Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#231 - Anates Ex Machina

Vergeet de Zapruder tape waarop de moord op Kennedy werd vastgelegd. Vergeet de iconisch geworden beelden van de Boeing 767 vliegtuigen die eerst de ene, dan de andere van de tweelingtorens doorboorden. Die opnames verdwijnen in het niets naast de beelden van de Aankomst. Iedereen weet waar hij zich bevond en wat hij aan het doen was toen de eerste nieuwsberichten van de komst van de Ufo’s verspreid werden. De gigantische schotels verschenen op twaalf plaatsen tegelijkertijd in het luchtruim: Los Angeles, New York, Buenos Aires, Brasilia, Londen, Parijs, Berlijn, Moskou, Beijing, Seoul, Tokyo, Sidney. Zien was geloven. Ik zag, maar geloofde niet. Ik wist wel beter. Ik had het idee geleverd voor de projectoren die deze illusies creëerden. Ik had de technologie gebouwd die dit bedrog mogelijk maakte. Ik was medeplichtig aan dit sterke staaltje van fake news. Ik schreeuwde het uit op mijn website: “Levensechte hologrammen doen Moeder Aarde op haar grondvesten daveren.” Nog geen tien minuten later werd mijn site offline gehaald en was ik vogelvrij verklaard. Gelukkig had ik dit voorzien. Ik koos één van de vele valse identiteiten die ik speciaal voor deze noodsituatie had aangemaakt. Ik dook onder in een bos in een hutje waar de overheid niets van wist. Ik had er alles wat ik nodig had om het verdere verloop van de gebeurtenissen te volgen. “Wij komen in vrede,” zeiden de aliens. “Wij komen orde op zaken stellen voor het helemaal verkeerd loopt met jullie planeet,” was hun boodschap. Daar had de mensheid wel oren naar. De komst van de buitenaardsen was de oplossing voor al onze zorgen. Alle wapens zwegen op slag; gedaan met oorlog! Er was sprake van technologie die klimaatproblemen, honger en ander leed uit de wereld zou verhelpen! Geen religieuze twijfels meer: de aliens hadden God gezien; Hij sloeg zowaar een mea culpa voor de eeuwenlange verwaarlozing! Deze beloftevolle aankondigingen waren zo overweldigend dat kritische vragen onverbiddelijk in de kiem gesmoord werden. Waarom vertoonden de aliens zich enkel aan de presidenten van China, Rusland en de Verenigde Staten? Waarom kozen ze net deze wereldleiders als hun spreekbuis? Dag na dag arriveerden er nieuwe Ufo's boven de grootste wereldsteden. Activisten waarschuwden mensen op straat: “Als iets te mooi is om is om waar te zijn, is het dat ook.” Dissidenten riepen op onze ogen niet te geloven. Veel succes hadden deze enkelingen niet. Het fake news waardoor de massa alles voor waar aannam wat de leiders van China, Rusland en de VS beweerden, was veel geloofwaardiger dan de cynische werkelijkheid. Wie niet mee ging in de wereldwijde illusie werd opgepakt en afgeschilderd als een gek die geloofde in complottheorieën. Ik zag met lede ogen toe hoe online netwerken van verzet werden afgesneden van het internet. Ik weerstond de verleiding contact te zoeken met mogelijke medestanders. Het kwam er op aan uit de handen van de overheid te blijven en te wachten tot er Ufo’s in het buurt van mijn schuilplaats zouden verschijnen. Ik wist dat die dag zou komen, en eindelijk kwam die dag. Ik zag mijn kans schoon. Vanuit mijn hutje in het Zoniënwoud kon ik met mijn telescoop vanop veilige afstand het toestel spotten dat een paar Ufo’s boven Brussel projecteerde. Ik wist perfect hoe die machines werkten; ik had er zelf de blauwdrukken voor getekend. Ik nam een GSM die bij geen enkele provider geregistreerd was en opende de app die ik voor dit doel geschreven had. Tot mijn grote vreugde bleek ik met het netwerk van de projector te kunnen connecteren. [center]***[/center] Vergeet de Zapruder tape waarop de moord op Kennedy werd vastgelegd. Vergeet de iconisch geworden beelden van de Boeing 767 vliegtuigen die eerst de ene, dan de andere van de tweelingtorens doorboorden. Vergeet de filmpjes van het verschijnen van de Ufo’s bij de Aankomst. Die opnames verdwijnen allemaal in het niets vergeleken met wat de mensheid zag op de dag dat die imposante en machtige Ufo’s één voor één veranderden in reusachtige, maar onschuldige, zwevende, gele badeenden.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hier zit een boek in. Erg mooi en ben jaloers op hoe snel je zo iets voor elkaar krijgt. Met veel plezier gelezen.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hier zit een boek in. Erg mooi en ben jaloers op hoe snel je zo iets voor elkaar krijgt. Met veel plezier gelezen.
Bedankt! Dit is de tiende week dat ik meedoe aan de schrijfopdracht. Ik kom stilaan op kruissnelheid :D

