@230 Gekleurde scherven op bed

Ik sta onder de douche en laat het douchegordijn open. In de spiegel kijk ik naar mijn lichaam. Na morgen zal het er anders uitzien. Met mijn linkerhand bedek ik mijn linkerborst en druk hem zo plat mogelijk. Hiermee probeer ik mij voor te stellen hoe het er na de operatie uit zal zien. Ik staar net zolang naar mijn spiegelbeeld totdat de wasem het vervaagt. Ik voel mij niet nerveus, maar eerder verdoofd. Alle plannen van mij en Bart - we hebben het zelfs over kinderen gehad, wat kan ik er nu nog mee? ‘Ik ben een borstenman,’ zegt hij altijd. ‘Niet die memmen van Marloes, maar gewoon een lekkere handvol zoals die van jou. Ik zou niet zonder kunnen. Daarmee dwong hij me tot mijn keus. Hij vond het maar een onduidelijke verhaal dat ik een week of wat met Marlous naar Kos zou gaan. ‘Een week of wat?’ ‘Nou ja, ik weet nog niet zeker hoelang Marloes vrij kan nemen,’ was mijn smoes. Ik had het eerder uit moeten maken. Het wordt mij steeds duidelijker dat Bart niet de man is waar ik verder mee kan, is mijn conclusie nu ik zo voor de spiegel sta. Ik draai de douchekraan dicht en pak een handdoek. Plotseling hoor ik een harde knal en glasgerinkel, en denk onmiddellijk aan een pistoolschot. Vlug draai ik de doucheceldeur op slot en druk mijn oor er tegenaan. Ik hoor Max luid blaffen en na enkele seconden is het weer stil in huis. Ik knoop de handdoek om mij heen en draai het slot voorzichtig open. Op mijn blote voeten loop ik door de gang, waar vanuit de slaapkamer, een walm van geurkaarsen mij tegemoet komt. Voorzichtig duw ik de slaapkamerdeur iets verder open en zie Bart in zijn blootje, verbouwereerd naar een lekkende fles champagne in zijn hand kijken. ‘Wat is hier aan de hand?’ ‘Ik wilde de fles op scherp zetten.’ Staand tussen de geurkaarsen langs de kant van mijn bed geplaatst en diverse gekleurde glasscherven van de kapot geknalde plafonniere op mijn bed verspreidt, kan ik alleen maar denken, ik moet mijn sleutel terug. ‘Kom hier,’ zegt hij met uitgestrekte armen met de fles champagne nog in zijn hand en een glimlach op zijn gezicht. ‘Marloes zit al in het buitenland, dus ik dacht, dan ga ik mijn meissie eens even verrassen.’ ,Dat is je dan goed gelukt, mijn hele bed onder de glasscherven. Pak je spullen en verdwijn onmiddellijk Bart, hier heb ik geen zin in.’ Hij zet de fles op mijn kaptafel en pakt zijn kleren van de grond op. ‘Waarom heb je tegen mij gelogen Kat?’ ‘Omdat ik… ik vind het gewoon heel moeilijk tegen je te zeggen, dat wij geen toekomst hebben.’ Zo het hoge woord is eruit, denk ik. ‘Hoezo…?’ ‘Jij bent een borstenman en morgen gaat er bij mij één af,’ huilschreeuw ik naar hem. Hij lijkt iets weg te slikken; ‘ik ben een lul Kat,’ fluistert hij in mijn oor… Kom, we ruimen samen de scherven op.’