‘Wroef.’ Dan horen we iets in beweging komen, George houdt een schommelend schilderij angstvallig vast. Daar komen onze kinderen de trap af denderen, als een typhoon waar iedereen blij van wordt. Zelfs George is helemaal ‘om’. Hoe kan het ook anders, mijn SuperMissy en onze lieve welpjes. Mijn lievelingsfragment onder de loep: ‘Puppy’s,’ roept onze baas onderaan de trap. Geen gehoor. ‘Puppy’s,’ probeert kleine Emily, weer niets en niemendal. Nou zeg, jullie moeder is hier, kom op zeg: ‘Wroef,’ bas ik erna. Een aanzwellend geluid bereikt onze oren, het huis staat te trillen, schilderijen, klokken moeten de baas en bazin vasthouden, anders vallen ze door de aardbeving in wording van de muur. En als horen en zien ons vergaat, komt ons twaalftal om de hoek van de trap zeilen. Sprekend hun knappe moeder! Een oceaan van glanzende vachten, wapperende wangen en oren, galopperende poten waaiert de trap af naar de meest gelukkigste mensen èn hun trotse ouders op deze aarde!

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja Beethoven. Heerlijke familiefilm. Bedankt voor dit fragment. Even terug in de tijd.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ah Marie, het kon ook niet anders; een film met een hond in de hoofdrol :). Je beschrijft een heerlijk chaotisch tafereel. Deze zin is prachtig : "Een oceaan van glanzende vachten, wapperende wangen en oren, galopperende poten waaiert de trap af " De liefde voor onze viervoeters spat weer van het scherm! De vele namen in het begin leiden een beetje de aandacht af. Zou dat te omzeilen zijn? Is het voor de lezer noodzakelijk iedereen in deze scene bij naam te kennen?

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
[quote=edwinchantalenquinten]Ah Marie, het kon ook niet anders; een film met een hond in de hoofdrol :). Je beschrijft een heerlijk chaotisch tafereel. Deze zin is prachtig : "Een oceaan van glanzende vachten, wapperende wangen en oren, galopperende poten waaiert de trap af " De liefde voor onze viervoeters spat weer van het scherm! De vele namen in het begin leiden een beetje de aandacht af. Zou dat te omzeilen zijn? Is het voor de lezer noodzakelijk iedereen in deze scene bij naam te kennen?[/quote Dank Chantal voor je fijne woorden, doet me goed! Je laatste opmerking is volledig terecht, maar ik plaatste mijn tekst en zag dat ik mijn favoriete scène niet opgeslagen had, dus daarom staat het er nu zo krom. Maar wil nu niet onsportief zijn om het eerste deel weg te halen :o Fijne dag.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Mw.Marie, Leuk geschreven! Bij de titel dacht ik even aan een andere Beethoven... Al gauw werd het duidelijk dat het om een viervoeter(s) ging. In het begin moest ik even doorbijten, de vele namen kwamen voorbij gehold. Maar het einde heb je heel goed weergegeven, 'het spatte van het scherm af' :thumbsup:

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag mw.Marie, Inderdaad je liefde voor de viervoeters spat van het scherm. Leuk geschreven. Loopt het allemaal goed af voor de 12 puppies? Graag gelezen en de laatste zin is om in te kaderen! :) x 12

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je hebt een hele fijne sfeer beschreven! Hier en daar werkt het wat chaotisch, door de vele namen en doordat er halverwege het verhaal ineens een ik-vertellen bij komt die de lezer niet kent. Probeer dit zoveel mogelijk te voorkomen, zodat het verhaal wat rustiger overkomt op de lezer. Graag gelezen!

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Nele, Anke, Marijcke en schrijfcoach Mike. Mijn reacties aan jullie waren weggevallen helaas, bedankt voor jullie opmerkingen. Marijcke het komt helemaal goed met die 12 wolharige types :D Mike volkomen terecht commentaar, mijn bedoeling was alleen de laatste alinea te plaatsen als scène. Dank voor je fijne woorden.