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Jeetje Lowagie. Je presenteert de feiten (fictie of niet, dat laat ik in het midden :D ) op een mooie manier. Goed invulling van een hedendaags onderwerp. Graag gelezen!

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je presenteert de feiten (fictie of niet, dat laat ik in het midden :D ) op een mooie manier. Goede invulling van een hedendaags onderwerp.
Ik hoop van ganser harte dat het fictie is! :D

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je kunt deze wereld die voor mij nog (te) ver van mij ligt wellicht goed beschrijven. Ik kan daar weinig zinnigs over zeggen. Ik ben wel heel benieuwd waarom je voor je titel koos. Anates ken ik als Hebreeuws. Zoals Zapruder van Russisch-Joods afkomst is die volgens mij onbedoeld de moord op Kennedy filmde in Dallas. Je begin en het begin van je einde vind ik waanzinnig goed. In mijn ogen doet het beschouwende het dan weer teniet. Volgens mij ook de slotzin. Nogmaals, ik ben totaal geen expert in dit genre.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je kunt deze wereld die voor mij nog (te) ver van mij ligt wellicht goed beschrijven. Ik kan daar weinig zinnigs over zeggen. Ik ben wel heel benieuwd waarom je voor je titel koos. Anates ken ik als Hebreeuws. Zoals Zapruder van Russisch-Joods afkomst is die volgens mij onbedoeld de moord op Kennedy filmde in Dallas. Je begin en het begin van je einde vind ik waanzinnig goed. In mijn ogen doet het beschouwende het dan weer teniet. Volgens mij ook de slotzin. Nogmaals, ik ben totaal geen expert in dit genre.
De Ufo's zijn nep en worden door China, Rusland en de US gebruikt als "Deus Ex Machina" om de massa wijs te maken dat alles goed komt. Zo aanvaardt de mensheid de facto de dictatuur van een triumviraat van presidenten. Het hoofdpersonage steekt daar een stokje voor door de virtuele Ufo's te veranderen in virtuele eenden. Anas is het Latijnse woord voor eend; anates is daar het meervoud van. De titel leest dus als "eenden uit machines" en verklapt dus het einde, maar enkel voor wie Latijn kent (en ik reken er op dat dit een minderheid van de lezers is). De slotzinnen zijn opzettelijk zeer dubbelzinnig gemaakt. Heb je ooit de film "Hero" gezien van Yimou Zhang? Het einde van die film is ook een serieuze doordenker die je jezelf in vraag doet stellen (wat niet altijd aangenaam is, maar het is dan ook de bedoeling dat je er over nadenkt). Een mogelijke interpretatie is dat het hoofdpersonage, door de waarheid aan het licht te brengen, de poging tot het instellen van een dictatuur ontmaskert (joepie!), maar zo ook alle hoop op vrede en verbetering wegneemt (oei!). Daardoor is de wereld definitief om zeep. Het is de bedoeling dat de lezer wat dieper graaft in mijn tekst.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Weer vraag ik me af waarom je dus voor dit forum kiest, Bruno. Ik ken een weinig Latijn, toch vind ik het niet prettig hoe jij mij als lezer neerzet. Misschien het hogerop zoeken?

