Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#224 Ego en wantrouwen

Mirjam en Hans zijn klaar om aan hun nieuwe leven te beginnen. De verhuizing naar het buitenland, waar ze jarenlang over gedroomd hebben. Alle obstakels overwonnen en dan is het moment ineens daar, het grote nieuwe avontuur. Ze genieten de eerste maanden volop van zon, zee, bergen en vrijheid. Ingrediënten die hun nieuwe woonplaats in overvloed biedt. Mirjam is een gezondheidsfreak met een diep wantrouwen tegen voedsel- en medicijnmaffia. Er wordt gegeten met pure ingrediënten van de markt of de natuurwinkel. Aan beweging geen gebrek, hun leven is gevuld met wandelen, fietsen, tennissen, zwemmen en yoga en ze voelen zich er goed bij. Nooit ziek, al jarenlang medicijnvrij. Haar overgangsklachten probeert Mirjam onder controle te krijgen met natuurlijke supplementen. Via een aantal spirituele sessies weet ze dat ze een belangrijke levensmissie heeft en inmiddels communiceert ze rechtstreeks met haar gidsen. Hans is humanist en atheïst en gelooft niet in zweverig gedoe. De nieuwe arts komt binnen zonder een hand te geven, kijkt vluchtig naar de uitslag, terwijl hij tegelijkertijd zijn mobiel opneemt. Daarna vraagt hij Mirjam zich uit te kleden. ‘Ik heb nog nooit zoiets ergs gezien, het is stadium vier hormonale borstkanker. U moet opgenomen worden en morgen direct met chemo beginnen!’ zegt de kankerspecialist in gebrekkig Engels, terwijl hij haastig de spreekkamer verlaat en niet meer terugkomt. Mirjam en Hans in onzekerheid achterlatend met een hoofd vol vragen over de uitslag van de petscan. ‘Nu heb ik geen keus meer hè,’ zegt Mirjam terwijl ze haar hand op de natte wang van Hans legt. 'Ik vind het zo erg voor je, Mirjam, waarom heb je het zo lang verborgen gehouden?' ‘Niet bang zijn lieverd, ik ga niet dood.’ Voor de eerste chemo wordt een foto gemaakt van een kleine, ontstoken borst vol bulten. De kanker staart je recht in het gezicht. Mirjams rotsvaste vertrouwen dat het slechts onschuldige overgangsverschijnselen waren is in één klap verdwenen. Haar grootste nachtmerrie is tot leven gekomen. Haar lichaam loopt langzaam vol met chemomedicijnen.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
de waarheid kan wreed zijn, een wolf in schapenvacht twee vragen: gezond wantrouwen zou ik gezond schrappen, omdat het woord de tweede keer iets anders bedoelt dan in gezondheidsfreak Nu heb ik geen keus meer is zij aan het woord, maar wie zegt Niet bang zijn lieverd, ik ga niet dood misschien een idee zijn reactie aan te geven tussen de twee dialogen makkelijk gelezen herkenbaar verhaal

