Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#225 Louter zakelijk

Hij was het algoritme van alle personen die hem voorgingen. Van zijn misantropische grootmoeder, die het imperium oprichtte tot zijn vader en moeder die gezamenlijk een ijzeren regime voerden, dat werknemers tot en over het randje duwde. Zijn oudere broer, Roland, was de aangewezen persoon om het bedrijf te leiden, stierf deze op twaalfjarige leeftijd aan een hevige longontsteking. De familie verwerkte het leed met de emoties die ze meester waren, op de meest wrange en kille manier. Salarissen van de werknemers werden gekort en de productie steeg. De persen rolden in de jaren 40 drie keer zo hard en er werden steeds meer kleinere kranten door het groeiende mediaconcern overgenomen. Na zijn studie bedrijfseconomie vonden zijn ouders het tijd dat Charles het bedrijf ging runnen. Sinds die tijd had Charles al enkele jaren nauw samengewerkt met hen. In de wandelgangen werd gesproken over Charles de Verschrikkelijke. Hij maakte korte metten met personeel dat hem durfde te ondermijnen. Hoewel Charles het bedrijf naar grote hoogte bracht, bleef zijn privéleven mistig. Ook al had Charles een machtspositie binnen de media, hij lette nauw op zijn omgeving. 11 juli 1963 ‘Noem je dit medium rare?’ ‘Sir?’ Charles stak het mes in het vlees en wrikte heen en weer. ‘Dit is nog taaier dan Primo Carnera!’ Het bord vloog met een forse snelheid tegen de muur. De jus vormde een Rorschach-achtige beeldprent. ‘Zal ik de chef vragen om een nieuwe maaltijd te maken?’ ‘Laat maar zitten. Beter nog, ik wil dat iedereen oprot!’ Hij sloeg op het belletje dat aan de tafel was bevestigd en binnen enkele seconden stonden de chef en drie schoonmaaksters in de eetkamer. ‘De afgelopen drie maanden waren fantastisch, maar jullie zijn allemaal ontslagen. Pak jullie spullen en verdwijn.’ Met ongeloof in hun ogen keek het personeel in het rond. ‘Hebben jullie me niet gehoord? Wegwezen. Uit mijn zicht!’ Ze keken elkaar verward aan en deden wat van hun gevraagd werd. Ze verlieten de eetkamer en Charles bleef enkele minuten stoïcijns voor zich uit staren. Geklap was hoorbaar in de hal en Charles ging een kijkje nemen. Op de trap zat zijn jonge tuinman, Joe, theatraal te klappen. ‘Bravo, Chief, bravo.’ ‘Wat doe je nog hier?’ sprak Charles terwijl hij hem benaderde. Joe zweeg en grinnikte. Een scheve lach verscheen op Charles’ gezicht. Hij boog voorover en kuste Joe op zijn zwoele lippen, trok aan zijn rode sjaal en opperde hem op te staan en te volgen. De tocht leidde naar de grote slaapkamer waar het bed fungeerde als speels decor. Joe duwde Charles op de matras en besprong hem. Een intermezzo van sensuele aanraking en koosnaampjes volgde. Charles keek verrast toen Joe twee flinke stukken touw uit zijn tuinbroek haalde. ‘Iets nieuws. Spannend.’ Charles liet hem zijn gang gaan. Zijn armen en benen werden aan de bedstijlen vastgebonden. Vervolgens kleedde Joe zich uit en zijn donkere adonis lichaam glansde van het werkzweet. Hij trok Charles broek omlaag en liet hem de fijne kunsten van fellatio ervaren. Charles voelde zich prettig en sloot ontspannen zijn ogen. Echter veranderde het in een koortsachtige droom, bestaande uit enkel flitsen. De praalwitte tanden van Joe waren gemengd met zijn bloed. Zijn lid werd in zijn gezicht gespuugd. Charles zat in een achtbaanrit waar hij niet aan kon ontsnappen en jammerde onsamenhangende woorden uit. Het “waarom” wellicht nog het meest concrete. Joe kwam dichterbij en fluisterde zijn oor: ‘Een hond heeft altijd een reden om vals te worden.’ Hij hield Charles een oud krantenknipsel voor, gedateerd 11 juli 1943. Charles kende de prent. Drukker en trouwe werknemer van Charles’ ouders, Lionel Carter, had zich in de werkplaats opgehangen. “Lionel laat zijn vrouw Mariette en vierjarige zoon Joe Carter achter.”

