Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#231 Thάvma

Het is eigenlijk nog niet eens zo heel lang geleden dat Nel en Rik het advies kregen om naar hun lievelingseiland te gaan. De uitslag dat zij geen kinderen konden krijgen, had in één klap alle hoop op een wonder laten verdwijnen. Het rotsachtige eiland zonder naam, vermoedelijk onder de vlag van Griekenland, gold al jaren als hun toevluchtsoord. Het eiland was hooguit drie voetbalvelden groot. ‘Kijk Rik,’ zei Nel. ‘Kijk onder onze Olea europaea, daar beweegt iets.’ De eeuwenoude olijfboom stond in bloei op de rotsachtige bodem, waar zelfs geen grassprietje kon groeien. Het was hun boom geworden. Bij aankomst werd de olijfboom als eerste begroet. Het was een belofte die zij met de boom hadden gemaakt, om hun respect te tonen voor zijn doorzettingsvermogen. Meegebrachte flesjes water werden bij de stam geleegd en met hun handen klopten zij tegen de bast. Een knuffel werd voor het afscheid bewaard. Dichterbij gekomen zagen ze een leerachtig wezentje liggen. Met stralende ogen keek het hun aan. Ze bogen zich iets naar voren en op dat moment strekte het wezentje zijn armpjes naar Nel uit. In een reflex stak Nel ook haar armen uit en tilde het schepseltje op. De dunne armpjes met drie lange vingers aan ieder handje sloegen zich om haar hals. Dit is voorbestemd dachten ze. Wat ze deden, was illegaal; dat wisten ze wel. Maar niets in de wereld zou hun kind nog kunnen afpakken. Ze namen het mee naar huis en hielden het voor iedereen geheim. Het werd hun niet duidelijk of het een jongetje of een meisje was. Maar dat deerde hen niet, zij hadden geen specifiek voorkeur al spraken ze wel steeds over hem. Al snel viel het ze op dat Thάvma, zo noemden ze hem, meer een nachtkind was dan een dagkind. ’s Nachts in het licht van de maan straalde hij, overdag gebeurde het tegenovergestelde. De zolderkamer werd voorzien van een raam van twee bij twee, dat zich automatisch opende zodra de maan opkwam. Ook schafte Rik voor overdag een zogenaamde maanlamp aan. Thάvma begreep dat zijn ouders alles voor hem over hadden en deed soms alsof het hem hielp. Hij mocht alles, maar moest wel binnen blijven, het geheim moest geheim blijven. Op zijn twaalfde had hij al diverse universitaire studies, via skype, over het heelal, afgerond. Een niqab beschermde hem voor eventuele vragen over zijn uiterlijk tijdens het skypen. Op een morgen kwam Thάvma bij Nel en vroeg. ‘Kijk mam, wat zit er op mijn schouders? ik voel allemaal harde punten.’ Nel en Rik keken samen naar de punten die op de aanzet van slagpennen leken. Binnen een week stond Thάvma klapwiekend voor zijn open zolderraam, dat daarna direct werd afgesloten met ijzerbeslag. Thάvma voelde zich voor het eerst opgesloten. ‘Mam, pap, ik ga niet weg, riep hij door zijn inmiddels tot snavel gevormde mond. Als een naald naar een magneet werd hij naar het raam getrokken. Het ijzerbeslag sprong los en hij vloog als vanzelf naar buiten. Een buitenaardse aantrekkingskracht nam bezit van hem en leidde hem naar een open plek in het bos. Nel en Rik renden in hun nachtkleding naar buiten en volgden Thάvma op grote afstand, maar verloren hem niet uit het oog. Even later zagen zij hem staan in het licht van een supermaan. Hij strekte zijn armen naar in de lucht hangende schotels uit. ‘Thάvma ’, riepen ze tegelijk, maar hij verdween in een lichtbundel. Ze knepen hun ogen tot spleetjes om hem nog te kunnen zien. Zonder succes. In geluidloze bewegingen vlogen de schotels met hun Thάvma de zwarte ruimte in. ‘Zo gaat het Nel, kinderen vliegen uit,’ kon Rik slechts uitbrengen.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een ontroerende kruising van E.T. en Viegeltje (uit Iep! Graag gelezen! Wel even gestruikeld over de zin "Dat het, wat ze deden, illegaal was..." Is het niet eenvoudiger om gewoon te schrijven "Dat wat ze deden illegaal was"? Of: "Wat ze deden, was illegaal; dat wisten ze wel!"

