#231 - Led

Mevrouw De Vries had een nieuwe wandlamp gekocht. Italiaans design, strak en toch sierlijk. Ze was er bijzonder tevreden mee, maar er zat geen lampje bij. Haar buurman Tinus wist wel raad met dit soort problemen. Hij zette een grote schoenendoos op de salontafel. ‘Het wordt een ledlamp’, zei Tinus op een toon die geen tegenspraak duldde. ‘Hoeveel Kelvin wil je hebben? 2000 of 2700?’ Hij rommelde in de schoenendoos en zette twee doosjes voor haar neer. Mevrouw De Vries had geen idee. ‘Kies jij maar, Tinus.’ ‘Dan gaan we voor de 2000’, zei Tinus. ‘De 2700 valt erg vaak tegen.’ Eén doosje ging terug en hij zette drie andere op tafel. ‘Ik heb hem in 130, 250 en 450 lumen.’ Lumen. Ze wist met de beste wil ter wereld niet wat dat was. ‘Wat zeg je nou allemaal, Tinus?’ ‘Watt is het probleem niet. Ze zijn allemaal A++. We proberen het eerst maar eens met de 250.’ Hij opende het doosje. ‘Dat zal je meemaken. Het is een e14.’ Hij graaide weer in de schoenendoos. ‘Ja, hier heb ik een e27, 250 lumen, maar het is een 2700. Dat wilden we niet. Oh, wacht eens, hier heb ik een 2000, 450. Nee, toch niet, 25 watt, moeten we niet doen.’ Het begon mevrouw De Vries te duizelen. Ze wilde een lamp. Een heel normale lamp. Hoe moeilijk kon dat nou zijn? ‘En een gewone gloeilamp, Tinus. Is dat niet een idee?’ De buurman keek haar aan alsof ze hem een oneerbaar voorstel had gedaan. ‘Dan overtreden we de wet. Dat wil je toch niet?’ Desnoods, dacht mevrouw De Vries. Maar Tinus had gelijk. Dat wilde ze niet. Ze keek vermoeid naar de verzameling doosjes en lampjes op haar salontafel. Ze zag door de bomen het bos niet meer. ‘Misschien moeten we morgen verder gaan.’ Tinus knikte. De lampenverzameling liet hij staan. Mevrouw De Vries plofte neer op de bank, sloot de ogen en droomde weg. Ver weg van Kelvin en Lumen. Ze liep door een bos. Een groot, donker bos. Tussen de bomen zweefden lichtjes. Tientallen heldere lichtjes. Ze hoefde ze alleen maar uit de lucht te plukken. En dat deed ze. Het was een heerlijke droom. Toen ze haar ogen opende, viel haar blik direct op de salontafel. Ze was terug in haar nachtmerrie.