#232 Het oppasprobleem

Nele, genoten van deze kronkel! Het had zomaar van Simon Carmiggelt kunnen zijn geweest! Ook leuk dat je Dallas en de schoudervullingen even aanstipt. Hierdoor heb je de jaren '80 vibe direct te pakken. Verder zit je tekst vol heerlijke woorden zoals wortelbroek, frequenteren en vreemdsoortig waarmee je evenzo mooie zinnen maakt. Ik vind hem helemaal geslaagd!

Ik vind het ook een heel leuk cursiefje. Je kan je heel goed inleven in de gedachten van een reeds geruime tijd getrouwde man :D Alleen de titel... Het leek wel alsof je geen keuze kon maken tussen drie opties. "De lichtgevende madonna" zou ik schrappen omdat het je pointe verklapt. Ik wou dat ik het tekstje had kunnen lezen zonder die titel te kennen. Ik zou het houden op "Het oppasprobleem."

@EdwinenChantal: bedankt voor de fijne reactie. (Toch denk ik dat ik door de mand val als pastiche-schrijfster. Ik ken de auteur niet goed genoeg en ik heb misschien wel te veel uit mijn duim gezogen. Ik voel me nu al schuldig als ik denk aan de nabestaanden. :o ) @Bruno: ik heb de eerste optie alvast geschrapt. :nod: Bedankt voor je nuttige tip.

Heel fijn stukkie, dit. Hier en daar vlieg je een beetje uit de archaïsche bocht. Hier bijvoorbeeld:

Dit was de doorslaggevende reden waarom ik me niet verzette toen zij over het eindoordeel van het oppasprobleem had beslist.

En:

Het gevoel woog steeds zwaarder door op mijn gemoed en waarschijnlijk werd mijn moed daardoor ook groter.

Wat is een democratische blik? Maar, zoals gezegd, fijn stukkie. Heel Carmiggelig. Graag gelezen.

Qua titel zou ik het houden bij: Het oppasprobleem. Mooi rond verhaal in de sfeer van Carmiggelt. Missie geslaagd. :-)

@Ostinato: dat gevoel had ik deze morgen ook, dat ik ergens uit de bocht vloog... Ik wist alleen niet direct waar, haha. Ik heb een paar dingetjes geschrapt. Ik hoop dat het beter geworden is. Over deze aangepaste zin twijfel ik zeer: "Dit was de doorslaggevende reden waarom ik me niet verzette toen zij over het eindoordeel ging." (Omdat dit voor mij echt leest als een vreemde taal. ) Zou die correct zijn? En een democratische blik is hier gewoon cynisch bedoeld. @Hadeke: mijn titelprobleem is nu helemaal van de baan. Merci.

Nele genoten van je oppas verhaal. Nu ik het hier schrijf zie ik er 'opa's verhaal' in. Dit terzijde. Heerlijk hoe je de jaren 80 door laat schemeren. Bijzonder hoe je het oppasdilemma zo neerzet met de herkenbare angst van opa erin. Deze zin vind ik persoonlijk meer van de huidige tijd: spreektaal: Dat had ik beter niet gezegd Dat had ik beter niet kunnen zeggen. Ben benieuwd wat de schrijfcoach zegt. Graag gelezen en fijne avond.

N.D.D. Een heel leuk verhaal, Ik proef hier Carmiggelt doorheen :nod: Heel knap gedaan. Met plezier gelezen. fijn weekend

Leuk. Ik vind het lekker irritant dat het oppasprobleem kennelijk vanzelfsprekend opgelost moet worden door de grootouders. Of dát dan weer heel jaren tachtig is weet ik niet maar doet er ook niet toe.

N.D.D. … bij het lezen van je verhaal, dacht ik: Hè, zo schrijft ze toch niet. Toen dacht ik aan de opdracht en alles viel op zijn plaats. Simon Carmiggelt. Je hebt lenigheid van geest. Dat heb je goed gedaan. :thumbsup:

Je hebt er serieus werk van gemaakt, dat zie je er wel aan af. Echt heel mooi hoe je op veel plekken speciaal hebt gezocht naar een woord dat een beetje ouderwetser aandoet. Ik meen me te herinneren dat je Vlaams bent, en daar mag bij een ‘echte kronkel’ natuurlijk niks van te merken zijn en dat is heel aardig gelukt. Bij een paar dingen vraag ik me af of het toch met je Belgische achtergrond te maken heeft, maar daarover hieronder meer. Het is een prima plot, heel Carmiggeltig: niet te groot, niet te klein, en uiteindelijk zet hij vooral zichzelf te kakken, zonder anderen voor schut te zetten (behalve dan misschien een heel klein beetje bij dat ‘voor de allereerste keer in haar leven’). En je hebt zelfs de naam van Carmiggelts vrouw speciaal opgezocht. Al kan ik me nauwelijks voorstellen dat zij hem ooit Kronkeltje genoemd zou hebben. Dan toch nog de onvermijdelijke pijnpuntjes: ‘geïnviteerd‘: dit is zo’n voorbeeld van zo’n mooi gekozen woord; het wordt tegenwoordig in ieder geval door Nederlanders nog maar weinig gebezigd ‘Laat het nu net diezelfde avond wezen dat mijn vrouw en ik van plan waren om de opera te frequenteren.’: dat ‘wezen’ past ook heel goed bij Carmiggelt, maar in combinatie met de ‘moeilijkere woorden erbij in de buurt krijg je wel een beetje een botsing tussen hoog (‘geïnviteerd’, ‘frequenteren’) en laag (‘wezen’ dus) register. Dat ‘frequenteren’ is een prachtig woord, maar je gebruikt het hier nét niet zoals het is bedoeld: als je zegt dat ‘iemand de opera frequenteert’, dan zeg je dat hij of zij daar regelmatig heen gaat. En je kunt niet slechts één specifieke keer ergens ‘regelmatig heengaan’. ‘Zodoende ontstond er dus een oppasprobleem voor onze kleindochters.’: ik denk niet dat het voorzetsel ‘voor' hier de optimale keuze is. Beter 'inzake' of betreffende' (om het meteen weer lekker ouderwets te laten klinken'. Het is eerder een probleem VOOR de ouders en/of grootouders. ‘Dat had ik beter niet gezegd.’: een heel mooi zinnetje, past ook heel goed bij Carmiggelt. Tegenwoordig zeggen Nederlanders eerder ‘Dat had ik beter niet kunnen zeggen.', maar ik weet niet of je daar bewust van afwijkt of dat in Vlaanderen 'jouw' zinnetje nog wel heel gewoon is. ‘…en in haar geest had zij al een vervang-oppas in gedachten’: dat is een beetje dubbelop, gedachten bevinden zich altijd in iemands geest natuurlijk. Ik zou 'in haar geest' hier weglaten (ik denk dat het hier een mengelmoes van 'iets voor de geest hebben' en 'iets in gedachten hebben' is‘geworden. ‘vervang-oppas’ mag wel met dat koppelstreepje, als je ‘vervangoppas’ niet zo leesbaar vindt, maar het kan een beetje inconsequent overkomen in combinatie met het koppelstreepjesloze ‘oppasprobleem’. Je had dat eventueel kunnen omzeilen door ‘vervangende oppas’ of zo te schrijven. Een wortelbroek! Dat woord kende ik nog niet. Maar ik heb het nu opgezocht en daarmee mijn woordenschat weer wat verder uitgebreid, waarvoor dank! ‘ten antwoord’: heerlijk! ‘Zoals ik al eerder in deze krant schreef: doorheen de jaren leert men zijn allerliefste vreemde steeds beter kennen. ‘: ‘doorheen de jaren’ is denk ik toch wel een Belgisch-Nederlandse constructie. In standaard-Nederlands is het ‘door de jaren heen’. De meeste Nederlanders zullen ‘doorheen de jaren’ (net als ik) als incorrect ervaren. En wat is een ‘allerliefste vreemde’? Ik neem aan dat je hier ‘vreemde’ in de zin van ‘persoon die geen bloedverwant’ is bedoelt? Als dit een idiomatische uitdrukking is, ken ik haar in ieder geval nog niet. ‘opgezet fossiel’ is wel een beetje dubbelop, maar verdient zeker een licence poétique! ‘… maar een verstandig soldaat weet wanneer hij de oorlog verloren heeft en een tolerante man weet wat hij moet doen om een storm te voorkomen’: prachtig! (misschien had ik in plaats van ‘tolerant’ ook wel tolerant’ geschreven, in navolging van ‘verstandig’, maar het kan natuurlijk ook mét de ‘e’ ‘… toen zij over het eindoordeel van het oppasprobleem ging.’: ik denk dat je hier iets bedoelt als ‘toen zij het eindoordeel over het oppasprobleem velde’, maar zeker weten doe ik het niet. Er lijkt me in ieder geval wel iets mis met je zin. ‘…het zal ze goed doen, om eens te logeren…’: liever zonder komma ‘nota bene’ schrijf je als twee woorden. ‘’reis naar Servië’: Servië bestond natuurlijk in de jaren tachtig ook al, maar ik denk dat bijna elke Nederlander het toen over een reis naar Joegoslavië zou hebben gehad.

@Schrijfcoach Katja: hartelijk dank voor de leerrijke commentaren. :) Ik vond het echt een moeilijke opdracht. (En ik werd misselijk van mijn eigen tekst omdat ik voelde dat er te veel dingetjes waren die niet klopten... ) "Dat had ik beter niet gezegd," hoor ik wel regelmatig in de spreektaal rondom mij. Of het dan weer gangbaar is in de schrijftaal durf ik niet beweren. Ik weet het eerlijk gezegd niet. "Allerliefste vreemde" heb ik opgeduikeld uit een van de Kronkels die je kon lezen als je op de link klikte, die bij de opdracht-omschrijving stond. Daar noemt hij zijn vrouw de allerliefste vreemde. Voor deze tekst heb ik dat "vreemde" maar weggelaten. Hier komt het te onnatuurlijk over.

Ik zag dat er ook een liedje bestaat dat 'Liefste vreemde' heet, van Jasperina de Jong. Het is wel heel poëtisch in ieder geval. Mooi gekozen. En goed speurwerk dus :)