Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#256 De jongen

“Weet je Huib, dit hadden we veel eerder moeten doen.” “Wat? Spekjes roosteren boven een vuurtje?” “Je weet best wat ik bedoel. Het zijn trouwens geen spekjes, dit zijn marshmallows.” “Kijk, daarom was jouw relatie met pa zo moeizaam. Je bent een betweter en daar had hij een hekel aan.” Dingeman draait aandachtig zijn marshmallow rond. Hij tuurt in de felle vlammen hopend dat hij hiermee het beeld van zijn opgebaarde vader van zijn netvlies kan schroeien. In zijn gedachten krijgen de vlammen vat op het scherpe, gegroefde gezicht met de lange rechte neus en de borstelige grijze wenkbrauwen. “Hij had een hekel aan mensen die zijn autoriteit trotseerden, jarenlang heeft hij geprobeerd om ma en ons zijn wil op te leggen.” “Nu zal ik een keer de betweter uithangen, het was niet zijn wil die hij ons oplegde.” Huib glimlacht trots om zijn gevatte opmerking. “Ik kan er niet om lachen. Je mag van mij geloven wat je wilt, zolang je anderen er maar niet mee lastig valt. Waarom verdedig je hem zo? Jij hebt net zo goed onder die man geleden.” “Ach Dingeman kom op. Over de doden niets dan goeds. Ja natuurlijk heeft zijn gezin geleden door zijn toedoen. Aan de andere kant, hij stond wel ergens voor. Dat kun je niet van veel mensen zeggen.” “Hallo, mag ik bij jullie komen zitten?” Geschrokken kijken beide mannen achter zich. Dingeman trekt zich op aan een tak en gaat staan, een paar seconden blijft het stil. “Waar kom jij vandaan? Ik schrik me het apezuur.” “Ik ga hier even zitten hoor, heb je voor mij ook een spekkie?” Beduusd pakt Huib een marshmallow en prikt deze aan een stok. “Alsjeblieft, je moet ‘m eerst roosteren. Maar uh, waar zijn je ouders?” “Dankjewel, ik weet dat ik het spekkie boven het vuur moet houden. Dat deed ik altijd samen met mijn moeder. Mijn papa mocht dat niet weten, dan werd hij boos. Jullie praten ook over jullie papa, is hij hier ook?” Dingeman laat zich weer zakken en neemt de jongen aandachtig op. “Nee, hij is vorige maand overleden.” “Oh, mijn papa is ook dood. Zomaar ineens, maar dat is niet erg hoor. Ik zie hem nog wel eens in dit bos. Hij is dan op zoek naar mij. Mag ik bij jullie blijven slapen? Ik ben een beetje bang.” De broers wisselen vluchtig een blik, Dingeman richt zich tot de jongen. “Blijf hier maar slapen, het is al te laat om naar het dorp te gaan. Morgenochtend brengen we je thuis.” “Dingeman, Dingeman! Die knul is verdwenen.” “Allemachtig, wat een gedoe. Het is verdomme nog donker. We moeten naar het dorp om te vragen of iemand hem mist.” Na een uur over mossige paden zien de broers de contouren van de eerste huizen. Bij een vergeelt aanplakbiljet op het dorpsplein houden ze halt. Door het opgebolde en gescheurde papier ontwaren ze nog net een foto van een man en een jongen. De vage letters onthullen het woord ‘vermist’. “Dat is die jongen, met z’n vader. Ze zijn vorig jaar voor het laatst gezien.” “Ik zie het Huib, dit was op het nieuws. Die man hebben ze een week later dood gevonden. Hij had zichzelf van kant gemaakt. Van die jongen ontbrak toen ieder spoor.” “Nou, dan hebben wij hem weer gevonden.” “Ik denk het niet. Die jongen hebben ze vorige maand gevonden in een ondiep graf dat was blootgelegd door zwijnen.”

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Intrigerend verhaal. Mooie opbouw naar een verrassend einde. Bijzonder verhaal. Bedankt. Fijn weekend.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Intrigerende tekst Jurit, mysterieus, daar hou ik van :thumbsup: Wat me wel verbaasd is dat de mannen de jongen niet kennen, maar hem morgenochtend wel thuis gaan brengen in het dorp. Kennen ze deze omgeving of wellicht zijn ouders? Klein dingetje: prikt deze aan een stok. prikt die Graag gelezeen en fijn weekend alvast.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Marie, Goede feedback, daar kan ik wat mee. Ik had daar niet voor het woord 'thuis' moeten kiezen. Dankjewel.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Mooi verhaal. Ik dacht ook even: 'Huh, spekjes. Dat zijn toch marshmellows?' En voelde me in de zin daarop betrapt als betweter. :-)