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Nynke, mooie insteek, de vooroordelen van de reguliere geneeskunde tov de alternatieve geneeswijzen en vice versa. Aan beide kanten laat je de extremen zien; de emotieloze arts en gezondheidsfreak Miriam. Goed gedaan. Twee vraagjes: Waarom moet Mirjam zich uitkleden op het moment dat de uitslag van de scan wordt besproken en waarom loopt de dokter in paniek weg? Geschrokken of overdonderd lijkt mij hier toepasselijker? Je laatste zin hakt erin als uitsmijter.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Het ging dus helemaal niet over overgangsklachten. Zijn er niet eerder foto's gemaakt? Ik heb dezelfde vragen als Edwin. Een moeilijk onderwerp om over te schrijven.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Niceway, Je pakt het thema op originele wijze op: (voor)oordelen over de verschillende geneeswijzen en de verschrikkelijke gevolgen. Het verhaal zou waarschijnlijk nog sterker binnengekomen zijn, als je het geheel vanuit het perspectief van de vrouw zou hebben geschreven (dat is misschien iets om bij een volgend verhaal aan het denken). Tragisch hoe een vrouw die zo gezond leeft zichzelf misleidt en haar ziekte niet ziet of ontkent. Het gedrag van de reguliere arts komt me wat onwaarschijnlijk voor, maar misschien heb je willen aantonen, hore geschokt hij was door wat hij zag. Normaal gesproken zou hij al in een veel eerder stadium geraadpleegd worden. Overweging: je zou de eerste zinnen zou je wat mij betreft weg kunnen halen en beginnen met: ‘Mirjam en Hans ..’ Ze zeggen wel iets over de leefstijl van de hp, maar dat komt ook naar voren uit de rest van de beschrijving.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Nynke wat een indringend verhaal over hoe kanker levensontwrichtend en onverwachts toch toeslaat bij een klaarblijkelijk gezondlevende vrouw. Mooi hoe je de trots van zo gezond mogelijk leven en vooroordeel dat je dan niet ziek kunt worden weerggegeven. Suggesties al gekregen hierboven, ik sluit me daarbij aan. Fijne zondag.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Niceway, Je pakt het thema op originele wijze op: (voor)oordelen over de verschillende geneeswijzen en de verschrikkelijke gevolgen. Het verhaal zou waarschijnlijk nog sterker binnengekomen zijn, als je het geheel vanuit het perspectief van de vrouw zou hebben geschreven (dat is misschien iets om bij een volgend verhaal aan het denken). Tragisch hoe een vrouw die zo gezond leeft zichzelf misleidt en haar ziekte niet ziet of ontkent. Het gedrag van de reguliere arts komt me wat onwaarschijnlijk voor, maar misschien heb je willen aantonen, hore geschokt hij was door wat hij zag. Normaal gesproken zou hij al in een veel eerder stadium geraadpleegd worden. Overweging: je zou de eerste zinnen zou je wat mij betreft weg kunnen halen en beginnen met: ‘Mirjam en Hans ..’ Ze zeggen wel iets over de leefstijl van de hp, maar dat komt ook naar voren uit de rest van de beschrijving.
Dank voor je uitgebreide reactie, Nel. Ik heb de eerste zinnen weggehaald. In een later stadium ga ik het hele verhaal nog uitwerken vanuit het perspectief van Mirjam. De passage met de arts is letterlijk zo gebeurd helaas. In Turkije gaan artsen anders met hun patiënten om dan in Nederland. Gr. Nynke

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het een typisch verhaal: als ze zo'n gezondheidsfreak is kan ik me niet voorstellen dat ze toch nog kiest voor een behandeling. :? Beschouwend geschreven. :nod:

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beter zo, @Niceway Leuk dat je mijn suggestie oppakt het verhaal te schrijven vanuit een nieuw perspectief. En erg, dat de reactie van de arts berust op de realiteit.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Beter zo, @Niceway Leuk dat je mijn suggestie oppakt het verhaal te schrijven vanuit een nieuw perspectief. En erg, dat de reactie van de arts berust op de realiteit.
Dank je wel, Nel. Gr. Nynke

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Alle hout snijdende opmerkingen zijn al gemaakt. Eén dingetje. Je schrijft: 'Er wordt gegeten met zelfgemaakte levensmiddelen ...' in mijn fantasie zie ik dan mensen die bijvoorbeeld wortelen als eetstokjes gebruiken, uitgeholde stokbroden als lepels, etc.. ;-)

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Alle hout snijdende opmerkingen zijn al gemaakt. Eén dingetje. Je schrijft: 'Er wordt gegeten met zelfgemaakte levensmiddelen ...' in mijn fantasie zie ik dan mensen die bijvoorbeeld wortelen als eetstokjes gebruiken, uitgeholde stokbroden als lepels, etc.. ;-)
Ha, ha, ja je hebt gelijk Hadeke. Dank je wel ik zal het iets anders formuleren. gr. Nynke