Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#248 Jón Kalman Stefánsson - Over sneeuw en de warmte van woorden

"De strijd om het bestaan en dromen passen niet bij elkaar, poëzie en gepekelde vis zijn tegenstellingen en niemand kan van zijn dromen eten." De boeken van de IJslandse schrijver Jón Kalman Stefánsson zijn van een onbeschrijfelijke schoonheid. De poëzie van zijn teksten zo mooi, dat ik er gelukkig van word. Mijn stukje sluit aan bij zijn trilogie over 'de jongen' die zijn vriend verliest tijdens een sneeuwstorm op zee en die samen met de postbode Jens een barre tocht over de IJslandse hoogvlakte maakt. ---- Zodra ik het boek open, begint het te sneeuwen. Ik trek de dekens op tot onder mijn kin, maar kan niet voorkomen dat mijn handen binnen een paar minuten tintelen van de kou. Toch is het van het grootste belang dat ik het boek hoog hou, dicht bij mijn ogen, zodat ik de woorden in het zwakke licht van mijn leeslampje kan lezen. Ik tuur in de sneeuwstorm, knipper de vlokken van mijn wimpers en dan zie ik hem. De jongen. Hij is niet meer dan een tegendraadse beweging in de gure noordenwind, maar soms is dat alles wat je nodig hebt. Een werveling in de razernij van het leven. Ik duik nog dieper en dan loop ik naast hem. Hij draait zijn hoofd mijn kant op en ik probeer bemoedigend naar hem te   glimlachen. Mijn poging verzandt echter in een bevroren grimas, terwijl de jongen zijn ogen weer op de grond richt. En dat is natuurlijk veel verstandiger aangezien het pad onder de ijzige sneeuw ligt en niet in mijn ogen. We ploeteren stilzwijgend verder door de storm; bladzijde na bladzijde trekt ze ons dieper het hoogland in. Een hele tijd is er niets anders te horen dan het razen van de wind, en het gekreun van de bergen.  Maar dan begint de jongen te praten. Dichtregels manoeuvreren tussen de zware sneeuwvlokken door; dansen mijn kant op waar ze smelten op mijn lippen. En ik drink en drink en vergeet dat je daar in deze kou alleen maar meer dorst van krijgt; het verlangen nooit gelest zal worden. De jongen citeert de mooiste woorden van dichters uit het hoge noorden en de lichtheid van de zinnen lijkt hem uit de diepe sneeuw omhoog te trekken, lijkt hem eraan te herinneren dat zijn hart nog steeds klopt. En dat is goed, want zolang een hart klopt, is er nog niets verloren. Maar dan hapert de jongen. Nu komen de woorden niet meer naar buiten, maar sijpelt de kou naar binnen. Hij struikelt en valt languit in de sneeuw. Hij verlangt ernaar zijn ogen te sluiten, de storm buiten te sluiten, het pad te laten voor wat het is. Ik worstel me naar hem toe, trek aan zijn arm. Nee, je mag nu niet opgeven, schreeuw ik tegen de wind in. Ik trek aan zijn arm en langzaam komt hij weer overeind. Kom op, nog een klein stukje, meer is het niet. Ik kijk hem liefdevol aan. Ik heb alvast vooruit gebladerd; op de volgende bladzijde kan je schuilen.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Edwin, Dit is een mooi stuk proza. Ik ga proberen om een boek te pakken te krijgen van deze Noorse schrijver. Graag gelezen. Nog een mooi weekend toegewenst. :o Ik vraag me alleen af, welke tekst is van de schrijver en welke tekst is van jou?

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Marijcke, dank voor het lezen en je reactie! En leuk dat je op zoek gaat naar een boek van Stefánsson. Het is echt de moeite waard. Met betrekking tot de tekst: alleen het citaat aan het begin is van de schrijver. De rest is van mij. Uiteraard haak ik daarbij wel aan op zijn verhaal, maar dan vanuit mijn eigen oogpunt.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Chantal, … wat heb je dat knap gedaan. Ook ik heb de naam Stefánsson genoteerd! Ik heb wel een: AEvar Örn Jósepsson: Zwarte engelen. Wat is lezen toch fijn. :nod: :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Jon Kalman Stefansson... Ook genoteerd op de te lezen-lijst... Ik hoop maar dat de opdracht volgende week minder tips zal opleveren, want om al dat moois te kunnen bijhouden... :) PS: "Paarden stelen" van Per Petterson vond ik ook een heel bijzonder boek. Het is niet dik, leest vlot en met een zeer geslaagde verhaalstructuur waarin heden en verleden elkaar naadloos aanvullen.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Chantal, Wauw! Wat heb je dat mooi geschreven. Je maakt mij ook nieuwsgierig naar het boek. In september gaan we naar IJsland op vakantie, maar ik was er zojuist al heel even ;) Dank voor je mooie verhaal!

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Pracht verwarmend verhaal, het doet mij denken aan: de huilende molenaar van Arthur Paasilinna. Ik kon dit boek helaas niet vinden bij mij, waarschijnlijk op iemands anders nachtkasje, zie ik wel weer een keer terug :nod: Ik neem deze titel ook mee in mijn lijst, wat een geweldige opdracht deze week weer. Chantal je schrijfwijze geeft een pachtige kleurklank weer, die ik in de Scandinavische literatuur goed kan plaatsen, knap :thumbsup: Fijne avond.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Riny, dank voor je fijne reactie! En lezen is inderdaad heerlijk! !! Nele dank voor je tip! Ik heb heel wat te lezen de komende tijd :) Anke, wat een heerlijk vooruitzicht! Je zal vast heel veel inspiratie opdoen in IJsland. Marie, dank voor je compliment. Helemaal blij mee!

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hey Chantal, Ik ken de schrijver niet en kan de stijl derhalve niet goed beoordelen, maar wat heb je dit schitterend beschreven. Toch zie ik er typische Chantal kunstjes in zoals de dubbelbeladen "lichtheid" zo kort na het hoge Noorden en de jongen die 'hapert' nadat er daarvoor nog een hart klopte in de tekst. Dit zijn de staaltjes poëzie die jij als geen ander in je teksten weet te stoppen. Nou, misschien Jon Kalman Stefansson dan, maar ik laat het aan jou dat te beoordelen. Top!

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dat zijn al een hoop mooie reacties, je hebt met je eigen stuk veel mensen enthousiast gemaakt voor een andere schrijver, dat is een grote winst! Het is inderdaad een hele mooie tekst, die je hebt geschreven, maar kijk uit dat je niet het oog op het verhaal verliest door de poëtische beschrijvingen. In dit geval past het goed bij de tekst, natuurlijk, maar vergeet nooit wat je wil vertellen. Graag gelezen!

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Tilma, dank voor je lovende woorden. Die doen me goed! Mike, bedankt voor je reactie en je kritische noot. Goed om in gedachten te houden, als ik weer een uit de poëtische bocht mocht vliegen.