Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#221 De laatste heuvel

Marieke kijkt achterom om te traceren welk geluid haar achtervolgt. Niets te zien. Ze strijkt het lange haar van haar schouder wanneer ze weer vooruit kijkt langs het smalle fietspad. Al zeker een half uur trapt ze als een waanzinnige. Het lukt niet om de eindeloze stroom gedachten te doorbreken, die haar hoofd al een week lang zwaar en pijnlijk maken. Het was hier op dit fietspad. Hier is het gebeurd, exact tien jaar geleden. Vlak voor de laatste heuvel. Sinds die verschrikkelijke dag houdt ze een dagboek bij, sommige dagen leeg, anderen gevuld met slechts een spreuk van haar scheurkalender. In een wanhopige zoektocht naar een diepere betekenis. Zwart en wit wisselen die eerste jaren regelmatig van positie. “Tot morgen, Mar!’ ‘Doei, was leuk vandaag, hè!’, ze wierp haar vriendin een kushand toe en bleef net zolang achterom kijken tot ze haar voorwiel voelde slippen. Sanne was gestopt bij de kruising en zwaaide theatraal naar haar. Haar vriendinnetje sinds de kleuterschool. Ze zag er zo mooi uit in haar korte jurkje. Het laatste wat Marieke opmerkte was dat Sanne behoorlijk verbrand was rond de bandjes die losjes op haar smalle schouders rusten. Het was nog steeds warm maar gelukkig was ze bijna thuis. Haar moeder zou klaarzitten met een pot ijsthee. Ze benijdde Sanne vandaag niet om de lange route door het bos die ze nog voor de boeg had. Met al die heuvels was dat zweten vandaag. Eigenlijk zouden ze samen fietsen, maar ze wilde vandaag toch liever naar huis om te leren voor de proefwerken van volgende week. Ze waren allebei verliefd op dezelfde jongen van twee klassen hoger. Tot hun verrassing had hij ingestemd om vandaag mee te gaan zwemmen bij het meertje. Hij mocht kiezen wie hij het leukste vond. Hij was stoer, groot en spannend. 'Jullie zouden toch samen fietsen, Marieke? Waarom heb je haar alleen gelaten? Misschien had ze nog geleefd. Waarom hebben jullie stiekem met die jongen afgesproken?’ Zoveel vragen van Sanne’s ouders waarop ze had geantwoord met een versteend stilzwijgen. Wat zou er gebeurd zijn als hun nieuwe vriendje haar gevolgd was en niet Sanne?

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Tragisch verhaal idd. Leest heel makkelijk weg. Ik hou van je stijl van schrijven, het leven is hier letterlijk een scheurkalender, het leven is verscheurd na zo'n vreselijke gebeurtenis. Fijne avond.

Lid sinds

5 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Sneu en spannend tegelijk. Wat als....? Kijk nog ff hiernaar: haar oudste vriendinnetje sinds de kleuterschool> oudste schrappen? Graag gelezen!

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Eens met Cora. Een tragisch verhaal. Hoe één schijnbare toevalligheid alles kan veranderen. Goed geschreven.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Sneu en spannend tegelijk. Wat als....? Kijk nog ff hiernaar: haar oudste vriendinnetje sinds de kleuterschool> oudste schrappen? Graag gelezen!
Dank je wel, Bianca. Ik heb je suggestie overgenomen. Gr. Nynke

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Eens met Cora. Een tragisch verhaal. Hoe één schijnbare toevalligheid alles kan veranderen. Goed geschreven.
Dank voor je compliment, Mechtilde Gr. Nynke

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een verschrikkelijke herinnering draagt dit meisje met zich mee. Triest om te lezen.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Nynke, Het contrast tussen een zorgeloze zomerdag en die tragische, onverwachte afloop zet je heel goed neer. 'Wanhopige zoektocht naar een diepere betekenis' In deze zin mis ik misschien een voorzetsel? Bv ' In een wanhopige zoektocht.. ' Heel mooi geschreven!

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een dilemma dat je veel kalenderjaren met je meesleept. Je beschrijft het heel luchtig, juist daardoor pakt het.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nynke, … ai, wat zet je dat goed neer. Dit komt bij mij duidelijker over dan de meest enge film. Dit zou zo maar gebeurd kunnen zijn. Als je dit leest ben je even een van die meisjes of moeder van die meisjes. Na ieder blaadje scheuren van de nieuwe kalender komt die bewuste dag steeds dichterbij. Met belangstelling gelezen.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Goed neergezet, Nice. Wil je alsjeblieft de volgende keer een vrolijk verhaal schrijven?

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Nynke, Het contrast tussen een zorgeloze zomerdag en die tragische, onverwachte afloop zet je heel goed neer. 'Wanhopige zoektocht naar een diepere betekenis' In deze zin mis ik misschien een voorzetsel? Bv ' In een wanhopige zoektocht.. ' Heel mooi geschreven!
Dank je wel voor je compliment, Chantal. Ik heb je suggestie overgenomen. gr. Nynke

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed neergezet, Nice. Wil je alsjeblieft de volgende keer een vrolijk verhaal schrijven?
Ha, ha, Tja, ik snap wat je bedoelt. Ik zal mijn best doen, maar beloof niets. Misschien ben ik daar niet zo goed in. gr. Nynke

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Vreselijk als het noodlot zo toeslaat en dan met een schuldgevoel blijven zitten, terwijl zij er absoluut niets aan kan doen. De dreiging was vanaf de eerste zin aanwezig. Goed geschreven.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Vreselijk als het noodlot zo toeslaat en dan met een schuldgevoel blijven zitten, terwijl zij er absoluut niets aan kan doen. De dreiging was vanaf de eerste zin aanwezig. Goed geschreven.
Dank je wel voor je compliment, Sandra. gr. Nynke