#226 Broeders - Het verhaal van een Duitse soldaat

Woord vooraf Vlak voor kerst reed ik na een hectische dag naar huis en hoorde op de radio een verhaal dat me kippenvel bezorgde. De opdracht van deze week sloot zo naadloos aan bij die reportage, dat ik heb geprobeerd dit waargebeurde verhaal dat zich afspeelde tijdens WOI, in mijn eigen 300 woorden te vangen. ------ Broeders - Het verhaal van een Duitse soldaat Genadeloos slaat de granaat de grond onder mijn voeten weg. De nacht spat uit elkaar, mijn geweer is mijn enige houvast. Ik schreeuw, hard en rauw en glijd hulpeloos naar beneden. Mijn zenuwen staan op scherp en op het moment dat Engelse klanken mijn overbelaste bewustzijn bereiken, nemen reflexen het over en schiet ik richting het vijandige geluid. Plotseling lig ik stil. Ik wil opstaan, maar mijn laarzen vinden geen grip op de doorweekte grond. Kou en angst trekken me richting de aarde. Ik grijp verwoed om me heen als ik plots een gestalte naast me ontwaar. Het moet de Engelse soldaat zijn, op wie ik zojuist heb geschoten. Terwijl de kogels om ons heen fluiten, probeert hij richting de rand van de krater te kruipen, op zoek naar beschutting. Zijn benen weigeren echter dienst. Verwilderd kijkt hij om zich heen, niet in staat zich te onttrekken aan de hel waarin hij dreigt weg te zakken. Dan kruist zijn jagende blik de mijne. Ineens wijkt mijn paniek, want in zijn donkere ogen lees ik mijn eigen verhaal. Van de vijand blijft niets over. Naast me ligt slechts een jongen, bedolven onder modder, angst en wanhoop. Instinctief pak ik zijn hand beet. Even lijkt hij terug te willen trekken, maar dan grijpt hij hem wanhopig vast. Mijn hart breekt als ik zie hoe door mijn toedoen, zijn jas ter hoogte van zijn middenrif steeds donkerder kleurt. 'Please stay with me?' Zijn vraag is niet meer dan een fluistering die nauwelijks boven het oorlogsgeweld uitkomt, maar ik hoor hem. Voorzichtig schuif ik dichterbij, sla mijn arm om hem heen, in een tevergeefse poging hem af te schermen voor het onvermijdelijke en antwoord 'Du bist nicht allein. Ich schutze dich.' Die hele nacht blijf ik bij hem, daar in de modder. Als de duisternis eindelijk wijkt, heb ik een vriend verloren.