Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#231 Toekomst - Het ganzendal

1 februari 2019 - 16:59
De arend spreidt zijn vleugels. De wind raast langs mijn oren. Met hoge snelheid zweven we samen door de duisternis. In mijn diepste zijn ontwaakt een gevoel van geborgenheid. In de verte komt een lichtpuntje naderbij. De arend slaat zijn vleugels vlug op en neer. Het puntje wordt groter, en de aantrekkingskracht wordt voelbaar sterker. Een helder licht, feller dan een zonnestraal, trekt ons naar zich toe. In een hoog tempo laat ik mij meevoeren in de verlichte doorgang. Langzaam vervaagt alles om mij heen en zweven we door wolken van mist. De lucht klaart op, het gesuis langs mijn oren is verdwenen. Kalm staar ik naar de uitgestrekte wildernis, die bedekt is met een dikke laag sneeuw. De arend daalt zachtjes, gedwee zweeft hij door het woeste bos. De ijskristallen glinsteren aan de takken van de bomen. Een groepje rendieren holt voor ons uit, het gebrul en geknisper van de sneeuw verbreekt de stilte. Geruisloos vliegen we verder over een bevroren meer. In de verte staan twee bijzondere bergen, die met elkaar verbonden zijn door een omgekeerde poort. De ondergaande zon dompelt het fenomeen in een rode zachte gloed. De poort verleidt ons om dichterbij te komen. De arend geeft gehoor aan de enorme aantrekkingskracht. Geleidelijk vliegen we door het ganzendal. Het Lapse land presenteert zijn schoonheid. De avond doet zijn intrede. Twee glinsteringen lichten op, het geroep van een sneeuwuil verraadt zijn aanwezigheid. De donkere hemel wordt beschenen door de glorieuze maan. De sterren stralen en zijn ontelbaar. De omgeving verandert in een sprookjesachtig landschap. Groene-, paarse- en zachtroze tinten bewegen sierlijk in de atmosfeer, ze lijken te dansen in de lucht. De arend zweeft langzaam weer naar boven, de wind suist wederom langs mijn oren. De kleurenpracht vervaagt, een rimpeling ontstaat in de lucht. De arend slaat dapper zijn vleugels op en neer. De wind raast genadeloos aan mij voorbij. Een onzichtbare kracht trekt mij vliegensvlug met zich mee. In een oogwenk is het donker om mij heen.

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 februari 2019 - 17:10
Anke, heerlijk beeldend in je verhaal gezeten. Wat jammer dat het maar een droom was. Prachtige invulling van het weekthema. Niet te gekunsteld, maar wel mooie zinnen. Ik spe mijn ogen open, vind ik wat uit de toon vallen, het is mi een mooie ervaring. Bij opensperren hoort angst en dit is mi prettige opwinding. Of lees ik dat verkeerd? Heel graag gelezen. Klinigheidje: gekniper : geknisper Fijne avond.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
1 februari 2019 - 18:17
Anke, heerlijk beeldend in je verhaal gezeten. Wat jammer dat het maar een droom was. Prachtige invulling van het weekthema. Niet te gekunsteld, maar wel mooie zinnen. Ik spe mijn ogen open, vind ik wat uit de toon vallen, het is mi een mooie ervaring. Bij opensperren hoort angst en dit is mi prettige opwinding. Of lees ik dat verkeerd? Heel graag gelezen. Klinigheidje: gekniper : geknisper Fijne avond.
Hoi Mw.Marie, Dank je voor je positieve feedback! Het idee achter mijn verhaal is dat mijn of een ziel op reis gaat (in de toekomst). En geen beperkingen van ruimte, tijd en het lichaam ervaart. Op het einde komt de ziel weer terug in zijn lichaam en schrikt van de gebeurtenis. De ziel voelt de beperkingen zoals angst van het lichaam weer. Dat was mijn gedachte, maar vond het wel moeilijk te omschrijven. Een fijne avond!

