#241 Gerda en de bitterballen
‘Wat ik nou weer meegemaakt heb, Marie.’
‘Ik mag hopen dat Gerda lekker gewandeld heeft, Jan.’
‘Nou zeker en ze heeft zich fantastisch vermaakt. Ik loop met haar langs ‘de gele Schuit’ en wat denk je: Gerard en Willem zitten daar aan een tafeltje in het zonnetje, uit die koude oostenwind. Het is meteen: ”Gerda kom effetjes met je baas een drankje doen.” Nou ja, daar kan ik geen nee op verzinnen natuurlijk. Ik zit nog niet of daar komt zo’n hele grote Duitser aan. Hij bestelt: “Sechs bier und eine Portion Bieterballn.”
Dat had ie niet moeten doen, Gerard en Willem direct lachen en ja hoor Gerda spurt naar ‘m toe en gaat aandoenlijk zitten opkijken tegen die grote vent en heel hard hijgen.
Zegt die vent: “Barmeister, die Hundin had durst, gebe Sie ihr wasser, bitte.”
Charles achter de bar grinnikt: “Die Gerda heeft zin in wat anders, kan ik je vertellen.”
Gerda ziet drie mooie meissies zitten in van die nauwe spijkerbroekjes met van die heerlijke rode hakken aan en gaat meteen snuffelen bij hen. Het klikt meteen, zegt er eentje: “Ach wat een lieve boxer zeg. Wij hadden vroeger thuis ook altijd zulke honden.”
Dat was natuurlijk meer dan genoeg en Gerda schuift aan bij de dames. Ze legt haar kop op een van die spijkerbroekbenen en ja, een hele grote zwarte vlek, want ik was net met Gerda in het parkje geweest.
“Geeft niks hoor meisje,” zegt die lieve meid.
Dan komt die Duitser voorbij met zijn bitterballen en gaat naast ons zitten met zijn vrienden.
Een herrie van jewelste, met die mannen. Dat beest kleeft helemaal aan die vent, springt bij die man op schoot. Roept ie van: “Nein nein nein.” Gerda reageert niet op mijn stem. Kan dat beest ook niets aan doen, met die zware stemmen van de buren.’
‘Jan, heb je niet meer biertjes dan eentje gedronken. Verdorie nog aan toe.’
‘Nee Marie, je kent me, dat zou ik nooit doen op een wandeling. Op straat onder invloed,’ grinnikt Jan.
Zeggen de jongens: “Jan, dat wordt een portie bitterballen mèt, anders kan je naar je Gerda’tje fluiten.”
Dus ja, ik kon er natuurlijk niet onderuit.’
‘Welja, bitterballen er ook nog bij, toe maar. Nee Jan, je trekt je echt wat aan van de bezuinigingen die we samen besproken hebben.’
‘Zo duur zijn ze ook weer niet. Charles komt even later met de bitterjongens mèt aan. Gerda spurt naar me toe en gaat lekker zitten kwijlen.
Ik zeg: “Hoppa, eentje mèt.” Gerda vangt ‘m meteen.
Toen die Duitser, zegt ie: “Geben Sie ihre Hundin ein Bieterbal? Schämen Sie sich nicht, dass darf man allerdings nicht.”
Zegt Willem: “Jezus man, maak je niet dik, Gerda kan alles aan hoor. Kijk dan, je ziet dat het beestje lekkere leverworst krijgt.” En wij stikken van de lach.
Dat leek die Duitser niet te kunnen waarderen en hij staat op. Gelukkig is Charles zoals altijd de snelste.’
Hoi Marie, Je verhaal
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Ik heb dezelfde opmerkingen
Lid sinds
6 jaarRol
supering schreef: Hoi Marie,
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Bruno Lowagie schreef: Ik heb
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Hoi mw Marie, je hebt het
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Annette Rijsdam schreef: Hoi
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Tweede versie, omzetten in
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Ja Marie, dit leest veel
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Ja veel beter! Goed
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Fief schreef: Ja Marie, dit
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Annette Rijsdam schreef: Ja
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Hallo mw.Marie, … o jee, als
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Riny schreef: Hallo
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol