#227 Esina's knipoog

Hoe Esina er uit ziet, zie ik niet precies, maar het is duidelijk dat ze voor je hoofdpersoon veel meer betekent dan de omgeving, haha.

Hoi N.D.D., hartelijk dan voor je reactie. Nu ik ook enkele andere invullingen van deze opdracht heb gelezen plus reacties van de nieuwe schrijfcoach, ben ik het wel met je eens dat de omgeving er hier wat bekaaid vanaf komt. :o

Grappig om te zien wat de natuur met zoveel schrijvers hier doet. Ergens hoop ik dat Esina echt bestaat.

Ik vind dat deze tekst goed aansluit bij de opdracht. Er is zeker wel aandacht voor de omgeving, deels indirect, door te beschrijven wat de ik-persoon allemaal ontgaat omdat hij aan iets heel anders denkt, en dat is juist een originele aanpak. De tekst leest ook lekker, er is een plot, al was dat voor de opdracht zeker niet nodig - maar de plot is wel flinterdun: als je naar een clou toewerkt (en dat doe je naar mijn gevoel hier), verwacht je als lezer misschien toch een iets spectaculairder einde. De opbouw is verder wel goed, maar de afwisseling tussen korte en langere zinnen is niet erg gebalanceerd: de tekst begint met wel erg veel korte zinnetjes.Dat valt op zich nog wel te verdedigen: allemaal korte zinnetjes tot aan het moment waarop de knipoog plaatsvindt. Dán komt de tekst als het ware pas echt tot leven. Natuurlijk loop ik ook nog een aantal zinnen langs: 'Van de natuur, met al haar kleuren en geuren.' --> Bij het lezen van deze zin dacht ik: aha nu gaan er vast nog een paar van dit soort zinnetjes komen. Zinnen met diezelfde opbouw, als opsomming van de verschillende elementen/aspecten waarvan te genieten valt. Bijvoorbeeld: 'Van de natuur, met al haar kleuren en geuren.' Van het zonlicht, alles extra glans heeft. Van de frisse bries, die blosjes op onze wangn tovert.' Zoiets dus. Ik denk dat dat mooi zou werken. En je bouwt ermee de spanning naar hét moment (dat van de knipoog) nog verder op. 'Esina geeft me de knipoog.' --> Ik denk dat een (bescheiden) tijdsbepaling deze zin geen kwaad zou doen. BIjvoorbeeld 'Dan geeft Esina me de knipoog.' '...dichterbij kom ik niet maar dat is nu niet belangrijk.' --> Graag een komma voor 'maar'. '...een onstuimigheid die zijn weerga niet kent.' --> niet echt iets mis mee, maar wel een beetje een nietszeggend cliché. Die onsuimigheid kan vast wel wat bloemrijker gemaakt worden. 'Alles om mij heen vervaagt; de bomen met hun takken, het mos, de zonnestralen die de dauw inmiddels hebben verjaagd. Vogels die zingen ' --> Liever een dubbele punt na 'vervaagt' in plaats van de puntkomma. Zie https://onzetaal.nl/taaladvies/puntkomma en dan met name het laatste stuk, 'Puntkomma of dubbele punt'. --> En dan zou je van de punt voor Vogels bijvoorbeeld best een puntkomma kunnen maken. Een hele nieuwe zin beginnen met als enige reden dat de zin anders wel erg lang wordt, is niet ideaal. 'De frisheid van de lucht die ik inadem, de geur van het buiten zijn in de natuur.' --> Nu begint de opsomming wel érg lang te worden. Je hoeft deze elementen niet weg te laten, maar ik zou ze wel even in een andere vorm gieten. Bijvoorbeeld 'Ook de frisheid van de lucht die ik inadem en de geur van het buiten zijn in de natuur ontgaan me nagenoeg volledig. --> ik heb overigens ook moeite met 'de geur van het buiten zijn'. Ik ben een groot voorstander van dichterlijke vrijheid inzake het spelen met zintuiglijke waarnemingen, maar met de geur van buiten ZIJN kan ik niet veel. 'De herinnering komt tomeloos tot leven.' --> Ik zou hier eerder bijvoorbeeld 'belofte' dan 'herinnering' gebruiken. 'herinnering' klinkt (in ieder geval in deze zin) toch meteen alsof het over iets van wat langer geleden gaat. --> Naar mijn gevoel kan het bijvoeglijk naamwoord 'tomeloos' niet predicatief worden gebruikt (zie https://onzetaal.nl/taaladvies/bijvoeglijk-naamwo…, het laatste deel, 'Gebruik van bijvoeglijke naamwoorden' voor uitleg van termen als 'predicatief'. Simpel gezegd kan 'tomeloos' naar mijn gevoel wel iets van een zelfstandig naamwoord zeggen (bijvoorbeeld 'tomeloos geweld'), maar niet van een werkwoord ('tomeloos tot leven komen') 'De berk is er vandaag getuige van dat de kracht van Esina’s knipoog die van menige orkaan overstijgt.' --> Ik denk dat deze zin juist meer zeggingskracht krijgt als je die orkaan niet ter sprake brengt: 'De berg is vandaag getuige van de kracht van Esina's knipoog.' Less is more. En dan kun je hier eventueel wel 'tomeloos' gebruiken (voor 'kracht') :)

Zo begin ik graag aan 2019. :nod: Heerlijk Esina weer te lezen. Leerzaam commentaar van de schrijfcoach. Ik heb nu heel veel tijd nodig om alle verhalen te lezen, erg leerzaam. Fijne dag

Hoi J.C. Hommel, hartelijk dank voor je reactie. Inderdaad, de natuur doet veel met ons. En wat Esina betreft; als zij roept, ben ik verkocht. Ja, ze bestaat, sla SOL er maar op na ... ;)

Hoi Schrijfcoach Katja, Hartelijk dank voor je uitvoerige commentaar, waar ik heel blij mee ben! Ik heb er mijn voordeel mee gedaan in de herschrijf. En dank zij jouw suggesties vind ik de tekst nu een heel stuk beter! Enkele punten; - plot / spectaculair einde; ik wilde niet al te expliciet worden, naar mijn mening moet de lezer ook zelf met zijn/haar eigen fantasie aan de slag. - de balans korte / lange zinnen zette mij aan het denken, ik heb gepoogd daar iets mee te doen, wellicht niet geheel gelukt. :( En jouw benoemen van de knipoog als het moment dat de tekst tot leven komt, bracht mij ertoe een witregel in te voegen; zo van 'en nu gaat het gebeuren!' - het naar een plot toewerken vond ik wel een must, al vroeg de opdracht daar niet om. Het voelt voor mij anders zo onbevredigend. Neemt niet weg dat dat in een oefening als deze inderdaad geen rol speelt. - het gebruik van bijvoeglijke naamwoorden had ik tot in het absolute gemeden, dat zag ik als een uitdaging (ondanks dat de opdracht uitging van 'zo min mogelijk'). Maar ik merk dat je dan in een krampachtigheid komt die zich wreekt; gekunsteldheid komt om de hoek kijken. In de herschrijf zijn er toch een paar te vinden. - dankzij jouw verwijzing naar 'Onze Taal' weet ik nu dat er verschillende verschijningsvormen zijn van bijvoeglijke naamwoorden, ik dacht dat je ze met type 1 (attributief) wel gehad had; het 'bijwoord' kende ik wel, maar niet als soort bijvoeglijk naamwoord. Maar ja, de HBS is al weer heel wat jaren geleden ... HERSCHRIJF Zomaar een ochtendwandeling. We lopen over de hei. Esina en ik, hand in hand. Stilte alom. Genieten in het kwadraat. Van de natuur, met al haar kleuren en geuren. Van het zonlicht, dat alles extra glans heeft. Van de frisse bries, die blosjes op onze wangen tovert. We staan stil bij een berk en kijken naar elkaar. Dan geeft Esina me de knipoog. De knipoog die alleen zij kan geven, met rimpeltjes naast haar wipneusje en het krullen van haar mondhoeken. En met die blik in haar ogen die ik niet in woorden kan vangen, hoe ik het ook probeer. Na ‘ondeugend’, ‘lustig’ en ‘uitnodigend’ geef ik het op; dichterbij kom ik niet, maar dat is nu niet belangrijk. Haar knipoog is een belofte. Verlangen overweldigt me. Mijn ademhaling versnelt en mijn hart gaat tekeer. Ik word onrustig, ongeduldig. Alles om mij heen vervaagt: de bomen met hun takken, het mos, de zonnestralen die de dauw inmiddels hebben verjaagd; vogels die zingen en fluiten, geruis van de verkeersweg in de verte, geritsel van dieren tussen de struiken. Ook het frisse van de buitenlucht en de geur van de hei ontgaan me nagenoeg volledig. Dit alles is er ongetwijfeld wel, maar niet voor mij. Ik word het gewoonweg niet gewaar, want Esina’s belofte overschaduwt alles. De herinnering aan ons laatste samenzijn verdringt al dat andere moois. Weldra geven wij ons over aan het minnespel vol vuur dat ons zo eigen is. De berk is vandaag getuige van de tomeloze kracht van Esina’s knipoog.

