Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#224 - Winterjas

Winterjas Voor de oliebollenkraam stond een lange rij. Het was koud en dan gaat zo’n warme bol er wel in. Ik sloot achter aan. Voor mij stonden twee vriendinnen. Begin dertig, de een met een wollen muts op en de ander met lang, blond haar. Die met de muts bleek een opgewonden standje. ‘Die jas lag dus op een bank voor het huis, met een briefje. Daarop stond dat je de jas mee mag nemen als je hem nodig hebt, omdat je kind het koud heeft en je zelf geen geld hebt om een jas voor hem te kopen.’ De blonde haalde haar schouders op. ‘Nou, dat is toch aardig?’ ‘Aardig?’ De wollen muts ontplofte bijna. ‘Daar trap ik dus mooi niet in, hè. Zo’n mens doet dat niet voor mij, Pam, maar voor zichzelf. Om een goed gevoel te krijgen. Om het idee te krijgen dat ze deugt. En 's avonds kruipt ze weer voor d'r open haard met een duur boek en een glas wijn. Lekker ingenomen met zichzelf.’ Pam zuchtte. Ze had zo te zien vaker met dit bijltje gehakt. ‘Misschien wil ze gewoon helpen, Sil. Dat kan toch?’ ‘Ja, vast. En hoe zie jij dat dan voor je? Dat ik op klaarlichte dag die jas meeneem? Zodat de hele buurt kan denken: kijk, daar heb je zo'n arme sloeber die geen jas voor haar kind kan kopen.’ ‘Maar dat kan je toch ook niet.’ Sil keek met een ruk opzij. ‘Ja, lekker, Pam. Aan jou heb ik ook niks. Als dat nou alles is wat je te zeggen heb, hou dan je mond maar.’ Het bleef stil. Toen ze bijna aan de beurt waren, leunde de blonde lichtjes tegen haar vriendin aan. ‘Je vindt het toch hopelijk wel goed dat ik je op een wafel trakteer?’ Sil legde een arm om haar schouder. ‘Ja, natuurlijk, gekkerd. Dat is toch heel wat anders.’ De rij schoof twee passen op. Ik was bijna aan de beurt.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
SanVis wat een mooi verhaal van in een rij wachten. Zo jammer dat we elkaar verkeerd begrijpen op deze aardbol vanwege de vooroordelen en daarbij om de hoekkijkende trots. Ik stond ook naast Sil en Pam, zo realistisch zet je het neer. Een dingetje valt me op: Ik sloot achter aan, achteraan? Fijne zondag.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Sanvis, weer een mooi voorbeeld van hoe trots vooroordelen voedt. Goed geschreven dialoog tussen de twee vriendinnen! Was de jas speciaal bedoeld voor Sil, of voor ieder ander die geen geld heeft en een jas kan gebruiken? Als hij speciaal voor Sil was, dan zou ik 'je' door 'ik' vervangen in het briefje. " dat ik de jas mee mag nemen als ik hem nodig heb..."

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
SanVis wat een mooi verhaal van in een rij wachten. Zo jammer dat we elkaar verkeerd begrijpen op deze aardbol vanwege de vooroordelen en daarbij om de hoekkijkende trots. Ik stond ook naast Sil en Pam, zo realistisch zet je het neer. Een dingetje valt me op: Ik sloot achter aan, achteraan? Fijne zondag.
mw. Marie, ik heb zitten dubben over dat achter/aan. Ik vind het altijd lastig. Ik heb nu gekozen voor achter aan, omdat aan bij het werkwoord hoort (aansluiten), maar ik twijfel. Op de websites over taal kan ik geen duidelijk antwoord vinden. Fijn te horen dat het verhaal realistisch overkomt. Fijne avond!

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Sanvis, weer een mooi voorbeeld van hoe trots vooroordelen voedt. Goed geschreven dialoog tussen de twee vriendinnen! Was de jas speciaal bedoeld voor Sil, of voor ieder ander die geen geld heeft en een jas kan gebruiken? Als hij speciaal voor Sil was, dan zou ik 'je' door 'ik' vervangen in het briefje. " dat ik de jas mee mag nemen als ik hem nodig heb..."
De jas mag door iedereen meegenomen worden die hem nodig heeft. Dat is hoe het briefje bedoeld is. Fijn dat de dialoog goed overkomt. Fijne avond!

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je hebt een mooie kerstgevoel door het verhaal geweven. :thumbsup: Ik heb het 2x moeten lezen om duidelijk te krijgen wie wat zegt. Eerst duidt je het aan met omschrijvingen en dan met namen. Misschien de dialoog weergeven zonder labels of aanwijzigingen? Hier gaat het volgens mij echt fout: De blonde haalde haar schouders op. ‘Nou, dat is toch aardig?’ ‘Aardig?’ De wollen muts ontplofte bijna. ‘Daar trap ik dus mooi niet in, hè. Ik heb geleerd: nieuwe regel dan zegt een andere personage iets. Vergelijk het met een tennisspel waar je als lezer naar kijkt. De dialoog en de handeling gebeurt aan 1 kant van het net dan nieuwe regel om de bal naar de andere kant van het net te volgen. Dus volgens mij: De blonde haalde haar schouders op. ‘Nou, dat is toch aardig?’ ‘Aardig?’ De wollen muts ontplofte bijna. ‘Daar trap ik dus mooi niet in, hè. Daarnaast vind ik de zin: de wollen muts ontploft bijna lezersregie door de schrijver want de reactie van het personage maakt dat al duidelijk. Dit soort gesprekken maakt het wachten altijd minder saai. :nod:

