#234 Go West

Oma “Gelukkige verjaardag oma! Ik heb goed en minder goed nieuws voor je. Morgen kom ik terug. Om te blijven, dit keer. Jawel, ik heb al een ticket voor de Dixieland bus. Het minder goede nieuws is dat ik een fietser aangereden heb omdat ik aan het appen was achter het stuur.” … “Nee, het was gelukkig niet zo erg. Op wat schaafwonden na dan.” … “Bluetooth? Nee, oma: de werkgevers zijn hier zo gierig. Mijn beslissing om naar dit wespennest te komen was helemaal verkeerd. Ik mis de bergen, de Amish, jouw kookkunst en bovenal jouw wijze nuchterheid. Tot morgenavond!” Date “Ga je met me mee?” De wetsdienaar “Meneer de agent, ik heb de fietser niet gezien omdat ik aan het appen was naar een klant. Je mag mijn rijbewijs hebben, met de complimenten aan “The We Sell Everything Company”. Ik zal het niet meer nodig hebben. Bij ons in West-Virginia zijn paarden nog een heel gewoon vervoermiddel. Misschien kun je een tip in het oor van mijn baas fluisteren? Jullie hebben toch ook Bluetooth? Zo duur kan dat toch allemaal niet zijn?” Beste vriend “Ik zal je missen, maat. Laten we nog een whisky nemen. Denk eraan: ik houd een kamer voor je vrij, voor het geval je het hier ook niet langer uithoudt.” Therapeut “Ik ben genezen, Peutermans. Op het moment dat ik de fietser aanreed, realiseerde ik me waarom iedereen hier een therapeut nodig heeft. Het zijn niet de mensen die ziek zijn, maar het zijn de systemen in deze samenleving die ons ziek maken. Deze economie, waar we ons voortdurend in voorbij hollen creëert constant conflicten met de menselijkheid. De eisen waaraan je moet voldoen en de snelheid waar het mee moet gebeuren maken hypocriete monsters van ons. Het systeem perst mensen uit alsof het citroenen zijn. Daarom is er zo veel verzuring. En bitterheid. Voor zij die al helemaal uitgeperst zijn, rest er alleen nog maar de smaak van de schil. Ik heb het hier helemaal gezien, Mister Toddler. I go west, while I am still juicy.“