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het is de bedoeling dat de lezer wat dieper graaft in mijn tekst.
Op een veel dieper niveau gaat het verhaal (uiteraard) ook over mezelf: wat zou ik doen als ik het hoofdpersonage was? Ik ben een autist met een bovengemiddelde begaafdheid. De autist is mij plaatst de waarheid boven alles. Ik heb uit ervaring geleerd niet te vertrouwen op neurotypicals; het inbouwen van een "backdoor" in het systeem is een overlevingstechniek die je van mij kunt verwachten. Als autist heb ik het bovendien moeilijk met de manier waarop de massa denkt (of vanuit mijn gezichtspunt bekeken: niet denkt), dus misschien zou ik in het echt ook verkiezen de waarheid te ontmaskeren. Echter, als bovengemiddeld begaafde autist denk ik altijd heel wat zetten vooruit, en snap ik dat de oppervlakkige waarheid schadelijk kan zijn voor de wereld. Dus misschien heb ik de technologie om die Ufo's te projecteren opzettelijk gemaakt omdat een dictatuur de enig overgebleven oplossing is om de wereld te redden. Misschien is dat ook een waarheid en misschien primeert die waarheid op het bedrog van de massa. In ieder geval: dat zijn de vragen waarvan ik hoop dat ook de lezer ze stelt. Wie ze niet stelt... die behoort voor de autist in mij tot de massa ;-)

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Weer vraag ik me af waarom je dus voor dit forum kiest, Bruno. Ik ken een weinig Latijn, toch vind ik het niet prettig hoe jij mij als lezer neerzet. Misschien het hogerop zoeken?
De opdrachten zijn goeie vingeroefeningen. Ik hou van de uitdaging. Waarom zou ik niet welkom zijn op dit forum? Wat bedoel je met het hogerop zoeken? Ik heb in het verleden enkel gepubliceerd in het Engels. Ik zou niet weten welke uitgevers ik zou moeten contacteren in het Nederlandstalig gebied. In mijn ervaring stap je niet op een uitgever af, maar is het de uitgever die de auteur vraagt of hij een boek wil schrijven. Lezen hier dan geen uitgevers mee?

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een maatschappij kritisch verhaal schreef je Bruno, mooi gevonden. Actueel, met fake news en de 'massa' die dit nieuws volgt en gelooft. Je analytische stijl past bij dit dit futuristische verhaal. Een heerlijk einde, met die ufo's die in badeenden veranderen. Dat 'om zeep' helpen in je laatste zin is naar mijn smaak dan net teveel;-)! Of schreef je dat niet bewust? Een suggestie; doordat de hp nuchter vertelt wat er gebeurt, blijft je verhaal in het geheel wat afstandelijk. De hp wordt vogelvrij verklaard, er staat nogal wat op het spel voor al die regeringsleiders. Ik kan me voorstellen dat je hp angstig is, ook al zit hij verborgen in een hut. Je kunt de lezer dichterbij trekken door je in te leven in je hp en die gevoelens te laten zien in je verhaal; wat voelt hij bijvoorbeeld als hij zich verstopt en als hij al die dagen verscholen zit te wachten? En verder, een tip die ik vaker geef; schrijf zoveel mogelijk actief en precies. Bijvoorbeeld: 'Dag na dag kwamen er Ufo’s bij boven de grootste wereldsteden. Activisten kwamen op straat om mensen te waarschuwen' wordt dan 'Dag na dag arriveerden er nieuwe Ufo's boven de grootste wereldsteden. Activisten waarschuwden mensen op straat:'