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Thea Josephine, wat een heerlijk verhaal om te mogen lezen. Ik zat er ademloos in. Zo mooi zet je de fragiele kinderloosheid neer met prachtig afsluitend einde. Kleinigheidjes: (alhoewel ik dit bij mezelf allemaal niet zie ( :crybaby: ) -eeuwen oude: eeuwenoude - Dat het, wat ze deden, illegaal was, wisten ze wel, maar niets in de wereld zou ze hun kind nog kunnen afpakken Zou ook kunnen worden: Dat het, wat ze deden illegaal was, wisten ze wel maar niets in de wereld zou hun kind nog kunnen afpakken: komma weg achter deden en wel en ze weg na zou. - Het werd ze niet duidelijk het werd hun niet duidelijk - maar dat deerden ze niet:hen ipv ze - kon Rik slecht uitbrengen: s achter slecht Heel graag gelezen en fijne avond.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bruno dank voor je reactie en je feedback. Ik heb het gelijk aangepast. Veel beter. Ik had, waarom weet ik niet, maar aardig zitten googelen met de zin. fijne avond

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Marie dank voor je reactie en je feedback. Je "kleinigheidjes" heb ik gelijk toegepast. Bedankt voor je kritische blik, het maakt mij weer wakker. :nod: fijne avond

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Thea, … dat was me even genieten. Wat een heerlijke fantasie. Ik dacht even aan een aliens kindje. Prachtige oplossing die niqap.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Haha, heerlijk verhaal. 'Kinderen vliegen uit, Nel...' :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Waarom is dat eilandje zo klein? En wat heeft die boom ermee te maken? Ik heb het gevoel dat ik daar iets mis. Is dat vanwege de onvruchtbaarheid en het geven van water als levensbrengend, iets offerandigs? Nou ja, doet er niet toe. Ik vind het spannend omdat er iets bedreigends uitgaat van Thάvma zonder dat dat eigenlijk echt beschreven wordt. Daarmee zet je dus een knap staaltje lezersmanipulatie neer. Wat betreft je tijdsverloop vind ik het wel wat rommelig. De eerste zin had je misschien moeten herschrijven nadat je op dit einde uitkwam. Er zijn toch zeker twaalf jaar voorbij gegaan. Het is trouwens 'deerde' zonder 'n', maar dat is slechts een slordigheidje.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Tilma bedankt voor je reactie en je feedback. De eerste zin heb ik expres zo geschreven. Het is een vorm zoals een sprookje begint. Heel lang geleden..., maar ik schrijf juist " het is eigenlijk niet eens zo heel lang geleden" mede omdat skypen niet echt heel lang geleden kan zijn. Deze vorm heb ik gekozen om de lezer vast op scherp te zetten. Wat is er nog niet zo lang geleden gebeurd? Twaalf jaar geleden is in mijn beleving niet echt lang. De n, die ik bijna automatisch in mijn vingers heb zitten, ga ik gelijk weghalen. Fijne dag

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Thea Josephine, je verhaal doet me denken aan het boek 'The light between oceans' waarbij ik tranen met tuiten heb gehuild. Het feit dat ze Thomva achter tralies zetten, doet mijn hart breken. Ik vind het eigenlijk niets voor deze liefhebbende ouders, maar angst voor gemis zal de boosdoener wel zijn. Je laatste zin is een mooie afsluiting en brengt wat lucht in je verhaal.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een ontroerend verhaal met een nuchtere laatste zin. Mooi. Ik had deze ouders hun kind graag gegund, maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Zelfs als dat naar een plek buiten de aarde is. Misschien stuurt Thάvma ze nog eens een berichtje en pikken onze schotels dat op.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een ontroerende vertelling, en wat een fantasie bij deze foto! Ik moest glimlachen bij deze zinnen; 'Op zijn twaalfde had hij al diverse universitaire studies, via skype, over het heelal, afgerond. Een niqab beschermde hem voor eventuele vragen over zijn uiterlijk tijdens het skypen.' Je geeft Thάvma met deze zinnen ook een persoonlijkheid (hij is nogal leergierig, en intelligent) zonder het zo te beschrijven. Een tip; je schrijft geregeld lange zinnen met komma's die niet makkelijk leesbaar zijn. Bijvoorbeeld: 'Het rotsachtige eiland zonder naam, van hooguit drie voetbalvelden groot, en vermoedelijk onder de vlag van Griekenland, gold al jaren als hun toevluchtsoord.' en Al snel viel het ze op dat Thάvma, zo noemde ze hem, meer een nachtkind was dan een dagkind.' en 'In een reflex stak Nel ook haar armen uit en tilde het, niet te definiëren schepseltje, op.' Probeer deze zinnen te herschrijven. Knip ze in stukken, of maak ze korter door woorden weg te laten. Zo maak je de tekst beter leesbaar.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Lizette bedankt voor je reactie en je feedback. Ik heb wat aanpassingen gemaakt en hoop dat het nu wat makkelijker te lezen is voor de lezer. Alhoewel ik geen commentaar heb gekregen van de lezers dat ze de zinnen niet begrepen omdat ze lang waren. Ik let namelijk wel altijd op dat het geen Anakoloet wordt. Ik ga het de volgende keer zeker proberen mij te concentreren op het korter maken van de zinnen. Nogmaals dank en een fijne avond.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Thea Josephine, Wat een mooi en ontroerend verhaal. Je hebt het beeldend geschreven, ik zat helemaal in je verhaal. De laatste zin is pakkend! Met veel plezier gelezen.