Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

# 254 Verrassingsreis ( aangepast)

‘Goedemorgen’, roep ik uiterst vrolijk aan de balie van Verrassingsreizen.com. ‘Waar gaat mijn reis naartoe? Vol enthousiasme gooi ik mijn rugzak op de balie. De baliemedewerker, gekleed in een pantalon met wit overhemd met opgestikt bedrijfslogo op het borstzakje begroet mij. ‘Goedemorgen, u heeft er zit in. Mag ik vragen naar uw naam?’ ‘Tessel van Struttel, meneer’. ‘Hier zijn uw reisbescheiden mevrouw Struttel. Uw medereiziger wacht hiervoor al op u op het bankje. Het is de meneer met het grijze vest. Mogen wij van verrassingsreizen.com u een fijne vakantie toewensen? ’ Ik kijk naar een onguur ogende man op het bankje. Een vest, grijs en vaal gewassen, bakkebaarden wild groeiend tot aan zijn kin met voor zich een versleten rugzak. Voeten in kousen omgeven door open sandalen. Ik voel hoe mijn enthousiasme wegebt. De fantasie waarmee ik mijn reis boekte blijkt een deceptie te zijn. “Goedemorgen, ik zou hier graag plaatsnemen” en ik kijk naar mijn gereserveerde vliegtuigstoel. De versleten rugzak houdt mijn plaatst bezet. De man haalt de rugzak weg en schuift hem onder zijn stoel. ‘Ik ben uw medereiziger op deze verrassingsreis, we gaan naar Valencia. Leuk hè?’ ‘Eindelijk eens met een echt lekker wijf op vakantie. Kom maar zitten hoor meissie!’ en hij slaat met zijn hand op de zitting. Een walm van onhoudbare lichaamsgeur dringt zich diep in mijn neus. Ik wring mij tussen de leuning en de stoel en ga zitten. Mijn tas hou ik als een schild op mijn schoot. Damn, denk ik in mezelf. ‘Kom meissie, niet zo defensief, ontspan’. De man slaat een arm om me heen en drukt mij stevig tegen zich aan. Met moeite probeer ik de stevige sigarettengeur te negeren. Met een ruk kom ik los uit zijn armen en draai mijn gezicht van hem weg. Ik buk voorover om mijn tas onder de vliegtuigstoel te duwen. Een hand wrijft ongevraagd over mijn rug. ‘Ik moet eerlijk bekennen dat ik al een tijdje geen seks meer heb gehad. Wat vind jij een lekker standje? Ik begrijp wel dat het eerst moet groeien tussen ons, dat we niet vanavond in Valencia gelijk al ehh… ’. Ik kijk met smekende blik naar de stewardess die net in het gangpad voorbijloopt. ‘Sorry, mag ik u iets vragen? Is er toevallig een andere stoel vrij in het vliegtuig?’ ‘Helaas mevrouw, het vliegtuig is helemaal volgeboekt,’ meldt de stewardess mij vriendelijk. Teleurgesteld mompel ik dat de mij toegewezen stoel prima is. ‘Ach meissie, ’t komt wel goed. De eerste keer op vakantie, dat is altijd moeilijk’, beweegt het vanonder een overhangende snor. Ik voel de druk in mijn ogen. Ik had zo’n andere verbeelding gemaakt van mijn vakantie. ‘Sorry, ik ben even naar het toilet’ en vlucht langs rijen passagiers waarna ik mijn opgekropte spanningen de vrije loop laat gaan in een huilbui. Als ik terugkom van het toilet zie ik de man over de stoel hangen en plezier maken met de andere passagiers. Op een afstandje blijf ik kijken en besef dat ik de man misschien wel veel te negatief beoordeeld heb. Als de man merkt dat ik hem aankijk en hij ziet dat ik gehuild heb, toont hij zijn medeleven en kan ik alleen maar beseffen dat ik alleen maar ga genieten van een fijne vakantie.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het zal je inderdaad maar gebeuren. Dat zou ook mijn grootste nachtmerrie zijn. Ik kon een heel eind in je verhaal meegaan, alleen bij de laatste twee zinnen raakte je me kwijt. Ik heb waarschijnlijk ergens iets gemist.