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hilarisch. Ik zie jouw HP helemaal zitten in dat hutje in het Zoniënwoud, haha. Heerlijk. Ik heb jouw verhaal met een brede glimlach gelezen. :thumbsup:

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een maatschappij kritisch verhaal schreef je Bruno, mooi gevonden. Actueel, met fake news en de 'massa' die dit nieuws volgt en gelooft. Je analytische stijl past bij dit dit futuristische verhaal.
Bedankt! De analytische stijl past ook bij de psychologie van de hoofdpersoon. Daar kom ik straks op terug.
Een heerlijk einde, met die ufo's die in badeenden veranderen. Dat 'om zeep' helpen in je laatste zin is naar mijn smaak dan net teveel;-)! Of schreef je dat niet bewust?
Oorspronkelijk stond er iets zoals "de wereld verging", maar toen ik het herlas en aan de badeenden dacht, heb ik dat vervangen door "de wereld was om zeep." Ik heb het nu veranderd in "de mensheid ging om zeep." Zo lijkt het ook een beetje alsof de badeenden een reclameboodschap zijn die mensen naar de winkels doet hollen om zeep. (Voor de diehard SF-liefhebbers is dit een knipoog naar het kortverhaal van Fredric Brown "Hé, wat doen de sterren raar!" waar ik het idee van de projectie vandaan haalde.) Ik wil ook dat de lezer (minstens) twee keer nadenkt bij die laatste zin. Daarom maakte ik ze opzettelijk wat "awkward." De hoofdvraag in dit stukje is: Wat is beter? Is het beter dat de waarheid gekend is en de mensheid daardoor niet meer gered kan worden? Of is het beter de dictatuur te aanvaarden waardoor er een kans bestaat dat de mensheid overleeft?
Een suggestie; doordat de hp nuchter vertelt wat er gebeurt, blijft je verhaal in het geheel wat afstandelijk. De hp wordt vogelvrij verklaard, er staat nogal wat op het spel voor al die regeringsleiders. Ik kan me voorstellen dat je hp angstig is, ook al zit hij verborgen in een hut. Je kunt de lezer dichterbij trekken door je in te leven in je hp en die gevoelens te laten zien in je verhaal; wat voelt hij bijvoorbeeld als hij zich verstopt en als hij al die dagen verscholen zit te wachten?
Daar heb ik ietwat meer woorden voor nodig. Wat het hoofdpersonage ook voelt, het is geen angst om ontdekt te worden. Als ik naar zijn backstory kijk, dan zie ik een autistische wetenschapper die graag nieuwe technologie ontwikkelt, zonder echt stil te staan bij de mogelijke manieren om die technologie te gebruiken. Wars van politiek is hij vooral geïnteresseerd in de vraag: "Kan ik dat maken?" Zijn antwoord daarop is steevast: "Nou en of!" Hij is niet bang omdat hij ervan overtuigd is dat zijn ontsnappingsroute altijd verzekerd is. Bij elk plan A heeft hij een plan B, een plan C, een plan D en zo voort. De angst die hij heeft, is geen angst voor de regering, maar de angst de verkeerde keuze te maken. Zijn grote dilemma is: "ik heb die technologie gemaakt. Die technologie wordt nu door de politiek gebruikt voor een bepaald doel. Dat doel veroorzaakt een persoonlijk conflict in mij. Enerzijds wil ik vrede, duidelijkheid, redding...; Anderzijds ben ik tegen de manier waarop dit alles bekomen wordt. Wat doe ik?" Hij heeft de keuze. Ofwel kiest hij voor een bestaan zoals het hoofdpersonage uit Roger Zelazny's "My Name is Legion." Hij heeft een handvol identiteiten waar hij uit kan kiezen, en hij kan perfect overleven tussen de voegen van de dictatuur. Ofwel kiest hij voor rebellie en zorgt hij ervoor de dictatuur te ontmaskeren door de Ufo's in badeenden te veranderen, een daad van anarchie met verstrekkende (en ongewenste) gevolgen. Rationeel gezien is de eerste keuze de meest logische keuze voor de hoofdpersoon, en hij weet dat. De reden waarom hij uiteindelijk voor het laatste kiest, is eerder emotioneel: hij heeft de optie om Ufo's in badeenden te veranderen gebouwd en kan niet er niet aan weerstaan ze te gebruiken, ongeacht de gevolgen. Ik denk erover na het verhaal verder uit te werken (maar dan heb ik wel meer woorden nodig), al loert natuurlijk altijd het gevaar om de hoek dat je te veel van de backstory in het verhaal verwerkt. Als je alles tot in detail uitlegt, dan wordt het verhaal algauw steriel omdat je bij de lezer geen ruimte laat voor interpretatie.
