Schrijfopdracht # 239 - Identiteitsprobleem Van Martje tot Marthe Mama gaat naar de stad om een lappenpop te kopen opgewonden wacht Martje bij haar rieten wagentje het bedje is opgemaakt, nu pop er nog in Haar moeder komt thuis met een grote gevulde tas ‘Mammie heb je popje?’ Zij kijkt naar haar dochter en zegt: 'Nee kind, ze hadden zulke lelijke gezichtjes.’ Dan gebeurt er iets in Martje: een griezelig overheersend angstig gevoel van verlatenheid overspoelt haar, nestelt zich in haar - zij valt stil van dit alles heeft zij nog geen benul In haar voortgaande leven komt dit gevoel vaker terug ze probeert er langs heen te leven begrijpt het niet - weet het niet te benoemen tót die keer in het museum van Jopie Huisman Marthe ziet nu het lappenpopje van haar dromen als schilderij aan de wand op een hoopje vodden Een traan rolt over haar wang jaren vallen weg zij begrijpt het gevoel van lang geleden -.-.-.-.-. Na een aantal vragen volgt nu een verduidelijking: Samen hadden zij het bedje opgemaakt. Martje was er daardoor heilig van overtuigd dat zij het popje zou krijgen. Nu kreeg ze het niet omdat moeder vond dat het een lelijk gezichtje had. Leg dat een kind, in deze situatie, maar eens uit. Toen mama haar later - zo af en toe - wat over haar leven vertelde, begreep Marthe in het Museum van Jopie Huisman opeens: het waarom! Mam, jij vroeg eens om een gebaksstel met zilveren randje, toen kreeg jij er een met een lelijk bloemenrandje; je schoonzussen konden je niet uitstaan. Jij wilde mij alleen maar mooie dingen geven. Van coach Mike, mocht ik mijn creativiteit laten vloeien, toen verscheen de opdracht in deze vorm.