Hoi MwMarie, hartelijk dank voor je reactie. Fijn dat je weer genoten hebt van Esina; dat doe ik zelf ook altijd ... ;) En wat de schrijfcoach betreft; helemaal met je eens!

Ik vind de herschrijf uitermate geslaagd. En trouwens ook fijn dat je dat in een nieuwe reactie doet in plaats van het origineel aan te passen, zo kunnen generaties na ons desgewenst ook nog meegenieten van het hele proces :) En puur omdat ik altijd iets te zeuren moet hebben: na 'gewaar' zou ik een komma zetten (vierde regel van onder).

Hoi Schrijfcoach Katja, Dankjewel, wederom! Je 'zeuren' vind ik uiterst leerzaam, de komma is geplaatst.

Ton wat een heerlijk stukje. Gelezen voor en je bewerking na de feedback van Katja. Esina zal er blij mee zijn :-) graag gelezen.

Hallo Ton, … een heerlijk verhaal voor het slapen gaan. Fijn dat Esina er ook weer bij is. De uitgebreide feedback van Katja stimuleert enorm. Ook de linken die zij toevoegt. Alle succes voor 2019 Ton.

Ik heb echt van de omgeving genoten, Ton. Jammer dat jij dat niet hebt gedaan.

Hoi Thea, dankjewel voor je reactie. Esina blij, maar ik ook hoor! ;)

Hoi Riny, dankjewel voor je reactie. Fijn dat je dit een heerlijk verhaal voor het slapengaan vindt. Ik wens jou ook veel schrijfsucces in 2019!

Hoi Tja, dankjewel voor je reactie. Die omgeving is inderdaad niet helemaal tot mij doorgedrongen, maar ja, ik had nu eenmaal andere dingen aan mijn hoofd... :D

Hoi Ton, over de liefde schrijven is volgens mij misschien wel het allermoeilijkste, omdat je zo snel in cliché's vervalt. Dit geldt echter absoluut niet voor jouw verhalen over Esina. Ze blijkt een echte muze voor je en een onuitputtelijke bron voor heerlijke teksten!

Hoi Chantal, dankjewel voor je reactie. Met jouw bijzonder mooie compliment laat je me blozen. :o

Ha Ton, Beide verhalen met plezier gelezen. Bij de tweede werd ik bijna verliefd. Ik denk dat veel vrouwen in de schoenen van Esina willen staan en met de HP wandelen gaan.

Hoi Levina, dankjewel voor je reactie. Wat een mooi compliment! Wie er ook in Esina's schoenen gaat staan, ik blijf toch verknocht aan Esina!