#225 Ons bin zuunig

Ik denk toch dat de wol duurder is dan de sokken. Heel leuk verhaal, graag gelezen.

Geestig.

Cora ik herken tante Marie, komt ze uit het noorden of uit Achterhoek cq Twente? Heel realistischje, gierig het is maar net uit welke cultuur je komt. Voor de een spaarzaamheid, voor de ander gierigheid. Ik realiseer me dit nu na het lezen van jouw tekst.. Fijne feestdagen

Dit tovert toch een oprechte lach op mijn gezicht!

Vooral de onbeschaamdheid van de tante om het zonder terughoudendheid te zeggen, maakte me aan het glimlachen. Volgens mij mist er een spatie tussen 'opeet:tante Marie'.

Ik denk toch dat de wol duurder is dan de sokken. Heel leuk verhaal, graag gelezen.

Dankjewel John Doe! Ik denk eerlijk gezegd dat ze niet met echte wol breit, maar lekker synthetische goedkope namaak 'wol' ;-)

Geestig.

Fijn! Dankjewel

Cora ik herken tante Marie, komt ze uit het noorden of uit Achterhoek cq Twente? Heel realistischje, gierig het is maar net uit welke cultuur je komt. Voor de een spaarzaamheid, voor de ander gierigheid. Ik realiseer me dit nu na het lezen van jouw tekst.. Fijne feestdagen

Dankjewel mw.Marie! Wat leuk dat deze tekst je aan het denken zet. Tante Marie is in elkaar geflanst door mij, aan de hand van de, wel echte, reactie op een kerstkaart die ik gaf aan iemand (in de Randstad, overigens). Ze meende het oprecht, waardoor ik hetzelfde dacht als jij nu: wat is de grens tussen spaarzaam en gierig? Goede dagen gewenst!

Dit tovert toch een oprechte lach op mijn gezicht!

Ha, dat vind ik leuk! Dankjewel!

Vooral de onbeschaamdheid van de tante om het zonder terughoudendheid te zeggen, maakte me aan het glimlachen. Volgens mij mist er een spatie tussen 'opeet:tante Marie'.

Dankjewel Hadeke! Inderdaad was het het plompverlorene van de uitspraak wat mij zowel verraste als deed glimlachen. Ik zal die spatie aanpassen. Dankjewel!

Past uitstekend in het thema. Ook hier te lezen geeft het me weer een glimlach. Het doet me aan iemand in de buurt denken. Het is al jaren de gewoonte om bij diverse buren een kaartje in de bus te stoppen. De meesten schrijven een verhaaltje in de kaart. Ik probeer altijd een elfje te schrijven of een limerick. Je zou zeggen, je ziet je buren vaak. Gek genoeg juist met deze dagen nooit. Zo zijn we er eigenlijk op gekomen. Iedereen doet de kaarten lopend in de brievenbus aan de deur. Spaart toch weer postzegels uit. Op de envelop vaak alleen de voornaam/voornamen. Ik was voor het weekend bij iemand uit de buurt op de koffie. Op de tafel lagen alle enveloppen met haar naam erop. Ze zag mijn blik en zei: 'Die bewaar ik en ik plak er later een etiket op en verstuur die dan weer.' Zij maakt namelijk zelf kaarten, mooie ook nog. In het kader van recycling vind ik het nog een goed idee ook. Sorry, voor mijn lange verhaal.

Past uitstekend in het thema. Ook hier te lezen geeft het me weer een glimlach. Het doet me aan iemand in de buurt denken. Het is al jaren de gewoonte om bij diverse buren een kaartje in de bus te stoppen. De meesten schrijven een verhaaltje in de kaart. Ik probeer altijd een elfje te schrijven of een limerick. Je zou zeggen, je ziet je buren vaak. Gek genoeg juist met deze dagen nooit. Zo zijn we er eigenlijk op gekomen. Iedereen doet de kaarten lopend in de brievenbus aan de deur. Spaart toch weer postzegels uit. Op de envelop vaak alleen de voornaam/voornamen. Ik was voor het weekend bij iemand uit de buurt op de koffie. Op de tafel lagen alle enveloppen met haar naam erop. Ze zag mijn blik en zei: 'Die bewaar ik en ik plak er later een etiket op en verstuur die dan weer.' Zij maakt namelijk zelf kaarten, mooie ook nog. In het kader van recycling vind ik het nog een goed idee ook. Sorry, voor mijn lange verhaal.

Niks sorry Levina! Wat een prachtverhaal! Ik lees in alle reacties precies wat ik zelf ook ervaar: het is maar net hoe je hier naar kijkt, in het kader van recycling of met het oog op een persoonlijke gift die je bewaart, zeker als er iets persoonlijks op staat. Er zitten veel kanten aan dit verhaal. Dank voor je reactie,Cora

Hoi Cora, heerlijk stukje waar je in weinig woorden het thema perfect en zo herkenbaar neerzet. Dit soort mensen maakt er gewoonweg geen geheim van dat ze zuinig en/of gierig zijn. Wel zo eerlijk :). Ik kende iemand die van dubbele kaarten altijd de rechterzijde afknipte. Zo konden de kaarten makkelijk nog een ronde mee.

Wat een geweldig verhaaltje. Graag en met een glimlach gelezen ;) Een fijne tweede kerstdag!

Cora, … na het lezen van je verhaal en de reacties daarop, schiet me opeens iets merkwaardigs te binnen. "Ons bin zuunig.", is dat geen Zeeuws gezegde? Jaren geleden hoorde ik van een mevrouw die afkomstig was uit Goes, een bizar verhaal. Wanneer je van iemand die met vakantie was, een kaart kreeg. Dan gaf je die later terug aan de verzender. Ik kan niet meer navragen of dat alleen in haar familie gewoonte was. Dat is dan niet gierig maar zuinig. De verzender kan de afbeelding dan weer plakken in haar reisverslag.