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hij blijkt een man vol humor te zijn waarmee ze echt een fijne vakantie mee tegemoet kan gaan. Vol medeleven naar haar moment. Ik begrijp je verwarring.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hij blijkt een man vol humor te zijn waarmee ze echt een fijne vakantie mee tegemoet kan gaan. Vol medeleven naar haar moment. Ik begrijp je verwarring.
Ik snap het verhaal (uiteindelijk, denk ik), maar ik struikelde ook doordat je hier en daar een stap overslaat. Neem nu de zin ‘Sorry, mag ik u iets vragen? Mag ik van deze stoel gebruik maken?’ In de conversatie lijkt die vraag gericht aan de man, want ze volgt meteen op zijn 'Ik begrijp wel dat het eerst moet groeien tussen ons, dat we niet vanavond in Valencia gelijk al ehh…' Plots is het echter een stewardess die antwoordt met ‘Bevalt deze stoel u niet mevrouw?’ Over welke stoel(en) gaat het? Bedoel je dit soms: 'Ik begrijp wel dat het eerst moet groeien tussen ons, dat we niet vanavond in Valencia gelijk al ehh… ’ Ik kijk met smekende blik naar de stewardess die net in het gangpad voorbijloopt. ‘Sorry, mag ik u iets vragen? Is er toevallig een andere stoel vrij in het vliegtuig?’ ‘Helaas mevrouw, het vliegtuig is helemaal volgeboekt,’ meldt de stewardess mij vriendelijk. Teleurgesteld mompel ik dat de mij toegewezen stoel prima is. Verder meen ik uit je commentaar te begrijpen dat de man met de onhoudbare lichaamsgeur en de kousen in sandalen die aanvankelijk heel vervelend doet, bij na de terugkeer uit het toilet plots toch aantrekkelijk is door zijn mooie blauwe ogen. Ik snap dat niet, zelfs niet als het #MeToo gedrag waarmee hij zich introduceert allemaal "maar een grapje" was. Je hebt maar één kans om een eerste indruk te maken, en die indruk heeft de antagonist in je verhaal helemaal verknoeid. Als mooie blauwe ogen die eerste indruk kunnen wegwissen, dan kan ik mij absoluut niet inleven in je hoofdpersonage. Ik weet niet wat de man vertelt aan de medepassagiers terwijl het hoofdpersonage naar het toilet is, maar als ik één van die medepassagiers was, dan zou ik niet proesten, maar mij dood ergeren aan het vrouwonvriendelijke gedrag van de man en hem er misschien wel op wijzen dat zijn gedrag niet geapprecieerd wordt. Ik kan eigenlijk voor niemand in het verhaal sympathie opbrengen. Niet voor de man, niet voor de medeplichtige medepassagiers en uiteindelijk ook niet voor het gewillig geworden slachtoffer. Dat kan je bedoeling zijn, maar het is me niet duidelijk. Misschien snap ik totaal niet waar het over gaat.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Indrany, ik zie dat je al wat tips in je verhaal hebt verwerkt. Het leest al beter, maar ik ben het met Bruno eens, dat deze man kan fluiten naar de sympathie van de lezer, ookal is hij nog zo grappig op het eind. (Je zet dus overigens wel heel overtuigend een hele nare man neer. :)) Misschien had het beter gepast als Tessel hem eens goed op zijn nummer had gezet. "De fantasie waarmee ik mijn reis boekte blijkt een deceptie te zijn." Deze zin klopt niet. Is de fantasie een deceptie? Of is het de werkelijkheid?

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Halo Indrany, … wat een en engerd zet je daar neer. Heeft elke passagier een 'verrassing' naast zich? Grappig bedacht. Zo'n reis is voor durfallen. :( :puke:

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Indrany. De naam van van Struttel vind ik echt top. Na je uitleg hierboven begrijp ik dat de stinkende man toch heel meelevend is. Ik kan me niet voorstellen dat je ondanks dat ie nu zo leuk is, je de vieze geur niet meer ruikt. Mss als je twee stoelen verder zit, je wel hartelijk kan lachen om zijn grappen. Mee eens met Bruno, als iemand deze eerste zinnen zegt, blijft de eerste indruk toch hanegen. Dus je zet de man erg goed neer, maar de emoties gaan te snel voor een verhaal van 500 w. Als je meer woorden ter beschikking hebt, zou je de ommezwaai heel interessant kunnen maken, heb ik het gevoel. Een vieze stinkerd met een gouden hart en humor, mooie karakterschets :thumbsup: Kleinigheidje: ‘Goedemorgen, u heeft er zit in: zin in. Fijne avond.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Indrany, Ik geloof niet dat ik met die man op vakantie zou gaan... Ik begrijp je verhaal en wat je wilt vertellen. In het begin moet Tessel niets van de man hebben, maar later ziet ze toch in dat hij best wel oké is. Mw.Marie geeft ook al aan dat je teveel (emoties) in het verhaal wil stoppen, maar je hebt er te weinig woorden voor. (Het is voor mij herkenbaar). Je zou een paar kenmerken van de man weg kunnen laten, bijvoorbeeld de opmerking over zijn lichaamsgeur, (maar dan verander je wel zijn personage). Op het eind is het voor Tessel tenslotte minder erg om met hem op vakantie te gaan. Ik heb je verhaal graag gelezen!

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank jullie wel voor alle reacties. Ik begrijp wat er niet goed gaat in het verhaal en dat het te veel is voor 500 woorden. Al doende leert men.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank jullie wel voor alle reacties. Ik begrijp wat er niet goed gaat in het verhaal en dat het te veel is voor 500 woorden. Al doende leert men.
Een verklaring voor de geur en de klederdracht zou eventueel een verzachtende omstandigheid kunnen zijn. Nu lijkt het gewoon een overjaarse student burgerlijk ingenieur met een gebrek aan elementaire lichaamshygiëne en sociale vaardigheden (hij deed me heel hard denken aan iemand die ik kende toen ik ingenieurswetenschappen studeerde).

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Indrany, ik kan me ook voorstellen dat je een langer verhaal in gedachte had? Het kan natuurlijk best dat de man ineens toch iets van medeleven voelt als hij de vrouw in je verhaal ziet huilen, alleen is het denk ik logischer dat HP die sympathie voor de man pas voelt nadat hij haar troost (en dat moet dan hij dan wel heeeel goed doen). Anders komt deze inderdaad redelijk uit het niets, wat zijn gedrag niet bepaald rechtvaardigd. Ik (wellicht begrijp ik het gewoon niet) snapte overigens ook niet helemaal de introductie; in de eerste alinea lijkt HP bij een balie te staan en de medereiziger op een bankje te zitten. Daarbij zou ik denken dat ze nog buiten het vliegtuig zijn (in de vertrekhal wellicht?), terwijl bij de volgende scene de HP de medereiziger in het vliegtuig ontmoet. Wel leuk gegeven en ben wel erg benieuwd naar een vervolg, daar leent het verhaal zich uitstekend voor. Zal de medereiziger zich toch nog kunnen gedragen?

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Indrany, Leuk dat je meedoet! Het is inderdaad een engerd waarmee je niet op vakantie wil, gelukkig maar dat het op het einde toch goed kwam. Wat met een kort verhaal belangrijk is, is dat je niet te veel wilt vertellen. Je ziet al in de reacties dat dat ook genoemd wordt. Je begint heel inleidend. Daar heb je bij 500 woorden de ruimte niet voor. Eigenlijk moet de lezen na de eerste honderd woorden al denken 'Getver!'. Je verhaal is ook netjes stap voor stap, wat zou er gebeuren als je begint zodra ze naast hem gaat zitten? Dan kan hij gelijk zo'n seksistische opmerking maken, zet je gelijk het karakter neer en tussen de zinnen door kun je hem omschrijven. Probeer ook de omslag niet te abrupt te laten gaan. Het is nogal wat hoe hij omslaat. Succes ermee!