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 februari 2019 - 0:34
Hallo Anke, … wat heb jij een heerlijke tocht gemaakt. Toch fijn dat je weer in je bed terecht kwam. ;) Een dingetje: je schreef: "de arend daalt zachtjes naar beneden". Dat "naar beneden" is overbodig. Ik heb de tocht met je meegemaakt. Dankjewel.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
2 februari 2019 - 10:53
Hallo Anke, … wat heb jij een heerlijke tocht gemaakt. Toch fijn dat je weer in je bed terecht kwam. ;) Een dingetje: je schreef: "de arend daalt zachtjes naar beneden". Dat "naar beneden" is overbodig. Ik heb de tocht met je meegemaakt. Dankjewel.
Hoi Riny, Gezellig dat je mee op reis bent geweest. Ik hoop het ooit een keer in het 'echt' te mogen bewonderen. Ik ga 'naar beneden' aanpassen :thumbsup: Dank je voor je fijne reactie en een fijn weekend.

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 februari 2019 - 11:21
Hoi Anke, je schetst prachtige beelden. De kracht van de arend die je meeneemt op een reis langs de mooiste plekjes van onze aarde. Ondanks dat ik je uitleg hierboven begrijp, vind ik het jammer dat het een droom is. Het verbreekt voor mij een beetje de betovering van de bijzondere reis waarop je ons meeneemt. Dus wat mij betreft mag je de werkelijkheid best wel wat oprekken :). Maar nogmaals, genoten van je verhaal! 'De ondergane zon' = de ondergaande zon

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
2 februari 2019 - 21:59
Hoi Anke, je schetst prachtige beelden. De kracht van de arend die je meeneemt op een reis langs de mooiste plekjes van onze aarde. Ondanks dat ik je uitleg hierboven begrijp, vind ik het jammer dat het een droom is. Het verbreekt voor mij een beetje de betovering van de bijzondere reis waarop je ons meeneemt. Dus wat mij betreft mag je de werkelijkheid best wel wat oprekken :). Maar nogmaals, genoten van je verhaal! 'De ondergane zon' = de ondergaande zon
Hoi Chantal, Dank je voor je fijne reactie, dat doet mij goed. Ik twijfelde of ik het verhaal zou plaatsen. Ik ben blij dat ik het toch heb gedaan. De laatste paar zinnen ga ik verwijderen, dan lijkt het meer op de werkelijkheid. Dank je voor het lezen van mijn verhaal.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
3 februari 2019 - 10:52
De laatste paar zinnen ga ik verwijderen, dan lijkt het meer op de werkelijkheid.
Ik heb het herlezen en door het weglaten van die laatste paar zinnen geef je me als lezer veel meer ruimte voor interpretatie. Dat maakt het mysterieuzer en fascinerend. Ik vind het in ieder geval prachtig zoals het er nu staat.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
3 februari 2019 - 19:15
De laatste paar zinnen ga ik verwijderen, dan lijkt het meer op de werkelijkheid.
Ik heb het herlezen en door het weglaten van die laatste paar zinnen geef je me als lezer veel meer ruimte voor interpretatie. Dat maakt het mysterieuzer en fascinerend. Ik vind het in ieder geval prachtig zoals het er nu staat.
Hoi Bruno Lowagie, Fijn om te lezen dat het weglaten van de laatste paar zinnen een verbetering is. Vaak is het inderdaad ook goed om de lezer meer ruimte te geven voor een eigen interpretatie. Dat is voor mij soms nog moeilijk, in ieder geval weer erg leerzaam. Dank je voor je fijne reactie.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
3 februari 2019 - 19:16
Anke een heel mooi verhaal. Heel beeldend vogelperspectief beschreven. Ik heb er van genoten. fijne avond
Dankjewel Thea Josephine, fijn om te lezen. Een fijne avond!

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 februari 2019 - 11:25
Anke, je neemt de lezer mee in een mooie, sprookjesachtige reis door het ganzendal. Ik lees nu je al aangepaste versie en ga ervan uit dat de hp in je eerste tekst ontwaakte uit een droom? Een goede reden om zo'n einde te veranderen is al genoemd; je geeft de lezer ruimte om zelf te interpreteren waar en hoe de hp leeft. Daarnaast voel je je als lezer soms ook gefopt als de hp uiteindelijk alles droomde. Nu is het een dromerige scene en misschien wel de start van een verhaal? Een paar tips: werk met alinea's om je tekst meer structuur te geven. En, heel cliché, schrijven is schrappen. Ga nog eens kritisch door je zinnen en haal overbodige woorden weg, zoals bijvoeglijke naamwoorden als ze niet nodig zijn. Een voorbeeld: 'De arend spreidt zijn krachtige vleugels. De wind raast langs mijn oren. Met hoge snelheid zweven we samen door de oneindige duisternis. In mijn diepste zijn schuilt een gevoel van geborgenheid. In de verte komt een lichtpuntje naderbij. De arend slaat zijn vleugels vlug op en neer. Het puntje wordt steeds groter, en de aantrekkingskracht wordt voelbaar sterker,' kan worden: 'De arend spreidt zijn vleugels. De wind raast langs mijn oren. Met hoge snelheid zweven we samen door de duisternis. In mijn diepste zijn schuilt een gevoel van geborgenheid (en 'schuilt' dat gevoel?Of 'ontwaakt' of 'groeit' het nu door de reis? 'Schuilt' suggereert dat het er niet 'mag' zijn? Terwijl je denkt ik aan wil geven dat de hp zich veilig voelt bij de arend.) In de verte nadert een lichtpuntje. De arend slaat zijn vleugels op en neer. Het puntje wordt groter en de aantrekkingskracht voelbaar sterker.' En als je bijvoorbeeld 'krachtige' uit de eerste zin wil behouden, kun je dat laten zien door bv te schrijven 'ik voel hoe de spieren in zijn vleugels aanspannen.'

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
4 februari 2019 - 19:13
Anke, je neemt de lezer mee in een mooie, sprookjesachtige reis door het ganzendal. Ik lees nu je al aangepaste versie en ga ervan uit dat de hp in je eerste tekst ontwaakte uit een droom? Een goede reden om zo'n einde te veranderen is al genoemd; je geeft de lezer ruimte om zelf te interpreteren waar en hoe de hp leeft. Daarnaast voel je je als lezer soms ook gefopt als de hp uiteindelijk alles droomde. Nu is het een dromerige scene en misschien wel de start van een verhaal? Een paar tips: werk met alinea's om je tekst meer structuur te geven. En, heel cliché, schrijven is schrappen. Ga nog eens kritisch door je zinnen en haal overbodige woorden weg, zoals bijvoeglijke naamwoorden als ze niet nodig zijn. Een voorbeeld: 'De arend spreidt zijn krachtige vleugels. De wind raast langs mijn oren. Met hoge snelheid zweven we samen door de oneindige duisternis. In mijn diepste zijn schuilt een gevoel van geborgenheid. In de verte komt een lichtpuntje naderbij. De arend slaat zijn vleugels vlug op en neer. Het puntje wordt steeds groter, en de aantrekkingskracht wordt voelbaar sterker,' kan worden: 'De arend spreidt zijn vleugels. De wind raast langs mijn oren. Met hoge snelheid zweven we samen door de duisternis. In mijn diepste zijn schuilt een gevoel van geborgenheid (en 'schuilt' dat gevoel?Of 'ontwaakt' of 'groeit' het nu door de reis? 'Schuilt' suggereert dat het er niet 'mag' zijn? Terwijl je denkt ik aan wil geven dat de hp zich veilig voelt bij de arend.) In de verte nadert een lichtpuntje. De arend slaat zijn vleugels op en neer. Het puntje wordt groter en de aantrekkingskracht voelbaar sterker.' En als je bijvoorbeeld 'krachtige' uit de eerste zin wil behouden, kun je dat laten zien door bv te schrijven 'ik voel hoe de spieren in zijn vleugels aanspannen.'
Hoi Lizette, In mijn oude versie ontwaakt de hp inderdaad in een droom. De laatste paar zinnen heb ik verwijderd. Ik vind het zelf ook een verbetering, de lezer kan nu zijn eigen invulling eraan geven. Wellicht volgt er nog een verhaal, daar heb ik niet eerder bij stil gestaan... Ik ben zo gelukkig getrouwd met de bijvoeglijk naamwoorden. Ik vrees dat de eerste barstjes op korte termijn zullen ontstaan :( 'In mijn diepste zijn schuilt een gevoel van geborgenheid.' Met 'schuilt' wil ik eigenlijk zeggen; een veilig gevoel. Dan zou ontwaken misschien beter in de zin passen. Ik ga wat aanpassingen doen, dank je voor de uitgebreide en leerzame feedback!

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
5 februari 2019 - 12:16
Waw! :thumbsup: Als lezer nam je me mee in een wonderlijke vlucht. :ninja:
Dank je N.N.D. voor je fijne reactie, daar ben ik erg blij mee ;)