Haar laatste reis #253

Ze hield van reizen. Samen met haar man had ze verre oorden bezocht. Indonesïe, Cuba, Thailand. Wat een prachtige ervaringen waren dat geweest. Vanuit haar bed keek ze naar de foto op canvas aan de muur: een kleurige straat in Havanna. Ze wist nog zo goed dat Kees die foto had genomen. Het was nog niet eens zo lang geleden. Haar ogen dwaalden naar de andere muur, waar een collage hing met foto's van de sawa's die ze bezocht hadden. Intens groene tinten. De kleuren riepen altijd een bepaald gevoel van optimisme bij haar op, maar de foto's waren genomen in een ander leven. Een leven zonder kanker. Die ellendige sluipmoordenaar die haar stukje bij beetje afnam waar ze zo van hield.. Ze draaide haar hoofd naar het nachtkastje. Daar stond een foto van haar gezin, zijzelf in het midden, ze poseerden op de bloeiende hei in Drenthe. Het was een mooi weekend geweest, samen met de kinderen in het huisje. Maar het was eigenlijk al te vermoeiend, ze had niet veel kunnen ondernemen. De wind blies zachtjes door het open raam en de vitrage waaide wat opzij. Ze ving een glimp op van de tuin. Wat had ze daar altijd graag in gewerkt, ze had echt groene vingers. Alles groeide en bloeide onder haar liefdevolle zorg. Het kon niet meer.Niets kon meer. Ze zou deze slaapkamer nooit meer verlaten. Vermoeid draaide ze haar hoofd in het kussen. Ze sloot haar ogen. Nog even, dan was ze klaar voor haar laatste reis.