#252 - Safari

‘Schiet dan!’ ‘Nee.’ ‘We hebben verdomme dertigduizend euro voor deze trip neergelegd. Schieten! Nu!’ ‘Ik kan het niet.’ ‘Ik kan het niet. Ik kan het niet. Wat ben je voor een slappeling?’ ‘Kijk dan hoe ze drinkt. Onschuldig. Dorstig. Levend.’ ‘Het is een dier. Een wild beest. Als de rollen omgedraaid waren, had ze ons allang te grazen genomen. Pak dat geweer!’ ‘Ze is prachtig.’ ‘Ja, als trofee aan de wand. Kom op nou, man. Straks smeert ze hem.’ ‘Ze is kansloos.’ ‘Dat is wel het idee, ja.’ ‘Heb je er weleens over nagedacht? Over het gemak waarmee jij een dier doodt. Een leven neemt. Is het dan niet zo dat je ook geen moeite hebt met elke andere vorm van geweld?’ ‘Psychologie van de kouwe grond. De mens is een jager, het dier zijn prooi. Het is ons recht. Bovendien, ze is zelf een kille moordenaar. Weleens gezien hoe ze de strot van een antilope doorbijt.’ ‘Ze jaagt voor voedsel, niet voor plezier.’ ‘En wat weet jij daarvan? Kan jij soms in de kop van dat beest kijken? Ik dacht het niet. Pak dat geweer op en schiet.’ ‘Nee.’ ‘Verdomme, kijk nou wat je doet. Ze schrikt op. Dertigduizend euro. Ik zal d’r hoe dan ook wat voor terugkrijgen. Hier met dat geweer. Of wou je me soms tegenhouden? Niet hè. Dat dacht ik al.’