Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 252 Deze tijd

 28 juni 2019 - 11:13
Bij de groenteafdeling van de supermarkt: ‘Hè. Hallo, jij ook hier.’ ‘Ja, even boodschappen doen tussendoor. Weet je het al van mijn moeder? Eergisteren overleden.’ ‘Ach, nog snel gegaan. Gecondoleerd in ieder geval.’ ‘Dank je wel. Het is toch nog heel naar verlopen, ondanks de goede verpleging en de lieve dokter. De rest van de familie kon zo snel niet komen. Heel moeilijk, vond ik dat. En nu moet er veel geregeld worden, maar op de rest van mijn familie hoef ik niet te rekenen.’ ‘Dat is zwaar voor je. Vervelend hoor, allemaal. Ik wens je veel sterkte, tot gauw.’ ‘Dank je.’ Deze vrouw kijkt wat in het rond en stevent af op een lange magere vrouw. ‘O Clara, goed dat ik je zie. Ik ben net naar jouw fysiotherapeut geweest. Mijn hemel, wat doet dat zeer, zeg.’ ‘Hoi Jacqueline. Ja, pijn doet het. Maar het helpt echt heel goed.’ ‘Weet je al dat mijn moeder is overleden?’ ‘Nee, gecondoleerd. Wat verdrietig.’ ‘Nou ja, ze was al een tijdje ziek hoor, daar niet van. Maar het is echt triest verlopen. Gelukkig op het einde lag ze rustig en had zo’n tevreden gezicht.’ ‘Nou, sterkte ermee.’ ‘Ja, dat heb ik wel nodig, ik moet alles alleen beslissen. Mijn broers wonen ver weg. Het is niet eenvoudig.’ ‘Dat begrijp ik. Tot gauw dan maar.’

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 juni 2019 - 12:57
Hoi Mw.Marie, Wat een treurig verhaal. Het is sneu dat niemand die mevrouw wilt helpen. Ik weet dat moslims soms naar een uitvaart gaan van een vreemd persoon (de overledene is geen bekende of familie). Dat doen ze omdat zij iedereen als gelijke zien. Allerlei mensen helpen mee met het regelen van de uitvaart. Ook onbekenden, vaak zorgen ze b.v. voor een maaltijd. Het zette mij wel aan het denken. Één dingetje, 'Nee, gecondoleerd. Wat verdrietig.' Is het niet beter om na gecondoleerd een komma te gebruiken en er één zin van te maken? Je hebt een goede dialoog geschreven, het past inderdaad bij deze tijd. Graag gelezen :thumbsup:

Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 juni 2019 - 21:24
Soms, als iemand die je heel nauw aan het hart ligt, overlijdt, vooral als je het al heel lang zag aankomen, duurt het een tijdje voor het verdriet komt. Dat is een heel vreemd gevoel: je weet dat je verdrietig hoort te zijn, maar je voelt het verdriet (nog) niet. Dat komt pas later en vaak overvalt het je op een manier die harder is dan je vreesde. Mij lijkt het hoofdpersonage in de eerste fase te zitten. Ze vertelt aan iedereen dat haar moeder overleden is op een manier die weinig verdriet verraadt. Ze doet dit, denk ik, om reacties uit te lokken in de hoop dat die haar eigen verdriet triggeren. Misschien ben ik er meer achter aan het zoeken dan er staat, maar het zette me in ieder geval aan het nadenken. Het raakte een persoonlijke snaar bij mij.

Profile picture for user N.D.D.
N.D.D.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 juni 2019 - 1:03
Als je bij ons veel volk wilt zien, moet je op zondagvoormiddag in Delhaize zijn. Soms is de parking voor het warenhuis niet groot genoeg. Het lijkt wel alsof het een plaats is waar dezelfde mensen elkaar ontmoeten om te kunnen vertellen over hun voorbije week. Soms denk ik dat het een vervangplaats voor de kerken (en de café's) van vroeger is geworden. :rolleyes: Ik weet niet goed wat je met jouw stukje wou vertellen, maar bij kwam het redelijk normaal over dat Clara aan 'haar bekenden' vertelt hoe het met haar gaat, zonder daar verder meer diepzinnigheid in te zoeken.

Geen afbeelding
edwinchantalenquinten

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 juni 2019 - 15:06
Hoi Marie, een dialoog die niet het achterste van zijn (of in dit geval 'haar') tong laar zien. Er zitten meer verhalen in, zo te lezen aan de voorgaande reacties. Ik lees het verhaal van een eenzame, verdrietige dame die radeloos op zoek is naar iemand om haar verhaal mee te delen. Goed geschreven!

Profile picture for user Tilma
Tilma

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 juni 2019 - 7:51
Iedereen is fout, of liever 'l'enfer, c'est les autres'. Je hebt de intermenselijke verbondenheid prachtig pootje gelicht in deze uitstekend symptomatisch supermarktsetting. Je wilt deze drie mensen uiteindelijk allemaal niet en daarmee ben je als lezer precies de misantroop waar het allemaal aan kapot gaat. Hulde.

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 juni 2019 - 13:46
Dag mw.Marie, Ja, het is vreemd hoe mensen reageren op verdrietig nieuws. Ik denk dat wij dat liever niet horen en er niet mee geconfronteerd willen worden. De opdracht is goed vervuld. De dialoog is aanwezig. Soms moet een mens z'n verhaal kwijt, hé?! En waarom dan niet op de parking? Een heerlijk neutrale praatplek van de inderdaad moderne tijd, waar voor praten eigenlijk geen tijd gemaakt wordt. Vroeger kwamen de buren troosten... :o

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 juli 2019 - 12:30
Hallo mw.Marie, … zou het tegenwoordig echt zo gaan? Maar als je helemaal alleen bent, hoe reageer je dan? Je hebt een eenzaam gevoel achter gelaten. Weer een bijzondere invulling van de opdracht.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2019 - 22:11
Hoi Mw.Marie, Wat een treurig verhaal. Het is sneu dat niemand die mevrouw wilt helpen. Ik weet dat moslims soms naar een uitvaart gaan van een vreemd persoon (de overledene is geen bekende of familie). Dat doen ze omdat zij iedereen als gelijke zien. Allerlei mensen helpen mee met het regelen van de uitvaart. Ook onbekenden, vaak zorgen ze b.v. voor een maaltijd. Het zette mij wel aan het denken. Één dingetje, 'Nee, gecondoleerd. Wat verdrietig.' Is het niet beter om na gecondoleerd een komma te gebruiken en er één zin van te maken? Je hebt een goede dialoog geschreven, het past inderdaad bij deze tijd. Graag gelezen :thumbsup:
Anke , dank je voor je fijne woorden. Idd er is bijna geen tijd om elkaar te kunnen bijstaan in treurige momenten. Deze dialoog vond echt plaats in een supermarkt. Ik was verbaast over hoe men met zo iets verdrietigs om ging. Dank voor je scherpe blik, het gesprek verliep ietwat hortend, dat wil ik aangeven met die punt ipv jouw komma. Fijne avond.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2019 - 22:14
Lijkt of ze eerder op zoek is naar aandacht dan steun in haar verdriet. Graag gelezen.
Fijn dat je komt lezen Indrany. Ik weet het ook niet precies, mij trof het bij deze levensechte dialoog, die ik in de supermarkt hoorde hoe men omgaat met een erdrietige situatie als dit. Naar het achterliggende gevoel van de vrouw in kwestie kan je alleen maar raden. Wat je schrijft zou ook kunnen natuurlijk. Fijne avond.

Profile picture for user Schrijfcoach Mike van Holsteijn
Schrijfcoach Mike van Holsteijn

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2019 - 22:17
Interessant verhaal! Je kunt de hoofdpersoon en de reacties op haar op meerdere manieren interpreteren. Ikzelf denk dat ze op zoek is naar aandacht, omdat het eerste wat ze tegen haar gesprekspartners zegt, is dat ze haar moeder verloren is. In een normaal gesprek komt dat toch vanzelf naar voren? In ieder geval, goed geschreven, schrijnend. Graag gelezen!

