Lid sinds

4 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Opdracht #256 – Kampvuur

“Nu dan?” Zeurt Bart voor de zoveelste keer. De andere drie zuchten. Ze zijn vermoeid en warm. Een veilig kampvuur maken in deze hitte is geen lachertje. Het felle wit en gele kampvuur verlicht hun jonge gezichten. Het is een pikdonkere nacht in het bos. “Okeeeeeee” roepen ze lachend te samen. Bart haalt het aluminium pakje uit zijn rugzak en verdeelt trots de vier joints. Bart, Laura, Erik en Jan zijn al jaren boezemvrienden en ze hebben afgesproken om samen voor het eerst een jointje te proberen. Hun jaarlijkse vriendentocht naar het bos leek daarvoor het beste moment. Onder luid gelach en gejoel zoeken ze naar de flessen water en de aansteker in hun rugzakken tot Laura met het idee komt om gewoon een takje van het vuur te gebruiken. Laura is de eerste die een trek doet en even later wordt er gegiecheld en gelachen rond het vuur. Tot Bart en Erik de donkere schaduw zien staan. Hij staat enkele meters achter Laura. Jan en Laura kijken nu ook om en springen instinctief recht. En dan wordt het stil. “Het spijt mij jullie te doen schrikken, Het was niet mijn bedoeling.” Hij zet enkele stappen naar hun toe en ze zien dat het een gewone jongen is van niet meer dan vijftien jaar. “Kom erbij zitten en neem wat water” zegt Erik. De jongen zet zich en drinkt gulzig en lang van de fles water. Hij klakt zijn tong en begint te lachen. “Dat doet goed, bedankt! Het is lang geleden dat ik hier nog andere jongeren gezien heb. Komen jullie kijken waar ze vermoord zijn?” Alle vier kijken ze elkaar aan. “Wat wil je zeggen vermoord?” vraagt Jan met een hoge stem. “Wel de Utrecht vier? Ik dacht dat jullie daarom deze plaats uitgekozen hadden.” “Nee, we kozen deze plek omdat het wel, afgelegen was” zegt Jan en hij giechelde. Het vuur was intussen uitgedoofd. Nadat ze uitgelachen zijn vraag Laura of hij erover kan vertellen. De jongen kijkt naar beneden en zwijgt lange tijd voordat hij zijn verhaal doet. “Vier studenten, boezemvrienden zoals jullie zijn hier dertig jaar geleden komen kamperen. Drie jongens en één meisje juist zoals jullie. Echte boezemvrienden die alles samen deden. Ze hebben hier twee nachten gekampeerd en in de tweede nacht is er een onbekende man langsgekomen die hun hulp vroeg. Tijdens de avond had hij iets in hun water gedaan om hun te verdoven. Daarna heeft hij hun brutaal verminkt en vermoord”. De jongen haalde een reusachtig mes uit zijn jas. “Dit is het mes dat hij gebruikt heeft. En iedere dag voel ik het opnieuw in mijn lichaam snijden terwijl ik hem hoor praten. En ik ben hier zo alleen” zegt hij terwijl zijn stem breekt. Het is muisstil nu en de jongen staat op en doet zijn mantel open zodat de bloedvlekken en ontbrekende stukken vlees zichtbaar worden. Daarna doet hij hem terug toe en wandelt de duisternis in, snikkend. Bart, Laura, Erik en Jan kijken naar elkaar en naar de duisternis rond hun. Niemand spreekt en niemand beweegt tot ze alle vier stilzwijgend overeind komen en beginnen in te pakken.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Thebes, Je hebt een goede basis voor een verhaal geschreven. Helaas rammelt het tekstueel waardoor het niet lekker leest. Wat je ook doet is in de tekst van de jongen bij iedere zin de aanhalingstekens herhalen. Dit is niet nodig. Zodra de jongen begint te spreken open je met aanhalingstekens en als hij klaar is dan sluit je met aanhalingstekens. Misschien moet je de tekst nog een keer goed nalopen en controleren om één en ander glad te strijken.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Thebes, met jointjes gebeuren er onverklaarbare dingen, ik zie het zo gebeuren. Dus goed gedaan. Er zijn wel wat leermomentjes, maar door hier te schrijven leer je snel bij. Veel schrijfplezier en een fijn weekend. Paar dingetjes: te samen: tesamen de beste moment: het beste moment 15 jaar. tot het getal twintig wordt geadviseerd te schrijven: vijftien jaar Hij klakt zijn tong: Hij klakt met zijn... Ik lees iets Vlaams er doorschemeren, mss dat het in het Vlaams wel een juist gebruik is, dat weet ik niet. Niemand spreekt en niemand beweegt Kan je weglaten en de verdere zin handhaven: Stilzwijgend komen ze overeind en beginnen in te pakken.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Thebes, Ik vind het een heel mooi en spannend verhaal. Met veel diepgang. Je hebt fantasie en gevoel voor het geheimzinnige. Als je nu hier op SOL de schrijftips ter harte neemt, kunnen we nog mooie verhalen van je verwachten. Talent is er. Alleen dat bijschaven, hè?! :o

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Echt creepy, steengoed verhaal. :ninja: :thumbsup: Als hieraan wat bijgeschaafd wordt, is dit een toppertje.

Lid sinds

4 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Thebes, met jointjes gebeuren er onverklaarbare dingen, ik zie het zo gebeuren. Dus goed gedaan. Er zijn wel wat leermomentjes, maar door hier te schrijven leer je snel bij. Veel schrijfplezier en een fijn weekend. Paar dingetjes: te samen: tesamen de beste moment: het beste moment 15 jaar. tot het getal twintig wordt geadviseerd te schrijven: vijftien jaar Hij klakt zijn tong: Hij klakt met zijn... Ik lees iets Vlaams er doorschemeren, mss dat het in het Vlaams wel een juist gebruik is, dat weet ik niet. Niemand spreekt en niemand beweegt Kan je weglaten en de verdere zin handhaven: Stilzwijgend komen ze overeind en beginnen in te pakken.
Bedankt Marie voor je lieve commentaar en de correcties. Ik heb enkele zaken gecorrigeerd. De laatste twee ga ik laten. Het is misschien inderdaad eerder iets Vlaams (ik ben van Turnhout) of niet goed maar ik vind de klank zo mooier in mijn hoofd.

Lid sinds

4 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Thebes, Ik vind het een heel mooi en spannend verhaal. Met veel diepgang. Je hebt fantasie en gevoel voor het geheimzinnige. Als je nu hier op SOL de schrijftips ter harte neemt, kunnen we nog mooie verhalen van je verwachten. Talent is er. Alleen dat bijschaven, hè?! :o
Bedankt Marijcke voor de aanmoedigende en vleiende commentaar. :o Ik doe mijn best om goed te luisteren en bij te leren. Het is in het begin ook leren om commentaar te krijgen :)

Lid sinds

4 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Echt creepy, steengoed verhaal. :ninja: :thumbsup: Als hieraan wat bijgeschaafd wordt, is dit een toppertje.
Dank je wel N.D.D. Het is zo fijn om dergelijke reactie te lezen. :)

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ook ik vind het verhaal best potentie hebben, maar er zitten te veel dingen in die, zoals iemand anders het al benoemde, 'rammelen', om er echt van te kunnen genieten. Van heel wat dingen vermoed ik dat ze bij mij niet lekker binnenkomen omdat jij Vlaams bent en ik niet, maar ook afgezien daarvan zijn er ook heel wat zaken die er niet op lijken te wijzen dat je echt de tijd hebt genomen om een en ander zorgvuldig te formuleren en bovendien nog eens (een paar keer) terug te lezen om de puntjes op de i te zetten. Bovendien creëer je niet bepaald een Vlaamse context door de plaatsnaam Utrecht te noemen te noemen (en 'de Utrecht vier' is in ieder geval geen in Nederland gehanteerde constructie - het doet me erg Amerikaans aan; beter is gewoon 'de vier van Utrecht'). Ik noem nog een paar dingen die naar mijn mening (makkelijk) beter hadden gekund: “Nu dan?” Zeurt Bart voor de zoveelste keer. -> 'zeurt' moet hier gewoon met een kleine letter. De dialoog en wat erachter komt vormen samen één zin. Het felle wit en gele kampvuur verlicht hun jonge gezichten. -> als je wilt zeggen dat het kampvuur wilt met geel is en dat als bijvoeglijk naamwoord voor 'kampvuur' wilt plaatsen, moet dat echt anders: 'wit-met-gele'. Als je meerdere bijvoeglijke namen voor een zelfstandig naamwoord wilt zetten, al dan niet met bijvoorbeeld 'en' ertussen, dan moeten die woorden ook in hun eentje zo voor dat zelfstandig naamwoord geplaatst kunnen worden. Dus dan zou het 'witte en gele kampvuur' worden. Aangezien een kampvuur natuurlijk niet èn helemaal wit èn helemaal geel kan zijn (wat dat in deze vorm wel zou betekenen), ligt het voor de hand dat je die twee woorden aan elkaar wilt koppelen. Die koppeling moet je dan ook echt zichtbaar maken, met streepjes. 'Te samen' is inderdaad fout, maar ook 'tesamen' is incorrect. De correcte vorm is 'tezamen', maar persoonljk vind ik dat woord hier veel te hoogdravend (het is nog lang geen Kerst). Ik zou eerder gewoon 'samen' gebruiken.Of liever nog gewoon helemaal weg laten: 'roepen ze lachend' vind ik al meer dan genoeg. Ik snap niet zo goed waar de trots van Bart bij het verdelen van de joints vandaan komt. Ik weet dat 'verdelen' in Vlaams Nederlands ook 'distribueren' betekent, maar in Nederlands Nederlands is dat niet het geval. Op een Nederlander komt het gebruik van 'verdelen' hier vreemd over: je kunt in Nederlandse ogen wel 3 dingen onder 4 mensen verdelen (al gaat dat met taartpunten makkelijker dan met joints vermoed ik), maar 4 dingen onder 4 mensen niet. In dat geval is het meer een kwestie van 'uitdelen'. Onder luid gelach en gejoel zoeken ze naar de flessen water en de aansteker in hun rugzakken tot Laura met het idee komt om gewoon een takje van het vuur te gebruiken. -> Ik denk niet dat dat takje veel zal helpen bij het zoeken naar de flessen water. Zorgvuldig formuleren is belangrijk. Tot Bart en Erik de donkere schaduw zien staan. -> Ik vind het geen gelukkige keus om dit als losse zin te schrijven. Koppel het liever aan wat er voor komt. En als de zin dan te lang wordt, kun je beter 'tot' vermijden en deze zin met 'Dan' beginnen. Jan en Laura kijken nu ook om en springen instinctief recht. -> Misschien ook een Vlaams dingetje, maar in mijn taalbeleving moet 'recht' hier 'overeind' zijn. De tekst bevat nog wel meer pijnpunten, maar ik vermoed dat die je die grotendeels ook best zelf kunt opsporen, mocht je daar behoefte aan hebben.