Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#248 Ongelukkig zijn is een vloek

‘Niet lang na al deze reuring en mijn persoonlijke paniek ontwaardde ik bij mezelf de eerste kiemen voor een gedachtegang die in de loop der jaren zou uitgroeien tot een taaie liaan en zich grofweg als volgt laat omschrijven: goed het was eens leukliefenmooi, maar nu is het weg of kapot en moet je niet jammeren of treuren, maar je inspannen om ooit een goed leven te kunnen leiden.’ (Uit ‘Vallen is als vliegen’, Manon Uphoff) Simpelweg omdat je in je wezenloos bestaan nou eenmaal veroordeeld bent tot het streven naar enige goedheid, wat dit ook moge betekenen. Kwade herinneringen slepen je mee naar de duisternis, maar het is jouw doel om deze zwartgalligheid niet wensen waar te nemen. Dus streef je naar nietige vrolijkheid en semi-plezierige situaties, om jezelf en je omgeving er honderd procent van te overtuigen dat je een soort van gelukkig bent. Toen ik jong was, laten we zeggen een jaar of vier- vijfentwintig, was de vrolijkheid nog minder nietig en bestond dat ‘soort van’ gelukkig nog niet. We schrijven 1989, net nadat de eerste ‘scheuren’ in de Berlijnse muur zichtbaar werden. Vergelijkbare scheuren zaten er in de wanden van het kraakpand, waarvan ik nog steeds niet snap dat ik er nog niet ben uitgezet. Later zouden de scheuren zich vooral in mijn hoofd bevinden, maar dat wist ik destijds nog niet. Tom, destijds nog knap, intelligent en charismatisch, ligt languit op de sofa die ik bij het grofvuil had gevonden. Neil Young galmt uit de radio zijn ‘Rocking in the Free World’ en Tom zingt elke noot mee. Ik corrigeer hem op zijn Engels, grammaticaal en zinsopbouw. Hij zucht, maar stelt wel dat ik ergens een punt heb. Wist ik ook dat Tom me drie jaar later dusdanig zou vernederen, dat er van mij slechts een klein bergje hulpeloosheid overbleef? Als het antwoord ‘nee’ is, blijft de zelfkwellende vraag of ik het had moeten weten. Zijn welgestelde manier van praten en charmante oogopslag, in combinatie met mijn haast kinderlijke, dromerig opportunistische kijk op hem; verraden in ieder geval dat de situatie niet de mogelijkheid gaf het te weten. Van de dag waarop Tom in de ‘Kwade Geest’ was veranderd kan ik me weinig details herinneren. Met uiterste zorgvuldigheid, waarvoor je in een cynische bui iets van bewondering kan opbrengen, heeft hij mijn geest bewerkt. Dusdanig, dat er voor mij alleen een versplinterde herinnering overblijft. Ik kan het alleen mezelf verwijten dat ik er destijds voor koos om dit bij voorbaat al kwellende avontuur met hem aan te gaan. Maar wel op een dusdanig minimalistische wijze, dat dit niet de dagelijkse vrolijkheden teniet doet.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Manon Uphoff hanteerde (naar mijn mening) een zeer poetische, originele schrijfstijl in dit boek. Alleen al om die reden is het heel erg de moeite waard. Om hier ook maar enigszins in de buurt van te komen vond ik een erg lastige opgave, hoop dat dit het nog een beetje recht doet.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Virtuosuo, ik heb nog nooit iets van deze schrijfster gelezen, maar je stukje maakt me nieuwsgierig. De stijl waarin je schrijft is erg mooi en brengt een bepaald gevoel teweeg. Ik heb sommige zinnen wel vaker moeten lezen, maar het was de moeite waard!

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Virtuoso, Met veel interesse je merkwaardige maar boeiende inzending gelezen. Mooie zinnen, mooie vondsten. Het zal wel een literair hoogstandje zijn, maar mij stemt het geheel erg treurig. Maar ik ben van de oude stempel, vandaar misschien. Nog een fijn weekend toegewenst met veel positieve inspiratie. :o

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Vurtuosuo, … je hebt me met een hamerslag geraakt. :!: er ontstonden lichtjes! Manon Uphoff was laatst nog op tv. VPRO ?

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Is bij deze genoteerd op mijn te lezen-lijst. Van harte bedankt voor deze boekentip. :) :thumbsup:
Graag gedaan. Echt aanradertje.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Virtuosuo, ik heb nog nooit iets van deze schrijfster gelezen, maar je stukje maakt me nieuwsgierig. De stijl waarin je schrijft is erg mooi en brengt een bepaald gevoel teweeg. Ik heb sommige zinnen wel vaker moeten lezen, maar het was de moeite waard!
Dankjewel, heb haar stijl geprobeerd te volgen, maar zoals ik al zei dit is nog niet zo makkelijk. Als je ook nog van plan bent het boek te lezen, houd er rekening mee dat je vaak ook zinnen een paar keer moet lezen om er door te komen. Ik had dat tenminste wel bij dit boek, haar taalgebruik is poetisch en er zitten veel lange zinnen in. Maar had wel het idee dat het ook echt loonde de zinnen een paar keer te lezen.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Virtuoso, Met veel interesse je merkwaardige maar boeiende inzending gelezen. Mooie zinnen, mooie vondsten. Het zal wel een literair hoogstandje zijn, maar mij stemt het geheel erg treurig. Maar ik ben van de oude stempel, vandaar misschien. Nog een fijn weekend toegewenst met veel positieve inspiratie. :o
Dankjewel voor de feedback. Het boek is ook niet al te vrolijk, en dan druk ik me nog voorzichtig uit. Zonder verder op de inhoud in te gaan (ook voor de mensen die het nog willen lezen), kan ik wel zeggen dat ze een inktzwart thema behandeld. Maar wel op een open en inspirerende wijze.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Vurtuosuo, … je hebt me met een hamerslag geraakt. :!: er ontstonden lichtjes! Manon Uphoff was laatst nog op tv. VPRO ?
Dank voor de tip, ik denk dat je VPRO boeken bedoeld? Heb het fragment bekeken.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Virtuoso heel knap geschreven, ik krijg ook een inktzwart gevoel bij deze tekst, zoals je bij # Marijcke aangeeft. Ik ken deze schrijfster niet, maar geloof dat je het heel natuurgetrouw weergeeft. Bewonderenswaardig hoe ik nu een heel andere stijl van je lees :thumbsup: Fijne avond.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Knap stuk! Je hebt zeker de juiste sfeer te pakken, alleen mis ik hier en daar nog het poëtische van Uphoff. Je gebruikt minder beeldspraak, desondanks doet het niet onder aan de stijl van Uphoff. Graag gelezen!