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je hebt een mooie kerstgevoel door het verhaal geweven. :thumbsup: Ik heb het 2x moeten lezen om duidelijk te krijgen wie wat zegt. Eerst duidt je het aan met omschrijvingen en dan met namen. Misschien de dialoog weergeven zonder labels of aanwijzigingen? Hier gaat het volgens mij echt fout: De blonde haalde haar schouders op. ‘Nou, dat is toch aardig?’ ‘Aardig?’ De wollen muts ontplofte bijna. ‘Daar trap ik dus mooi niet in, hè. Ik heb geleerd: nieuwe regel dan zegt een andere personage iets. Vergelijk het met een tennisspel waar je als lezer naar kijkt. De dialoog en de handeling gebeurt aan 1 kant van het net dan nieuwe regel om de bal naar de andere kant van het net te volgen. Dus volgens mij: De blonde haalde haar schouders op. ‘Nou, dat is toch aardig?’ ‘Aardig?’ De wollen muts ontplofte bijna. ‘Daar trap ik dus mooi niet in, hè. Daarnaast vind ik de zin: de wollen muts ontploft bijna lezersregie door de schrijver want de reactie van het personage maakt dat al duidelijk. Dit soort gesprekken maakt het wachten altijd minder saai. :nod:
Het aanduiden van de personages vond ik lastig, omdat de 'ik' een gesprek opvangt en in het begin de namen nog niet kent en ik wilde ook niet steeds de beschrijvingen gebruiken. Ik begrijp het punt van de dialoog. Ik moet eraan wennen, want ik houd van 'ruimte' in een verhaal, maar het kan dus voor onduidelijkheid zorgen. Ik ga erop letten. Dank je voor de tip. Het ontploffen houd ik erin. Ik begrijp wat je bedoelt en het is absoluut iets om op te letten, maar ik vind het zinnetje te leuk. Dus deze darling kill ik maar niet. Dank je voor je uitgebreide reactie en laten we hopen op een 'warme' witte kerst, met of zonder jas.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
SanVis wat een mooi verhaal van in een rij wachten. Zo jammer dat we elkaar verkeerd begrijpen op deze aardbol vanwege de vooroordelen en daarbij om de hoekkijkende trots. Ik stond ook naast Sil en Pam, zo realistisch zet je het neer. Een dingetje valt me op: Ik sloot achter aan, achteraan? Fijne zondag.
mw. Marie, ik heb zitten dubben over dat achter/aan. Ik vind het altijd lastig. Ik heb nu gekozen voor achter aan, omdat aan bij het werkwoord hoort (aansluiten), maar ik twijfel. Op de websites over taal kan ik geen duidelijk antwoord vinden. Fijn te horen dat het verhaal realistisch overkomt. Fijne avond!
Je hebt gelijk aan hoort niet vast, vanwege aansluiten. Lastig vind ik het ook nog steeds. Ik kijk ook regelmatig bij taalunie, maar dan nog :) Fiijne dag

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel beeldend, ik stond ook in de rij. En dat is een wonder op zich, want van de weinige dingen die ik niet lust ... oliebollen. Gelukkig hebben ze ook wafels.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel beeldend, ik stond ook in de rij. En dat is een wonder op zich, want van de weinige dingen die ik niet lust ... oliebollen. Gelukkig hebben ze ook wafels.
Ik ben er ook niet zo gek op. Toch mooi dat we samen in die rij zijn beland.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@SanVis, Ik heb genoten van je verhaal, zo beeldend geschreven, alsof ik zelf ook in de rij stond. Levendige en realistische dialoog, ik hoor de stemmen. Mooi verweven met gedachten van de ik-figuur over de dames. @May Laysen gaf al tips over de nieuwe regels voor een nieuw personage. Ik moest lachen om de zin “de wollen muts ontplofte bijna”. Misschien overbodig voor de inhoud, maar wel humor. Goed gedaan en leuke invulling van de opdracht. In jouw verhaal is trots nauw verwant aan schaamte.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Nel, Dank voor je mooie woorden. Het is altijd fijn als een verhaal goed overkomt. En je hebt gelijk; deze trots is inderdaad nauw verwant aan schaamte. Ik had dat zelf nog niet zo gezien. Mooi dat jij dat eruit haalt.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@SanVis, Ik heb genoten van je verhaal, zo beeldend geschreven, alsof ik zelf ook in de rij stond. Levendige en realistische dialoog, ik hoor de stemmen. Mooi verweven met gedachten van de ik-figuur over de dames. @May Laysen gaf al tips over de nieuwe regels voor een nieuw personage. Ik moest lachen om de zin “de wollen muts ontplofte bijna”. Misschien overbodig voor de inhoud, maar wel humor. Goed gedaan en leuke invulling van de opdracht. In jouw verhaal is trots nauw verwant aan schaamte.
Dag Nel, Dank voor je mooie woorden. Het is altijd fijn als een verhaal goed overkomt. En je hebt gelijk; deze trots is inderdaad nauw verwant aan schaamte. Ik had dat zelf nog niet zo gezien. Mooi dat jij dat eruit haalt.