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Richard, het verhaal eindigt op z’n Richards. Maar ik vond het een goed verhaal. Graag gelezen. Ik wilde ook graag een verhaal schrijven maar de Gran Canarische WiFi is slecht en mijn gezelschap is te gezellig

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hij was het "algoritme" van alle personen die hem voorgingen, klopt mijns inziens niet. Een algoritme is "is een eindige reeks instructies die vanuit een gegeven begintoestand naar een beoogd doel leidt." Het is de beschrijving van een mechanisme, niet van een eindresultaat. Het zou beter zijn te schrijven: Hij was het "kleinste gemene veelvoud" van alle personen die hem voorgingen. Dat is wiskundig accurater en taalkundig zit het snor door de woorden "klein" en "gemeen". Eenmaal ik mijn autisme het zwijgen op kon leggen om die openingszin te negeren, las ik verder en kon ik wel genieten van het verhaal.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Johanna, ik blijf hoop houden op een echte JB verhaal. Maar gelijk heb je, geniet kind! @Bruno, bedankt voor je reactie en aanmerking. Ik zag het algoritme als een herhaaldelijk proces, aangezien geschiedenis zich blijkt herhalen in de DNA, leek me dat een mooie allegorie.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Als je zegt dat zijn leven verliep volgens het algoritme dat vastgelegd was in zijn DNA, dan snap ik dat. Als je zegt dat hijzelf het algoritme was, dan snap ik het niet. Laat me een eenvoudig voorbeeld geven door je een vraag te stellen: wat eet je het liefst, het recept van een taart of de taart zelf? Het recept is het algoritme, de taart is het resultaat. In jouw verhaal is het algoritme het DNA dat bepaalt wat voor mens hij zal worden, maar hijzelf is het resultaat van zijn DNA. (Nu zouden we een hele boom kunnen opzetten over 'nature versus nurture', maar dat zou ons te ver leiden ;-)

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik zie hem toch wel als het recept, hij immers nog niet uitgekookt, wellicht dat na dit verhaal het eindresultaat andere ingrediënten krijgt

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Richard mooie start en gatver wat een einde. Desondanks moet ik glimlachen en vind ik het een goed verhaal. Hoe krijg je het bijelkaar verzonnen. Zoals bijna altijd, graag gelezen en fijne feestdagen alvast!

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ik sluit me helemaal bij mw. Marie aan. :-) Paar kleine dingetjes (type zeurdingetjes, die toch het lezen in de weg staan): Een salaris wordt volgens mij gekort, niet ingekort. Je schrijft: '.. durfden te ondermijnden.' de d bij ondermijnden is denk ik bij een herschrijf blijven staan. Je schrijft: '... blijf van zijn privéleven mistig.' ik denk dat van weg mag. 'bedestijlen' vind ik een mooi woord maar je bedoelt denk ik 'bedstijlen'. 'praal witte' zou ik als één woord schrijven. Nu ja, niet bedoeld als de meester met het rode potlood. ik heb het graag gelezen.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Marie, niet dat ik een glimlach uitlok met het verhaal maar het is altijd goed om te glimlachen :). Fijne dagen gewenst! @Hadeke, ik waardeer je scherp oog voor detail en heb ze aangepast. Dank je!

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een verhaal met een moraal, Richard. Heel Dickiaans, met een mooi gevonden inleiding waarin de lezer uitgelegd wordt wie de hoofdpersonages in de vertelling zijn. Het is wel een eigentijdse Dickens, met dat bloederige einde. Ik krijg het beeld van die eindscène moeilijk uit mijn hoofd! Leuk hoe je na de inleiding inzoomt op deze cruciale scene waarin we meeleven met je hoofdpersoon. Ik ben ook wel benieuwd hoe het verhaal eruit zou zien als je de stijl van de eerste twee alinea's vasthoudt. Een suggestie; Je verhaal heeft vaart en het lijkt alsof er door die vaart af en toe wat fouten in je zinnen sluipen. Kijk daar nog eens kritisch naar. Twee voorbeelden: Deze zin klopt niet; 'Ook al had Charles een machtspositie binnen de media, lette hij nauw op zijn omgeving.' Achter de komma kan wel staan, ; 'hij lette nauw op zijn omgeving.' En 'Hoewel zijn oudere broer, Roland, de aangewezen persoon was om het bedrijf te gaan leiden, stierf deze op twaalfjarige leeftijd aan een hevige longontsteking.' Het woord 'hoewel' is hier niet het juiste woord, je gebruikt dit bij een tegenstelling van twee beweringen. Dat is hier niet aan de orde. Dit kan bv wel; 'Zijn oudere broer Roland was de aangewezen persoon om het bedrijf te leiden, maar deze stierf ...etc.'

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je wel Lizette voor je hulp bij de zinsstructuur. Het is inderdaad een heftige eindscène maar ben blij dat hij een impact heeft gemaakt. Ik had in eerste instantie ook het volledige verhaal in dezelfde stijl willen doen, echter werd het mij persoonlijk wat te veel vertellen, het leek me impactvoller als ik de lezer meenam in het moment.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed verhaal. :thumbsup: Ik hoop maar dat je HP wat papieren ondertekent voordat ie sterft ... :rolleyes: