#240 Mr. Pitch Perfect

Als George de lift instapt knipoogt hij naar zijn spiegelbeeld dat hem vanaf de achterwand triomfantelijk aankijkt. 'Well done, Mr. Pitch Perfect' mimed hij naar zichzelf. Hij laat de woorden geruisloos door zijn mond rollen, proeft ze en uiterst tevreden met de smaak ervan, drukt hij op het knopje van de veertiende verdieping. Er meer dan klaar voor om zijn net behaalde succes onder de neus van zijn collega's te wrijven. Net als de liftdeuren willen sluiten, schuift er een glimmende schoenenneus tussen, gevolgd door een keurig maatpak. CEO Van Dalen stapt naar binnen en groet George met een nauwelijks zichtbaar knikje. George's hart maakt een sprongetje. Van Dalen zal pas op de zestiende verdieping uitstappen. Net genoeg tijd om hem persoonlijk over zijn grote vangst te vertellen; zolang hij de koetjes en kalfjes maar overslaat. 'Ik kom net van de bespreking met Unilever.' valt George met de deur in huis. Zoals hij verwacht, kijkt Van Dalen op. 'In the pocket als je het mij vraagt.' Nu is het de bedoeling dat Van Dalen enthousiast reageert, maar in plaats daarvan werpt hij George een verstoorde blik toe. Even is George uit het veld geslagen, maar dan stiert hij door. 'De deal zal morgen..' 'Goedemorgen!' Jessica van het bedrijfsrestaurant stapt de lift in. De geur van warme broodjes vult de ruimte. George flitst geïrriteerd langs haar blozende gezicht, voordat hij zich weer omdraait naar Van Dalen. Maar op het moment dat hij verder wil gaan met zijn verhaal, neemt Jessica het over. 'Ach, meneer van Dalen, ik hoorde het van uw vrouw. Wat een narigheid. Hoe is het nu met haar?' Van Dalen glimlacht triest. 'Lief dat je er naar vraagt Jessica. Vandaag horen we meer.' Met open mond ziet George hoe Jessica de CEO een kneepje in zijn arm geeft. 'Het komt vast goed' zegt ze bemoedigend. Dan stopt de lift. Het getal veertien licht op boven de deur. George aarzelt. 'Meneer Van Dalen, ik..' Maar plots gebeurt het ondenkbare; mr. Pitch Perfect staat met zijn mond vol tanden.  Compleet overvallen door zijn eigen stilte, stapt hij de gang in. Achter zijn rug hoort hij de liftdeuren zachtjes sluiten. De woorden 'sterkte met uw vrouw' sterven op zijn lippen.