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2019 - 22:18
Soms, als iemand die je heel nauw aan het hart ligt, overlijdt, vooral als je het al heel lang zag aankomen, duurt het een tijdje voor het verdriet komt. Dat is een heel vreemd gevoel: je weet dat je verdrietig hoort te zijn, maar je voelt het verdriet (nog) niet. Dat komt pas later en vaak overvalt het je op een manier die harder is dan je vreesde. Mij lijkt het hoofdpersonage in de eerste fase te zitten. Ze vertelt aan iedereen dat haar moeder overleden is op een manier die weinig verdriet verraadt. Ze doet dit, denk ik, om reacties uit te lokken in de hoop dat die haar eigen verdriet triggeren. Misschien ben ik er meer achter aan het zoeken dan er staat, maar het zette me in ieder geval aan het nadenken. Het raakte een persoonlijke snaar bij mij.
Bruno wat een mooie reactie van jou. Idd verdriet kan op zoveel wijzen en zo verschillend voor een persoon de kop op steken plotseling. Deze dialoog hoorde ik in werkelijkheid in een supermarkt, mij triggerde het dat de vrouwen aan wie dit verteld werd, zo 'n korte reactie gaven. Marijcke geeft aan dat men niet graag over de dood spreekt en hoort, mss heeft het daar wat mee te maken. Je maakt me trots dat ik een snaar raak bij je. Ik hoop wel dat Ayla je weer opvrolijkt, stond ze alweer op de tafel? Ik heb ook eens zo'n bijzondere hond gehad :D Fijne avond.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2019 - 22:22
Als je bij ons veel volk wilt zien, moet je op zondagvoormiddag in Delhaize zijn. Soms is de parking voor het warenhuis niet groot genoeg. Het lijkt wel alsof het een plaats is waar dezelfde mensen elkaar ontmoeten om te kunnen vertellen over hun voorbije week. Soms denk ik dat het een vervangplaats voor de kerken (en de café's) van vroeger is geworden. :rolleyes: Ik weet niet goed wat je met jouw stukje wou vertellen, maar bij kwam het redelijk normaal over dat Clara aan 'haar bekenden' vertelt hoe het met haar gaat, zonder daar verder meer diepzinnigheid in te zoeken.
Hoi Nele, ik ga maar niet naar Delaize op zondag bij jullie :D Het is zo inetressant wat iedereen erin leest bij deze dialoog, die zich in werkelijkheid om mij heen afspeelde. Het blijft altijd gissen wat er achter steekt. maar als je moeder overlijdt en je vertelt het zo aan, voor mijn gevoel, relatief onbekenden en je kijkt daarbij zo om je heen van aan wie zal ik het nog meer vertellen. Dat sprak mij aan bij deze dialoog. Fijne avond.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2019 - 22:24
Hoi Marie, een dialoog die niet het achterste van zijn (of in dit geval 'haar') tong laar zien. Er zitten meer verhalen in, zo te lezen aan de voorgaande reacties. Ik lees het verhaal van een eenzame, verdrietige dame die radeloos op zoek is naar iemand om haar verhaal mee te delen. Goed geschreven!
Chantal, dat gevoel had ik ook toen ik deze dialoog in werkelijkheid hoorde. Fijne avond.

Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2019 - 22:25
Bruno wat een mooie reactie van jou.
Ik heb ervaring met verdriet... Niet 100% toepasselijk (en niet het verdriet waar ik naar verwijs), maar ik heb ooit deze anekdote gepubliceerd in het magazine "Autisme Centraal": http://azertyfactor.be/tekst-lezen/20878/als-het-… Vervang Ivo door Inigo en Jacob door Jago, en je hebt het verhaal zoals het echt gebeurd is.
k hoop wel dat Ayla je weer opvrolijkt, stond ze alweer op de tafel? Ik heb ook eens zo'n bijzondere hond gehad :D Fijne avond.
Het is voor mij nog maar middag; ik ben momenteel in Los Gatos, Californië. Ayla is "op vakantie" bij mijn ouders (die haar veel te veel verwennen) :D

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2019 - 22:26
Iedereen is fout, of liever 'l'enfer, c'est les autres'. Je hebt de intermenselijke verbondenheid prachtig pootje gelicht in deze uitstekend symptomatisch supermarktsetting. Je wilt deze drie mensen uiteindelijk allemaal niet en daarmee ben je als lezer precies de misantroop waar het allemaal aan kapot gaat. Hulde.
Als ik met deze dialoog jou aan Sartre laat denken, dank voor je supercompliment :o Fijne avond.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2019 - 22:29
Interessant verhaal! Je kunt de hoofdpersoon en de reacties op haar op meerdere manieren interpreteren. Ikzelf denk dat ze op zoek is naar aandacht, omdat het eerste wat ze tegen haar gesprekspartners zegt, is dat ze haar moeder verloren is. In een normaal gesprek komt dat toch vanzelf naar voren? In ieder geval, goed geschreven, schrijnend. Graag gelezen!
Dank je schrijfcoach Mike, vooral dat je komt lezen, dat doen niet alle schrijfcoaches. Zoals ik al aangaf, het gaat mn. om de manier waarop dit gebeurde, hetgeen mij triggerde. Dank voor je compliment, word ik blij van. Fijne avond.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2019 - 22:32
Dag mw.Marie, Ja, het is vreemd hoe mensen reageren op verdrietig nieuws. Ik denk dat wij dat liever niet horen en er niet mee geconfronteerd willen worden. De opdracht is goed vervuld. De dialoog is aanwezig. Soms moet een mens z'n verhaal kwijt, hé?! En waarom dan niet op de parking? Een heerlijk neutrale praatplek van de inderdaad moderne tijd, waar voor praten eigenlijk geen tijd gemaakt wordt. Vroeger kwamen de buren troosten... :o
Marijcke idd over de dood willen we liever niet praten, zou het magisch zijn, bang als je erover praat dat het jou ook gaat gebeuren? De mens zit interessant inelkaar, we kunnen er over blijven schrijven :nod: Leuk dat je de parking noemt als neutraal terrein, mss praat dat idd wel veel gemakkelijker. Fijne avond.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2019 - 22:34
Hallo mw.Marie, … zou het tegenwoordig echt zo gaan? Maar als je helemaal alleen bent, hoe reageer je dan? Je hebt een eenzaam gevoel achter gelaten. Weer een bijzondere invulling van de opdracht.
Riny, dit is idd een waar gebeurde dialoog. Bijzonder dat je het eenzame gevoel benoemt, het zou zomaar kunnen. Fijn dat je mijn inzending kan waaarderen. Fijne avond.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2019 - 22:46
Bruno wat een mooie reactie van jou.
Ik heb ervaring met verdriet... Niet 100% toepasselijk (en niet het verdriet waar ik naar verwijs), maar ik heb ooit deze anekdote gepubliceerd in het magazine "Autisme Centraal": http://azertyfactor.be/tekst-lezen/20878/als-het-… Vervang Ivo door Inigo en Jacob door Jago, en je hebt het verhaal zoals het echt gebeurd is.
k hoop wel dat Ayla je weer opvrolijkt, stond ze alweer op de tafel? Ik heb ook eens zo'n bijzondere hond gehad :D Fijne avond.
Het is voor mij nog maar middag; ik ben momenteel in Los Gatos, Californië. Ayla is "op vakantie" bij mijn ouders (die haar veel te veel verwennen) :D
Ha die Bruno, hier is de zon al onder :nod: Net je tekst gelezen van je link. Helemaal met je eens dat deze mensen veel gevoeliger zijn, mooi hoe je aangeeft dat het verdriet als pijn echt gevoeld wordt. Fijne middag nog :thumbsup:

Geen afbeelding
SanVis

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 juli 2019 - 15:00
Oh, wat vreselijk en schrijnend. Ik lees het toch vooral als een vrouw die er na het overlijden van haar moeder alleen voor staat en steun zoekt, maar die niet vindt. Dat is heel verdrietig. Misschien dringt ze zich iets te veel op, maar dat is in zo'n emotionele situatie begrijpelijk. Maar een goed geschreven dialoog. Ik zie het voor me en het geeft me een akelig gevoel, dus het is gaan leven.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 juli 2019 - 22:09
Oh, wat vreselijk en schrijnend. Ik lees het toch vooral als een vrouw die er na het overlijden van haar moeder alleen voor staat en steun zoekt, maar die niet vindt. Dat is heel verdrietig. Misschien dringt ze zich iets te veel op, maar dat is in zo'n emotionele situatie begrijpelijk. Maar een goed geschreven dialoog. Ik zie het voor me en het geeft me een akelig gevoel, dus het is gaan leven.
SanVis dank voor je fijne reactie. Je maakt me er blij mee, fijne avond.