Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#230 Rozemarijn

24 januari 2019 - 0:37
Rozemarijn Rozemarijn De flacon is leeg en daarom knijpt ze extra hard. Het geurtje dat vrijkomt kalmeert haar toch weer even. Rozemarijn. Het is al vele keren een houvast geweest en nu helpt het om iets rustiger te worden. Haar gedachten springen nog steeds alle kanten op. Ze staat al een half uur onder de douche te stomen. De bebloede kleren liggen op een hoopje, naast de cabine. Ze kan zich niet herinneren welke dag het vandaag is. Ze herinnert zich wel de klap. De man die voor haar wagen neerging. Zijn gezicht. Ze kent hem. Ze weet alleen niet meer van waar. Het stuk huid dat als een lapje naast zijn kaakbeen lag. Het bloed dat eruit gulpte. Ze heeft het lapje er weer op gelegd. Hij had geen pols. Haar schuld. In paniek heeft ze de dode man mee naar binnen gesleurd. Ze heeft hem in de slaapkamer gelegd. Ze ademt te snel en haar hart galmt te hevig, alsof tien timmerende kodo-drummers zich op olievaten aan het uitleven zijn. Ze heeft het gevoel dat haar slagaders alle moment kunnen springen. Het water is veel te heet, dat is ook al niet goed voor je hart. Maar dat van haar klopt ten minste nog. Ze voelt het zweet weer uitbreken. Waar is ze mee bezig? Moord? Vluchtmisdrijf? Waarom is ze altijd zo haastig? Zo moet ze het ongeluk wel over zich blijven afroepen. Haar hersenen werken als een schuurspons die steeds weer over dezelfde gedachten schijnen te wrijven. Boenen helpt niet. Haar leven is voorbij. Ze moet zichzelf aangeven. Dat is het enige juiste. Ze draait de kraan dicht en stapt uit de cabine. Ik heb kleren nodig, denkt ze. Ze liggen in de kleerkast in de slaapkamer waar ik de dode man heb neergelegd. Ze hoort een geluid. Het lijkt wel gekreun. Het dringt niet geheel tot haar door. Ze verlaat de badkamer, spiernaakt en drijfnat, op zoek naar propere kleren. De dode man staat in de deur, steunend tegen de stijlen. Het lapje vel hangt half op zijn plaats. Ze wankelt. Het missende puzzelstukje openbaart zich aan haar brein. Nu weet ze het weer. Hij is haar ex. Ze denkt niets meer. Ze loopt en ze loopt. Want ze moet daar weg of haar leven is echt voorbij.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 januari 2019 - 9:26
Zo kom je ook van je ex af :). Ook weer een hele originele inzending. De omschrijving van de gruwelijkheden vond ik goed gedaan. Heel nuchter en recht voor z'n raap. Pas wel op dat het niet ondersneeuwt in mooie zinnen en randinformatie. Je begint bijvoorbeeld met de lege fles shampoo, een beeld waar de titel ook naar refereert, maar verder in het verhaal komt het niet meer terug. Dan is het puur bedoeld als opstapje in je verhaal en dat hoeft niet. Die ruimte heb je niet in een kort verhaal. Als lezer merk je ook dat het pas interessant wordt bij 'De bebloede kleren liggen op een hoopje naast de cabine'. Kijk zo ook naar de rest van je tekst. Welke informatie is echt relevant voor het verhaal en welke is meer een smaakmaker? Daarvoor is het belangrijk dat je kijkt naar de essentie van je tekst. Waar gaat het over? Een vrouw in de douche die niet weet wat er gebeurd is. Ze heeft iemand doodgereden, mee naar binnen genomen en dan ineens staat hij voor haar neus en beseft ze wie hij is; haar ex. Gebruik dat als kapstok en bouw het uit zonder de info die de lezer op dat moment niet echt hoeft te weten. ook een zin als 'Ze voelt geen druppels' etc etc haalt de vaart eruit. Heeft dit iets met de kern van het verhaal te maken? Laat het er dan uit. Je schrijft immers ook niet welke kleur haar nagellak heeft. Het beeld van het schuursponsje vond ik overigens erg mooi gevonden. Succes!

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 januari 2019 - 10:17
N.D.D. Net je verhaal gelezen, spannend en de plot, ik huiverder met de hp mee. Zeer leerzame reactie van de schrijfcoach voor mij. Ik ervaar pecies zoals Annette beschrijft, maar kan dat lang niet zo mooi duidelijk maken. Graag gelezen en fijne dag.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 januari 2019 - 20:56
@Annette, @Marie, @John Doe: bedankt voor jullie reacties. Jullie hebben me heel wat stof tot nadenken gegeven. Ik wou een HP in shock beschrijven waarin de shock centraal stond. Dit komt, geloof ik, niet zo goed door op de manier waarop ik het hier presenteerde. De gedachten van mensen in shock springen vaak alle kanten op, omdat ze de waarheid op dat moment niet aankunnen. (Dan kan een kleur nagellak voor de HP wel relevantie hebben.) Ik probeerde dit in de tekst aan te geven met de randinformatie. Misschien heb ik te veel met 'show don't tell' willen werken, en had ik beter met wat meer 'tell' gewerkt. "Je hebt wel een beetje laat in de gaten dat het je ex is." Ook dat maakt deel uit van een shock, de ontkenning van het gebeurde... Mijn stukje is dus niet zo geslaagd als lezers hier niet in mee kunnen. Ik ga de opdracht niet herwerken, maar ik neem deze les mee voor een volgende keer. Het was een leerrijke ervaring dankzij jullie comments. :)

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
26 januari 2019 - 9:32
"Je hebt wel een beetje laat in de gaten dat het je ex is." Ook dat maakt deel uit van een shock, de ontkenning van het gebeurde... Mijn stukje is dus niet zo geslaagd als lezers hier niet in mee kunnen.
Voor mij was het duideljk dat het hoofdpersonage "in denial" was en pas op het einde voor zochzelf wilde toegeven dat het om haar ex ging. Voor mij werkt de tekst zoals hij is.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 januari 2019 - 11:06
Ja, dit is wat paniek met je doet. Ik vind het goed. De twee zinnen met de druppels op de rug, snap ik ook niet helemaal, toch maakt het me niet uit. Ik vind het allemaal in de shocktoestand passen. Dan is in principe niets normaal. En ach, wat is normaal?

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 januari 2019 - 16:55
Spannend verhaal. Sterke vrouw, als ze een dode mee kan slepen. Verder had ik het commentaar van de leescoach eerder moeten lezen. Had mij ook geholpen bij mijn verhaal.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
28 januari 2019 - 17:09
NDD Een spannend verhaal. Ik zou niet weglopen, maar wegrennen. Graag gelezen en uiteraard de leerzame uitleg van de schrijfcoach weer niet te vergeten. Fijne avond

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 januari 2019 - 11:03
NDD, Vind het einde erg sterk. Ik voel haar angst. Knap gedaan! ''alsof tien timmerende kodo-drummers zich op olievaten aan het uitleven zijn.'' Vind ik mooi gevonden! Persoonlijk vind ik het stukje over Rozemarijn wel mooi. Wellicht omdat mijn schrijfstijl hetzelfde doet. (Ook al is er in korte verhalen hier vaak geen ruimte voor..)

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 januari 2019 - 11:16
RoyK. , ik heb ondertussen toch wat gewijzigd hoewel ik eerder zei dat ik het niet zou doen. Ik dacht dat ik een schaduwkopie had nagelaten, maar kan die nergens meer vinden. Soit, er is wat randinformatie geschrapt. In korte verhalen is minder ruimte, idd.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 januari 2019 - 1:01
N.D.D., … duidelijk verhaal over een vrouw die in paniek is. . Bijzonder is nog dat zij haar ex heeft doodgereden en dat zij hem later staand' bij de douchedeur herkend. Dat doet me denken aan hallucineren, dus … helemaal in de war zijn. Met plezier gelezen. :nod: :thumbsup: