Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#242 Gerda's neergang.

Hé, ik ken jou, denk ik. Naast mij gaat een vrouw zitten. En jawel, ze aait heel zacht over mijn kop en nu kriebelt ze ook nog op dat superlekkere plekje achter mijn oor. Ik kwispel naar haar. Ze wordt er blij van, dat voel ik. ‘Gerda, je bent nu een oude hond. En dan is er weleens een ongelukje ’s nachts in de keuken. Na je epilepsie aanvallen weet je het allemaal niet zo goed meer. Ik zie het in je ogen, ‘ zegt de vrouw naast me. Ik weet niet waar het mee te maken heeft, ik laat haar maar praten. Trouwens Gerda komt me wel bekend voor. Zou die hier ook wonen? ‘Gelukkig is Rambo er, hij helpt je zo lief,’ de vrouw huilt. Snel haal ik mijn tong over haar wang, ze is zo lief voor mij, zij moet niet huilen. Meteen lacht ze en knijpt zachtjes in mijn nek. Ik heb het gevoel dat ik hier welkom ben. Al herken ik het hier niet zo goed. Die grote herder schijnt het allemaal te weten. Daar komt ie weer. ‘Wil je gaan liggen op het zachte kussen of liever op de bank,’ vraagt hij. ‘Mag dat,’ vraag ik. ‘Jij wel hoor, kom maar mee.’ De bank is wel hoog, zou ik erop kunnen komen? De herder duwt zijn grote neus en kop onder mijn buik, met een zwieper lig ik op de bank. Wat ben ik moe. Ik knipoog naar die bruine vriend van me. Dan ren ik over de hei, voel de wind langs mijn oren. Daar is de zee, het is warm, kinderen spelen in het zand. Ik pak een schepje van een van hen in mijn bek, ren de zee in. Achter me hoor ik een bekende stem: ‘Gerda, nee, dat mag niet.’

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Marie, wat een ontroerend stukje heb je geschreven. Warm en liefdevol. Een klein dingetje : bij de zachte basstem was ik er even uit. Het trekt me uit het hondengevoel, omdat ik het iets te menselijk vind klinken. Ik zou het daarom weglaten en er gewoon 'vraagt hij' van maken. Verder spat de liefde voor onze trouwe viervoeters er weer vanaf. Mooi gedaan Marie!

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoewel het lichtjes anders verliep, voelde ik een steek van verdriet bij het lezen van je inzending omdat het herinneringen opriep aan onze vorige hond die 14 jaar werd (en die we vorig jaar helaas hebben moeten laten inslapen omdat ze te veel pijn had). Je hebt dit heel gevoelig neergeschreven op een manier die perfect bij de opdracht "vanuit een ander perspectief" past. Heel mooi!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie, … wat een heerlijk verhaal over Gerda. Zij kan zelfs dromen. Wat knap van je om te schrijven vanuit een hond. Dus echt vanuit een ander perspectief. :nod: :thumbsup:

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Marie, wat een ontroerend stukje heb je geschreven. Warm en liefdevol. Een klein dingetje : bij de zachte basstem was ik er even uit. Het trekt me uit het hondengevoel, omdat ik het iets te menselijk vind klinken. Ik zou het daarom weglaten en er gewoon 'vraagt hij' van maken. Verder spat de liefde voor onze trouwe viervoeters er weer vanaf. Mooi gedaan Marie!
Wat een mooie complimenten geef je mij Chantal, je maakt mijn Pasen extra mooi. Wat betreft de basstem: ik wilde er iets vertederends inleggen. Het komt idd te menselijk over, kan ook weer niet voor een hond. Goed dat je aangeeft dat je daar uit het verhaal rolt. Ik denk daar nog verder over na. Voor nu schrap ik de basstem. Vrolijk Pasen.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoewel het lichtjes anders verliep, voelde ik een steek van verdriet bij het lezen van je inzending omdat het herinneringen opriep aan onze vorige hond die 14 jaar werd (en die we vorig jaar helaas hebben moeten laten inslapen omdat ze te veel pijn had). Je hebt dit heel gevoelig neergeschreven op een manier die perfect bij de opdracht "vanuit een ander perspectief" past. Heel mooi!
Bruno, afscheid nemen van je hond doet altijd pijn. Gelukkig heb je nu Ayla. En haar maak je ook weer blij. Dank je wel voor je compliment, mijn Pasen wordt er nog beter van. Vrolijk Pasen

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie, … wat een heerlijk verhaal over Gerda. Zij kan zelfs dromen. Wat knap van je om te schrijven vanuit een hond. Dus echt vanuit een ander perspectief. :nod: :thumbsup:
Riny, bedankt voor je mooie lovende woorden, je maakt me blij. Ik wens je vrolijk Pasen toe.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat werkt het perspectief hier goed om het niet meer weten wie je bent te verbeelden. Je roept bij mij vertedering en verdriet op. Op een paar plekken in het verhaal dacht ik dat je te veel tell gebuikt in plaats van vertonen. Je zou het verhaal langer kunnen maken en meer details toevoegen, het vertragen. Meer stilstaan nog bij het moment en de sfeer. Dat past denk ik wel bij het verhaal. Goed gedaan!

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat werkt het perspectief hier goed om het niet meer weten wie je bent te verbeelden. Je roept bij mij vertedering en verdriet op. Op een paar plekken in het verhaal dacht ik dat je te veel tell gebuikt in plaats van vertonen. Je zou het verhaal langer kunnen maken en meer details toevoegen, het vertragen. Meer stilstaan nog bij het moment en de sfeer. Dat past denk ik wel bij het verhaal. Goed gedaan!
Dank schrijfcoach Odile voor je commentaar en je compliment tav perspectief en emoties. Idd het tell komt door de gesproken tekst van de baas van de hond, ik denk dat je daar tell bedoelt? Je aanwijzingen hoe dit te veranderen ervaar ik als zeer leerzaam. Fijne avond.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
'Ze wordt er blij van, dat voel ik' is een voorbeeld van tell: je zegt het aan de lezer hoe het is, in plaats dat je de lezer zelf een conclusie laat trekken. (ik ken deze valkuil maar al te goed, hoor) Maar soms is het niet erg om dat te doen. Bekijk het per keer en besluit zelf of je het laat staan. Wat ik zelf doe is, wanneer ik een goede reden heb om het wel te doen, laat ik het staan.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
'Ze wordt er blij van, dat voel ik' is een voorbeeld van tell: je zegt het aan de lezer hoe het is, in plaats dat je de lezer zelf een conclusie laat trekken. (ik ken deze valkuil maar al te goed, hoor) Maar soms is het niet erg om dat te doen. Bekijk het per keer en besluit zelf of je het laat staan. Wat ik zelf doe is, wanneer ik een goede reden heb om het wel te doen, laat ik het staan.
Nu begrijp ik het. Reuze dank voor deze uitleg en nogmaals langskomen. Fijne avond.