En verder, een tip die ik vaker geef; schrijf zoveel mogelijk actief en precies. Bijvoorbeeld: 'Dag na dag kwamen er Ufo’s bij boven de grootste wereldsteden. Activisten kwamen op straat om mensen te waarschuwen' wordt dan 'Dag na dag arriveerden er nieuwe Ufo's boven de grootste wereldsteden. Activisten waarschuwden mensen op straat:'
OK, dat heb ik aangepast.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Bruno weer bijzondere invulling van jouw hand. Wat ik juist zo mooi vind aan verhalen, die vertellen zichzelf. PS Ik heb niet het gevoel dat uitgevers hier hun schrijvers vinden, mss via een schrijfwedstrijd meer kans. Fijne dag.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bruno weer bijzondere invulling van jouw hand. Wat ik juist zo mooi vind aan verhalen, die vertellen zichzelf.
Ik vind het vooral leuk te zien hoe verschillende mensen een verhaal verschillend interpreteren. De lezer vult tussen de lijnen door ook heel wat in, en dat is bij iedere lezer anders.
Ik heb niet het gevoel dat uitgevers hier hun schrijvers vinden, mss via een schrijfwedstrijd meer kans.
Lang geleden, voor ik mijn carrière in de IT begon, heb ik een paar schrijfwedstrijden gewonnen. Dat was halfweg de jaren '90. Eind vorig jaar heb ik de IT (voorlopig) vaarwel gezegd en heb ik besloten een sabbatsjaar te nemen. Als "goede voornemen" voor 2019 nam ik me voor minstens één schrijfwedstrijd te winnen. Ik gebruik deze schrijfopdrachten als oefening om mijn "schrijfspier" te oefenen.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Weer vraag ik me af waarom je dus voor dit forum kiest, Bruno. Ik ken een weinig Latijn, toch vind ik het niet prettig hoe jij mij als lezer neerzet. Misschien het hogerop zoeken?
De opdrachten zijn goeie vingeroefeningen. Ik hou van de uitdaging. Waarom zou ik niet welkom zijn op dit forum? Wat bedoel je met het hogerop zoeken? Ik heb in het verleden enkel gepubliceerd in het Engels. Ik zou niet weten welke uitgevers ik zou moeten contacteren in het Nederlandstalig gebied. In mijn ervaring stap je niet op een uitgever af, maar is het de uitgever die de auteur vraagt of hij een boek wil schrijven. Lezen hier dan geen uitgevers mee?
Ha Bruno, Hartelijk dank voor je openheid. Weet dat ik dit zeer waardeer. En ja, je bent van harte welkom op dit forum, zeker voor mij na deze verklaring.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bruno, … met dankbaarheid en plezier je verhaal en de diverse commentaren daarop gelezen. Ook dank ik je voor je openheid. Het zet me inderdaad aan om nog meer en dieper te denken. Zeker nu we hoorden over fake news! In aliens heb ik nooit geloofd; trouwens ik ga steeds minder geloven als het op geloven aankomt.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Bruno, Goede tekst! Ik hou van de herhalingen aan het einde, het maakt je verhaal mooi rond. Zoals ik in je uitleg las, wordt je verhaal vertelt vanuit een geniale autist. De ietwat afstandelijke beschouwing vind ik hier perfect bij passen. Toevallig zat ik gisteren voor het eerst bij een moreel beraad. Jouw dilemma zou een perfecte casus zijn geweest. Wat doe je? Red je de mensheid van de leugen, of red je de mensheid met een leugen? Een pittig dilemma.. Gelukkig gooien die badeenden nog even wat lucht in je verhaal :)

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat doe je? Red je de mensheid van de leugen, of red je de mensheid met een leugen? Een pittig dilemma.. Gelukkig gooien die badeenden nog even wat lucht in je verhaal :)
Ik hoop dat het verhaal ook genietbaar is voor wie niet in het moreel dilemma duikt, maar ik hou van dubbele bodems en van grote betekenissen achter kleine details. Ik hoop ook dat de lezer niet hoeft te weten dat het hoofdpersonage een geniale autist is, maar bij bijna elk verhaal dat ik schrijf, hoe kort ook, verzin ik voor mezelf een hele backstory voor de hoofdpersonages. Het is dan een beetje alsof ik de personen over wie ik schrijf persoonlijk ken (wat uiteraard niet het geval is). Dat maakt het wel gemakkelijker om erover te schrijven en een antwoord te formuleren op de vraag: Wat zou hij/zij doen in deze situatie?

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bruno ik heb van je verhaal genoten. Het leest als een boek en zet ons aan het denken. Fake news of niet. De gele badeenden vind ik een ware fonds. fijne avond

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Bruno, Leuk verhaal met een hedendaags randje. Ik had het idee dat ik naar een film keek. Duidelijk verhaal met een kop en een staart.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een netjes en zorgvuldig geschreven verhaal. Tot en met het negeren van Afrika en het Midden-Oosten aan toe goed. Geloof en ongeloof. God en badeend. Je had zelfs aandacht voor de titel. Alleen de laatste zin is slecht. Bewust awkward of niet.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het eind met de badeenden vind ik geweldig. Als je pech hebt, gaat de mensheid vervolgens in de gele badeend geloven en denken dat alle heil daarvan te verwachten is. Ik vind het hele verhaal mooi bedacht. In het begin moest ik iets te veel aan Independence Day denken, maar het verhaal werd gaandeweg steeds origineler. de aliens hadden God gezien; Hij sloeg zowaar een mea culpa voor de eeuwenlange verwaarlozing! Mijn favoriete zin. Een mooi voorbeeld van hoe je in een paar woorden veel kan zeggen.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Alleen de laatste zin is slecht. Bewust awkward of niet.
Een dag nadat ik het tekstje schreef, was ik nog niet bereid die zin op te geven, zelfs niet nadat de schrijfcoach er een opmerking over maakte. Vandaag zijn we bijna een week later, en... jullie hebben gelijk. Die laatste zin haalt de tekst uit balans. Het is als een slechte pointe na een goede pointe. Ik heb de zin geschrapt.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Als je pech hebt, gaat de mensheid vervolgens in de gele badeend geloven en denken dat alle heil daarvan te verwachten is.
Bedankt voor de mooie woorden. Stel je voor, de mensheid die "All hail to the big Duck!" roept. En dan die ene dissident die de "u" als een "i" uitspreekt, maar dat is een ander soort verhaal...

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Bruno Lowagie, Wat heb je een mooi verhaal geschreven. Het zou zomaar werkelijk kunnen zijn. Speel in op angst en je hebt de mensenmassa in je greep... Je eindigt waarmee je begonnen bent, dat maakt je verhaal helemaal af. Ik heb uit je reactie gelezen dat de hp autistisch is. Ondanks dat mis ik een beetje de emotie. Maar dat is iets persoonlijks, ik heb je verhaal met veel plezier gelezen.