Lid sinds

4 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dankjewel voor het mooie verhaal Jurrit. Ik hou van je eerste zin. Daar kan zoveel op volgen. ( misschien hebben ze vader wel vermoord) De beschrijving van de scene en van de vader - zoon relaties is goed gedaan. Hier wordt veel gezegd over de band tussen zonen en hun vader. De link tussen “Oh mijn papa is ook dood. Zomaar ineens” en de zelfmoord. Het is een verhaal dat je een paar keer kan lezen en ieder keer een beetje meer begrijpt en daar hou ik van. Ik hoop dat de jongen nog rust vindt.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het ook een geslaagd en bijzonder verhaal, dat me zeker met wat vraagtekens laat zitten. Een aantal daarvan zijn prima om mee te blijven zitten, maar er zitten wat mij betreft ook een paar onnodige tussen. Die correctie over 'zijn wil opleggen' snap ik ook niet echt. Is de 'grap' dat de vader lijfstraffen uitdeelde? Dan lijkt het me nog steeds niet fout gezegd dat hij (ook) zijn wil oplegde. Misschien dat de ene broer de andere dan kan corrigeren met een 'niet alleen' in plaats van hem categorisch tegen te spreken. In mijn reactie op Anke's verhaal ben ik uitgebreid ingegaan op mogelijke problemen bij dialogen. Ook jouw verhaal bevat veel dialoog (niet verrassend natuurlijk, gezien de aard van de opdracht) en ook die zijn niet overal even succesvol. De vraag die je altijd moet stellen is: hoor ik diegene dat echt zo zeggen? Bij mij is het antwoord op die vraag bij de volgende zinnen 'nee': (Ik kan je aanraden mijn feedback op Anke's verhaal ook eens te lezen voor wat extra uitleg en voorbeelden.) “Hij had een hekel aan mensen die zijn autoriteit trotseerden, jarenlang heeft hij geprobeerd om ma en ons zijn wil op te leggen.” --> Ik vind dit te uitleggerig (dialoog voor uitleg gebruiken is prima, maar het mag de lezer niet opvallen). Hij heeft het tegen zijn broer, die dit allemaal allang weet. Dus dan kan hij het wel aanstippen, maar dat zou hij zeker op een veel compactere manier doen. Je richt je hier feitelijk te veel tot de lezer. 'Ja natuurlijk heeft zijn gezin geleden door zijn toedoen.' --> zijn gezin? Waarom niet gewoon ons gezin. Deze zin haalde me erg uit het verhaal, zo van: wacht, nog even teruglezen, over wie hebben ze het nou? Een vreemde of hun eigen vader? En voor een wat natuurlijker effect zou ik eigenlijk nog liever iets zien als 'natuurlijk hebben we thuis allemaal onder hem geleden.' En vaak zit het ook in hele kleine dingen: in het begin zou ik ook meteen 'spekkies' (laten) zeggen, 'spekjes' zie ik eigenlijk niemand uit zijn mond krijgen. Bij 'prikt deze aan een stok' ben ik het met Mw.marie eens dat 'die' beter zou zijn dan 'deze', al is 'deze' niet echt fout. En aan het begin zou ik in de zin 'Het zijn trouwens geen spekjes, dit zijn marshmallows.' eigenlijk ook liever twee keer 'het' zien in plaats van één keer 'het' en één keer 'dit'. En ten slotte is dat aanplakbiljet natuurlijk vergeeld en niet 'vergeelt'.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Jurrit, Je hebt een bijzonder verhaal geschreven en je hebt de spanning goed opgebouwd. Het einde is voor mij een beetje raadselachtig. Hoe weet Dingemans dat ze de jongen hebben gevonden in een ondiep graf dat was blootgelegd door wilde zwijnen? Was dat ook op het nieuws? Dan had hij dat eerder al kunnen weten... Dat is voor mij de hamvraag. Graag gelezen!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Jurrit, … “Nu zal ik een keer de betweter uithangen, het was niet zijn wil die hij ons oplegde.” Wie deed dat dan wel; of lees ik verkeerd? Morgenochtend brengen we je thuis en dan vinden ze hem in een graf dat blootgelegd was door zwijnen: in zo'n korte tijd?. Of heb ik last van de warmte? dat kan natuurlijk best. Het idee van het verhaal is leuk,

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Katja, Bedankt voor je uitgebreide evaluatie. Ik ben erg blij met de handvatten die je me geeft. Ik heb jouw reactie op Anke's verhaal ook gelezen en ik zie nu waar ik de fout in ga. Ik moet zeggen dat het best lastig is om een goede dialoog op te zetten die duidelijk is en aansluit bij wat de persoon hoort te zeggen in die situatie. Met de tekst over de wil opleggen heb ik een misser gemaakt. Ik heb geprobeerd om de vader met zo min mogelijk tekst als een religieuze fanaat neer te zetten (dat heb ik hier uitgeprobeerd voor een ander verhaal) en dat heeft niet goed uitgepakt. Gelukkig kom ik daar nu achter. De tekstuele foutjes zijn pijnlijk, zeker 'vergeelt' :o

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Anke, Dankjewel voor je commentaar. Het was inderdaad op het nieuws. Althans, in mijn hoofd (daar was dat volkomen duidelijk...)

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Riny, Bedankt voor je reactie. Ik denk dat ik nog wat moet oefenen op de mysterieuze verhalen zodat de mensen begrijpen waar ik heen wil. Er zit nog geen nieuwe M. Night Shyamalan in me :confused:

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hi Jurrit, … even antwoorden: Het was niet zijn wil die hij ons oplegde, maar Zijn wil. Misschien was het dan duidelijker geweest? Dan was misschien de spanning eraf? Ik zit nu een beetje rond te kijken; ik moet verder met mijn eigen verhaal Ik ga op zoek naar M.Night Shyamalan. :(